به گزارش شهرآرانیوز، داریوش ارجمند، بازیگر برجسته و خاطره ساز ایرانی، ۵ مرداد ۱۳۲۳ در مشهد به دنیا آمد. او پس از سپری کردن دوران تحصیلات ابتدایی، متوسطه و کارشناسی در مشهد، راهی فرانسه شد و در رشته تئاتر و سینما ادامه تحصیل داد. او با توشهای که در عرصه تحصیل جمع آوری کرده بود، به کشور بازگشت و توانست با ایفای چند نقش ماندگار، به یکی از مهمترین ستارههای بازیگری ایران در دهه هفتاد تبدیل شود.
ورود ارجمند به سینمای حرفهای و شناخته شدنش نزد عموم مردم با فیلم «ناخداخورشید»، ساخته تحسین برانگیز ناصر تقوایی، در سال۱۳۶۵ اتفاق افتاد؛ اثری که ارجمند برای ایفای نقش در آن سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره فیلم فجر به دست آورد، اما درخشانترین دوران بازیگری داریوش ارجمند به دهه هفتاد برمی گردد؛ زمانی که او توانست مهمترین نقشهای کارنامه هنری اش را به ثبت برساند و در ذهن مخاطبان ایرانی ماندگار شود. بی شک مهمترین نقش آفرینی زندگی این بازیگر باسابقه به سریال «امام علی (ع)» برمی گردد که در میانههای این دهه روی آنتن شبکه یک رفت و سرآغازی بود بر تولید مهمترین سریالهای تاریخ تلویزیون ایران.
داریوش ارجمند در سالهای گذشته تا حد زیادی از سطح اول بازیگری ایران فاصله گرفته و پس از ایفای نقش در سریال «ستایش»، کم کار شده است. با این همه، او در سالهای اوج فعالیت هنری اش آن قدر در نقشهای ماندگار و تکرارنشدنی موفق عمل کرده است که نامش هیچ وقت از خاطر سینما و تلویزیون ایران پاک نخواهد شد. به مناسبت سالروز تولد این بازیگر پیشکسوت، مهمترین نقش آفرینیهای کارنامه هنری او را مرور میکنیم.
ناصر تقوایی از پیشروترین فیلم سازان تاریخ سینمای ایران است. او در روزگاری که گروهی از سینماگران ایرانی هنوز سرگرم بازی با کلیشهها بودند، با ساخت یک فیلم اقتباسی براساس رمانی از ارنست همینگوی، مخاطبان سینمای ایران را شگفت زده کرد. داریوش ارجمند در «ناخداخورشید» با به تصویرکشیدن پیچیدگیهای شخصیت ناخدا و تمرکز بر تضادهای درونی او، توانست تحسین منتقدان و مخاطبان را جلب کند. شیوه راه رفتن، نوع صحبت کردن و لهجه این بازیگر ازجمله عواملی بود که به محبوبیت این شخصیت افزود. کبریت روشن کردن ناخدا، یکی از ماندگارترین پلانهای تاریخ سینمای ایران را شکل داده که سال هاست در تیتراژ برنامههای سینمایی دیده میشود.
بهرام بیضایی در اواخر دهه هفتاد یکی از مترقیترین فیلمهای تاریخ سینمای ایران را ساخت و «سگ کشی» را که اثری چندلایه و قابل تفسیرهای متعدد بود، روانه پرده نقرهای کرد. در این فیلم، داریوش ارجمند نقش حاجی نقدی را بازی کرد؛ مردی بازاری و طماع که از هر فرصتی برای رسیدن به منفعت شخصی استفاده میکند.
بازی درخشان او در این نقش، توانست سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای داریوش ارجمند به ارمغان بیاورد. بازی ارجمند در «سگ کشی» از لحاظ دقایق حضور مقابل دوربین و تنوع پلان، بسیار کوچک و کوتاه است؛ اما این بازیگر توانست در همان دقایق کوتاه و لوکیشن محدود، درخشش قابل توجهی از خود نشان دهد و نقش را از آن خودش کند.
در اوایل دهه نود و زمانی که به نظر میرسید پرونده بازیگری داریوش ارجمند درحال بسته شدن است، این بازیگر کهنه کار بار دیگر به تلویزیون برگشت و مخاطبان رسانه ملی را غافل گیر کرد. ارجمند با ایفای نقش حشمت فردوس، یک پیرمرد بازاری متعصب، سنتی، سخت گیر و یک دنده که عروس خودش را مایه بدبختی خانواده اش میبیند، توانست یک تیپ ماندگار را با لحن و حرکات منحصربه فرد بدن خلق کند. با وجود اینکه شخصیت حشمت فردوس در ابتدای این سریال بیشتر به تیپ شباهت داشت، این کاراکتر در فصلهای بعدی پس از رویارویی با الزامات زندگی مدرن و البته بالارفتن سن و تنهاشدنش، دچار نوعی چالش درونی شد و به سمت شخصیتی عمیقتر سوق پیدا کرد.
کارگردان و جمعی از بازیگران سریال جاودانه «امام علی (ع)»، در میانههای دهه هفتاد دست به یک ریسک بزرگ زدند و با اثری که مایههای کمیک داشت و البته موضوعی بسیار جنجالی را همراه خود میدید، به سینما آمدند. «آدم برفی» به اثر پرحرف وحدیث داوود میرباقری تبدیل شد که داریوش ارجمند در آن نقش «اسی دربه در»، یک کارچاق کن مهاجرت در ترکیه، را ایفا میکرد.
بازی در چنین نقشی که به وضوح منفی بود، برای ایفاگر نقش مالک اشتر، یک ریسک بسیار خطرناک به شمار میرفت؛ اما ارجمند آن را پذیرفت و از این چالش با موفقیت بیرون آمد. داوود میرباقری به یکی از مهمترین معضلات اجتماعی جامعه ایران پرداخت، اما چندان به مذاق سینما خوش نیامد.
در روزهایی که حتی کارکشتهترین مدیران تلویزیون هم نمیتوانستند حدس بزنند که تولید یک سریال تاریخی مذهبی میتواند شروعی بر یک سلسله مجموعه تلویزیونی درخشان با عنوان آثار «الف ویژه» باشد، داوود میرباقری با «امام علی (ع)» چشمها را خیره کرد.
این سریال، بر مدار دو شخصیت تکرارنشدنی در دو قطب خیر و شر تولید شد که در بخش منفی قضیه بازی جاودانه مرحوم مهدی فتحی در نقش عمروعاص و در قطب خیر اجرای قهرمانانه، با صلابت و سرشار از وفاداری داریوش ارجمند در نقش مالک اشتر قرار داشت. ارجمند در ایفای نقش مالک اشتر آن قدر درخشان ظاهر شد که مخاطبان تلویزیون ایران میتوانستند نور سیمای امیرالمؤمنین (ع) را در حالات چهره او جست وجو کنند.
در روزگاری که مسعود کیمیایی و سبک او که مبتنی بر رفاقتها و عشقهای سنتی بود، مخاطبان زیادی داشت و داریوش ارجمند هم یکی از بازیگران محبوب این فیلم ساز شهیر و باسابقه ایرانی به شمار میرفت، ارجمند که در «رئیس» و «جرم» هم با کیمیایی همکاری کرده بود، یکی از بهترین نقش هایش را در فیلم پرمخاطب «اعتراض» به نمایش گذاشت. هم بازی شدن دوباره مهدی فتحی و داریوش ارجمند در این فیلم، پس از سریال «امام علی (ع)» بازهم نتیجه مطلوبی داشت. مونولوگ موسوم به «سلامتی سه تن...» که یکی از ماندگارترین سکانسهای تاریخ سینمای ایران را ساخته، با بازی مهدی فتحی و داریوش ارجمند شکل گرفته است.
یکی از فیلمهای کلاسیک و متفاوت سینمای ایران در دهه شصت، «کشتی آنجلیکا» بود که از حضور بازیگران شناخته شده و مطرحی همچون عزت ا... انتظامی، مهدی فتحی، پرویز پورحسینی، مجید مظفری و داریوش ارجمند بهره میبرد. در این فیلم تاریخی، ارجمند نقش احمدبیک را ایفا میکند؛ مردی باصلابت و پیچیده که در مواجهه با بحرانها و چالشهای بزرگ، تصمیمات مهمی میگیرد، به ویژه در پایان فیلم. بازی درخشان او در این نقش، توجهات بسیاری را جلب کرد و نشان دهنده توانایی او در ایفای نقشهای مصمم و قهرمانانه است. «کشتی آنجلیکا» در زمان خودش اثری متفاوت و پرهیجان بود که توانست مخاطبان زیادی را جلب کند، به ویژه که موضوعش بر مدار قهرمانهای سینمایی و یک زیرلایه ملی طراحی شده بود.
سریال «مسافر ری» به کارگردانی داوود میرباقری، یکی از آثار تاریخی مهم تلویزیون ایران است که به زندگی و مبارزات عبدالعظیم حسنی یا همان شاه عبدالعظیم (ع) میپردازد. داریوش ارجمند در این سریال نقش برجسته و تأثیرگذار خودش را در این شمایل ایفا کرد و دوگانه جذابی را با جمشید هاشم پور شکل داد.
بازی ارجمند در این سریال با قدرت و عمق خاصی همراه بود و توانست شخصیت عبدالعظیم حسنی را به شکلی زنده، باورپذیر و در مسیر اهل بیت (ع) به تصویر بکشد. او با نمایش شجاعت، تقوا و پایداری این شخصیت تاریخی، توانست تحسین مخاطبان و منتقدان را برانگیزد. با این همه، نقش آفرینی ارجمند در این سریال، کاملا زیر سایه ایفای نقش مالک اشتر قرار گرفت و چندان دیده نشد.