به گزارش شهرآرانیوز؛ هنرهای عمومی و تأثیرات آن، جایگاه ویژهای را در هنر معاصر جهان داشته است و اگر با دقت به رویکردها و تحولات هنری معاصر نگاهی بیندازیم به خوبی ارتباط جدیدی را که به موجب اینگونه آثار هنری با مخاطبان برقرار شده، مشاهده خواهیم کرد. مجسمههایی در ابعاد بسیار بزرگ، نقاشیهای دیواری، اجراهای هنری در سطح شهر و خیابانها و بسیاری نمونههای دیگر مثل پخش فیلم و... همگی در شکلگیری روند حال حاضر هنر معاصر بسیار تأثیرگذار بودهاند. مجسمهها خالق هارمونی و همنوایی در شهر و در مفهوم وسیعتر بیانکننده فرهنگ و تمدن در کشور هستند. مجسمهها و سردیسها، نقاشیها و خطاطیها معرف عملکرد و روحیه میدان یا محدوده پیرامون آن یا تداعیکننده عملکرد تاریخی یا فرهنگی جامعه هستند؛ بنابراین هنرهای تجسمی به ارائه شناسنامهای از شهر کمک میکنند. حال ما به سراغ یکی از مجسمهسازان مشهدی در بخش شهری رفتیم که از کمبودها، وضعیت و سطح اساتید و... صحبت کرده که در ادامه، میخوانیم.
اسماعیل رزاقی با اشاره به وضعیت مجسمهسازی در هنر شهری توضیح میدهد: وقتی سخن از هنر شهری در میان باشد، صحبت از مجسمههای بزرگ با ارتفاع بیشتر از دو متر است. بیشک آموزش، اجرای مجسمهها و المانهای شهری نیاز به یک کارگاه یزرگ با سقف بلند دارد و کارگاههایی با این مشخصات داخل شهر وجود ندارند به همین دلیل هنرجویان باید در کارگاههایی خارج از شهر حضور پیدا کنند و این کار باعث صرف هزینه و زمان بیشتر میشود که برخی از علاقهمندان این هنر را دچار مشکل کرده است، اما همچنان علاقهمندان زیادی هستند که به آموزش این هنر مشغول هستند.
وی درباره هنر مجسمهسازی در مشهد میگوید: مجسمه سازی در مشهد از زمان اجرای طرح «استقبال از بهار» که از سوی شهرداری مشهد در دوره شهرداری آقای پژمان و با پیشنهاد مدیرخانه هنرمندان شهرداری مشهد، آقای مظفری رونق گرفت و میتوان گفت پیشرفت قابلملاحظهای داشت و سال به سال به تعداد آثار اضافه شد. این طرح در شهرهای دیگر ایران نیز اجرا شد، اما به دلیل آغازگری مشهد در این طرح، مشهد پیشرو بوده و بسیاری از هنرمندان مجسمه ساز مشهدی برای سایر شهرهای ایران مجسمه ساختند. اما متاسفانه چند سالی است که شاهد سکون و کمشدن این طرح هستیم، به همین خاطر هنرمندان مجسمهساز به واسطه کمبود و عدم سفارش فعالیتهای محدودی دارند.
این مجسمهساز هنر شهری در خصوص سطح اساتید هنرهای شهری ادامه میدهد: اساتید هنر شهری، در سطح خوبی قرار داشته به طوری که برخی از اساتید هنرجویانی از سایر شهرها دارند. این در حالی است که اساتید هنر شهری به جهت آموزش در ورکشاپهایی که در شهرهای دیگر برگزار میشود، دعوت میشوند.
رزاقی با اشاره به بهروزبودن این هنر توضیح میدهد: هنر مجسمهسازی نیز مانند سایر هنرهای تجسمی بهواسطه اطلاعات بهروزی که از طریق اینترنت در اختیار هنرمندان قرار میگیرد بهروز است، اما هنرمندان در ایران در اجرای بخشی از ایدههایشان با محدودیت مواجه هستند که امری طبیعی است و این محدودیت در سایر کشورها به شکلهای دیگر وجود دارد. البته هنوز بخشی از دستگاهها و ابزارآلات صنعتی که برای اجرای عالیتر، بزرگتر و دقیقتر مجمسهها به کار میروند در ایران وجود ندارند و با آنکه هنرمندان خوب کشورمان توانایی انجام آن را دارند، اما از وجود این دستگاهها و ابزار آلات بهروز دنیا بیبهرهاند.
وی با تاکید بر کمبودها و مشکلاتی در این زمینه هنرهای تجسمی میگوید: کمبودهایی در سفارش کار از سوی نهادهای دولتی و شهری دیده میشود این در حالی است که المانهای شهری باید در سطح شهر نصب شوند. کارفرمایان و سفارشدهندگان اعمال بیش از حدی در سلیقه خود برای خلق آثار هنری و المانهای شهری دارند. هزینه انبار و نگهداری از المانهای شهری وجود دارد. در صورتی که آثار هنری دیگر کوچک هستند و فضای کمی میگیرند، اما المانهای شهری اغلب بزرگ هستند و برای نگهداری فضای زیادی از انبار را اشغال میکنند به همین دلیل نمیشود المان تولید کرد و منتظر خریدار شد.