در شبکه‌های اجتماعی باشیم یا نباشیم؟!

امروزه استفاده از رایانه، تلفن ‌همراه و به دنبال آن شبکه‌های اجتماعی تقریبا اجتناب‌ناپذیراست و در تمامی مقاطع سنی و انواع مشاغل و محیط‌ها پیوسته شاهد ضرورت استفاده از فناوری‌‌های به روز هستیم.
کودکان با توجه به ذهن کنجکاو و جست‌وجوگرشان همواره علاقه‌مند به تجربه چیزهای جدید و همواره در حال مشاهده والدینشان در حین استفاده از این ابزار هستند. در جمع دوستانشان اغلب کودکان، تبلت یا تلفن همراه دارند و به طبیعتاً اطلاعاتی درباره شبکه‌های اجتماعی و میل به استفاده از این ابزار در آن‌ها بیشتر و بیشتر خواهد شد.
آنچه در این میان مایه نگرانی است؛ استفاده نادرست از این شبکه‌ها به وسیله کودکان و آسیب‌هایی است که بر این پایه آنان را تهدید می‌کند و در عین حال نظارت نداشتن صحیح والدین که خود فی نفسه آسیبی جدی تلقی می‌شود.
کودکان حسب فضای کودکانه و پاک خود، به سادگی طعمه مجرمان سایبری می‌شوند و از آن‌ها سوء‌استفاده و بهره کشی می‌شود.
بالاترین جمعیت فعال در شبکه‌های مجازی را قشر زیر ۱۸ سال جامعه تشکیل می‌دهند. حضور ناآگاهانه آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی و دوستی‌های متعدد در این فضا که بر پایه‌های
درستی بنا نشده‌اند باعث بروز آسیب‌های جبران ناپذیری خواهد شد.
در حقیقت فعالیت در شبکه‌های اجتماعی در صورتی که بدون شناخت و آگاهی انجام شود؛ موجب اتلاف وقت و بازماندن از انجام امور مدرسه و فعالیت‌های مفید و گوشه گیری و دوری از اجتماع می‌شود.
به جسم آنان آسیب می‌رساند و استعداد‌های آن‌ها را به آرامی تحلیل می‌برد. اطلاعاتی که شبکه‌های اجتماعی در اختیار کاربران خود قرار می‌دهند کاملا سطحی هستند، اما این حس را به مخاطب القا می‌کنند که اطلاعات آن‌ها در حال افزایش است و مخاطبان، به‌ویژه کودکان احساسی کاذب مبنی بر افزایش دانش خواهند داشت و در همین مسیر به سادگی اثرخواهند پذیرفت.
قصه ساده و تلخ است؛ مدیریت حب و بغض! کودکان هنوز توانایی تمیز واقعیت و دروغ را کسب نکرده‌اند، در محیطی قرار می‌گیرند که اغلب مطالب بدون استناد به سندی درست و بی‌اساس انتشار پیدا می‌کنند. این امر برای آن‌ها ذهنیت‌های اشتباه می‌سازد و یک ساختار ذهنی جعلی و غیرواقعی را به عنوان واقعیت به خورد آن‌ها می‌دهد. همان‌گونه که والدین بر تربیت اجتماعی کودکان حساس هستند، باید بر تربیت رسانه‌ای و حضور آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی نیز نظارتی آگاهانه و در عین حال محبت آمیز داشته باشند.

استفاده بیش از حد از شبکه­ های اجتماعی در محیط خانواده با کاهش سطح ارتباطات عاطفی،‌ میزان گفت‌وگو در خانواده را حتی از 15 دقیقه در روز هم کمتر کرده است. ضمن اینکه استفاده نادرست از این امکانات باعث از بین رفتن بسیاری از حریم ­ها در خانواده ­ها شده و حتی در مواردی به بروز اختلافات تا سرحد طلاق و جدایی نیز منجر شده است.
ارتباط گرفتن هر یک از زوجین با افراد غریبه و حتی افرادی از جنس مخالف در دوستان و آشنایان به کاهش سطح اعتماد در بین آن‌ها منجر می­ شود و با کاهش سطح اعتماد در خانواده، آرامش خدشه­ دار می ­شود و در نهایت نهاد خانواده آسیب جدی می‌­بیند.