سامانه ملی حمایت از گزارشگران فساد رونمایی شد زاکانی: ساخت ۱۸۰ هزار واحد مسکونی در تعهد شهرداری نیست | مشکلی برای تأمین آب شرب در تهران نداریم بیشتر از ۵۰ درصد سطح خراسان رضوی درگیر خشکسالی بسیار شدید است تصادف بسیار شدید در بزرگراه شهید چراغچی مشهد (۱۷ تیر ۱۴۰۴) + عکس مراقب سکته گرمایی باشید بیمه مسافرتی چیست؟ انواع، پوشش ها، نحوه خرید و دریافت خسارت پنج مرکز تولید بستنی غیر بهداشتی در نیشابور تعطیل شد (۱۷ تیر ۱۴۰۴) پانسمان‌های تخصصی بیماران پروانه‌ای تحویل شد نکات تغذیه‌ای برای کاهش آثار مخرب ریزگرد‌ها شکستن صفحه سنگ فرز موجب مرگ کارگر مشهدی شد برنامه‌های مجازی و حضوری آموزش‌وپرورش برای اوقات فراغت دانش‌آموزان سقف بیمه عمر بازنشستگان تامین اجتماعی در ۱۴۰۴ چقدر است؟ آخرین مهلت ویرایش محل آزمون ورودی مدارس سمپاد، امروز (۱۷ تیر ۱۴۰۴) میانگین سن ازدواج در کشور اعلام شد یک نماینده مجلس: آلودگی هوا به موضوعی عادی تبدیل شده است! بازگشت آثار تاریخی ایران از چین اعلام شرایط خروج از کشور مشمولان متولد ۱۳۸۶ برای اربعین ۱۴۰۴ ارتباط دوسویه مدیران شهرستان‌های خراسان رضوی با اعضای انجمن‌های میراث فرهنگی، بر رونق گردشگری تأثیرگذار است مروری بر کلاهبرداری رایج فروش بلیت جعلی | سفر ناتمام، روایتی از یک اعتماد نابجا! تشکیل کمیته‌های مشاوره‌ای برای دانش‌آموزان و فرهنگیان آسیب‌دیده آغاز فرایند اصلاح روش‌های آموزش و یادگیری در مدارس ابتدایی ضرورت بهره‌گیری از ظرفیت اوقات فراغت دانش‌آموزان در زیباسازی فضاهای آموزشی فراخوان دانشگاه شهید بهشتی برای ارسال یادداشت اساتید در محکومیت تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی امروز (سه‌شنبه، ۱۷ تیر ۱۴۰۴) | تداوم روند کاهش دما تا فردا رئیس سازمان مدارس غیردولتی: محاسبه ۳۰ روز بیمه برای معلمان اجباری است اسامی فرآورده‌های غذایی غیرمجاز اعلام شد (۱۷ تیر ۱۴۰۴) لیست دانشگاه‌های خارجی مورد اعتماد وزارت علوم در سال ۲۰۲۶ نوجوان مرگ مغزی در مشهد به ۵ بیمار نیازمند عضو زندگی بخشید (۱۷ تیر ۱۴۰۴)
سرخط خبرها

ناسوگواری و غم‌های جامانده

  • کد خبر: ۲۶۱۳۸
  • ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۱:۱۹
ناسوگواری و غم‌های جامانده
مرتضی کرامت - فعال فرهنگی

شنیده و خوانده بودم‌ که یکی از دغدغه‌های روان‌شناسانه این روزها مسئله سوگواری و بهتر بگوییم‌ ناسوگواری است که به‌علت محدودیت‌های بهداشتی، درد دوچندان و ماندگاری را بر روان بازماندگان حک می‌کند، اما از درک‌ کامل این‌ مطلب عاجز بودم تا روزی که خبر درگذشت رفیقی شفیق، همچون دانه‌های درشت و بی‌وقت و ویرانگر تگرگ بر سرم آوار شد. این روزها بیشتر می‌فهمم که چرا یکی از اولین گام‌هایی که انسان در مسیر تمدن برداشته، شکل‌دادن به آیین‌های سوگواری یا همان مراسم تدفین بوده است. فرار از جهنم فراق و امید و اطمینان به دیداری دوباره در دنیایی دیگر تنها به‌مدد آرامش مناسک جمعی میسر بوده است.

گاهی غفلت می‌کنیم از داشته‌هایی به‌ظاهر کوچک؛ مثلا همین مجالس‌ ترحیمی که شاید خیلی وقت‌ها در نظرمان تکراری و بی‌دلیل بیایند، اما این روزها می‌بینیم که در فقدان این‌ مناسک مرسوم و همدلی‌ها و حرف‌های به‌ظاهر کلیشه‌ای، چگونه غم در عمق وجود آدم رسوب می‌کند و حال کدام زمان، چگونه و با چه سختی و هزینه‌هایی این سنگ رسوبی از ته قلب آدم جدا شود، خدا می‌داند! ماجرا ابعاد دیگری هم دارد؛ مثل خیلی از موقعیت‌ها که وقتی در فضای حقیقی به بن‌بست می‌خوری و به مجازی پناه می‌بری. حالا هم همین کار را می‌کنی؛ صفحه‌هایی برای یادبود و مرور خاطرات و ذکر صلوات و ختم‌ قرآنی برپا می‌کنی، اما این کجا و آن درآغوش‌کشیدن‌ها و دست‌فشردن‌های ماقبل کرونا کجا؟ بماند که عجب دردی دارد مرور خاطرات نوشته‌شده و نقش ماندگار گفت‌وگوها با عزیز درگذشته در شبکه‌های اجتماعی که معجونی است از دل‌تنگی نسبت به یک‌ گفت‌وگوی شیرین، افسوس از تلخی گاه‌وبی‌گاه و ده‌ها حال بالاوپایین که رهایت نمی‌کنند. این هم معجزه عصر سایبر است که مرگ‌ را هم حال‌وهوای دیگری داده است.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->