اعترافات اعضای باند سرقت خشن در مشهد| فروش گوشی‌های آیفون سرقتی فقط ۱۰۰ هزار تومان! صفویه، سلطان جانمایی ایران در کریدور‌های تجاری و بین المللی هشدار جدی نسبت به پیامد‌های کاهش نرخ باروری در ایران قتل خونین دلارفروش ۷۲ ساله در آستارا محدودیت‌های ترافیکی در محورهای منتهی به مشهد در روز‌های آخر هفته زلزله ۶.۹ ریشتری در فیلیپین | کلیسای کاتولیک ویران شد + فیلم (۸ مهر ۱۴۰۴) ورود ۸۵ نوع مخدر جدید به چرخه اعتیاد جهان در ۵ ماه گذشته پاییز و سویه‌های جدید کووید صداهای بلند و نامتعارف، آسیب جدی و دائمی به گوش وارد می‌کنند | گوشتان را نخراشید علت انتشار دود غلیظ در آسمان امروز اهواز چه بود؟ (سه‌شنبه، ۸ مهر ۱۴۰۴) سخنگوی آموزش و پرورش: تلاش می‌کنیم توزیع شیر در مدارس را از مهر آغاز کنیم تمهیدات جدید سازمان تعلیم و تربیت کودک برای بهبود عملکرد کودکستان‌ها | استقرار کارشناسان آموزشی در سراسر کشور گزارشی از اشتباهات آزمایشگاهی و بررسی دلایل بروز آن | آزمایش در بوته آزمایش! نماینده مجلس: حق ۴۰۰ نفر از اساتید دانشگاه با بازنشستگی ناگهانی تضییع شد انتقاد احسان عظیمی‌راد به وزیر آموزش و پرورش: چرا به اعتراض داوطلبان آزمون کیفیت‌بخشی رسیدگی نمی‌کنید؟ کمبود ۱۰ درصدی پزشکان در طرح "پزشک خانواده و نظام ارجاع" دانشگاه علوم پزشکی مشهد| اعتبار ناکافی، مانع اصلی گسترش طرح در شهرهای پرجمعیت نرخ آزمون آیلتس افزایش یافت (۸ مهر ۱۴۰۴) وزیر آموزش و پرورش: تبیین دستاورد‌های موشکی، در ۳ کتاب درباره جنگ ۱۲روزه تدوین شده است کشف بیش از ۹۰ هزار لیتر سوخت قاچاق در سیستان و بلوچستان نفس‌های گرفته مردم مشهد | افزایش مراجعه به اورژانس‌ها در روز‌های آلوده انتقاد یک نماینده مجلس از اجرانشدن کامل قانون جوانی جمعیت فرار از صحنه دزدی با شگرد هالیوودی | عملیات «راپل» شکست خورد! ماجرای شایعه کشت خشخاش در کشور چه بود؟ شهاب‌سنگ ۲۱ کیلویی در موزه برج آزادی تهران به نمایش درآمد ساکنان مناطق پتروشیمی می‌توانند اهدای خون انجام دهند بی‌حسی پا‌ها از زانو به پایین را جدی بگیرید | زنگ خطر بیماری‌های عصبی و عروقی استاندار خراسان رضوی: تاب‌آوری مردم دلیل بر تحمیل شرایط دشوار نیست تشرف ۱۴۰ هزار سالمند از سراسر کشور به حرم امام‌رضا(ع) | شورای تخصصی سالمندان در کمیته امداد ایجاد می‌شود درصورت تلاطم در بازار زعفران، از کشاورزان خراسان رضوی حمایت می‌شود
سرخط خبرها

وقتی عدد‌ها به اسم تبدیل می‌شوند

  • کد خبر: ۲۶۴۰۳
  • ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۰۹:۰۵
وقتی عدد‌ها به اسم تبدیل می‌شوند
دکتر عقیله موسوی - روان‌درمانگر تحلیلی
گاهی حتی آمار هزاران کشته هم برای ما تنها یک عدد است؛ عددی که هر روزه چندین‌بار می‌خوانیم و می‌شنویم و به دیگران گزارشش می‌کنیم. عدد‌هایی که هرکدامشان، عزیزانِ کسانی بوده‌اند. عدد‌هایی که اسم داشته‌اند و حیات. عدد‌هایی که تصور نمی‌کردند قرار است دیگر نباشند، اما این آمار توصیفی، به‌ ناگاه می‌تواند برای هرکدام از ما به یک اسم و واقعیتی آغشته به پوست و استخوان تبدیل شود، وقتی ما نیز می‌شویم وابستگانِ یکی از این اعداد ازدست‌رفته. وقتی ما هم فردی مهم، نزدیک و آشنا را از دست می‌دهیم. عددی که برای ما جان دارد، اسم دارد و تاریخچه‌ای از خاطرات و عواطف است. آن وقت سوگ به‌سراغمان می‌آید. فقدان برایمان ملموس و نزدیک می‌شود. سوگ یک فرد مهم، همیشه تاریخ اتفاقی بهت‌انگیز و سخت بوده است؛ چیزی که همواره درباره آن شعر و حرف و نظریه و فیلم و هزاران چیز ساخته شده است. سوگ گاهی تاب‌نیاوردنی‌تر از آن است که به‌راحتی بتوان از آن گذشت و می‌تواند به یک افسردگی عمیق و ماندگار بدل شود که تا لحظه رفتن خودمان نیز در اتاق‌های درونمان، خانه دارد.
با آنکه سوگ همواره تجربه‌ای است که خود را در آن تنها حس می‌کنیم، ما برای سوگمان ضجه می‌زنیم و گریه می‌کنیم، حرف می‌زنیم با دیگران از خاطراتش، از کار‌هایی که کرده و حرف‌هایی که گفته است. از احساساتمان به او و گاهی هم خشم‌هایمان. اما چون او از دست رفته است، آن چیزی که پررنگ‌تر از همه‌چیز به‌سراغمان می‌آید، این است که چقدر برای ما مهم بوده و بخش‌های بزرگی از ما به او تعلق داشته است. ما در گذران سوگ، خودمان را رها می‌کنیم در غم و در آغوش‌هایی که مراقبمان هستند. تجربه اشتراک گذاشتن سوگمان با دیگران و دیدن اینکه دیگران نیز غمگین‌اند و دل‌داری‌هایی که هست، همه مسیری است مؤثر برای طی‌کردن این غم تحمل‌ناپذیر.
اما، الان ما در شرایط متفاوتی هستیم. ما عزیزانی را از دست می‌دهیم که حتی دیگر بدنشان هم دراختیار ما نیست تا خاکشان کنیم و با مشت‌مشت خاکی که بر قبرشان می‌ریزیم، اندوهمان را کمتر کنیم. در وضعیتی دچار سوگ می‌شویم که دیگر آغوش‌های تسکین‌دهنده و همراهی‌های آرامش‌دهنده کم است. ما این روزها، سوگ در انزوا و تنهایی را تجربه می‌کنیم. دیگر مراسم معمول و تسلیت‌های همیشگی وجود ندارد. هم‌دردان زیادی هستند، اما شبکه حمایتی در این روز‌ها ضعیف‌تر از معمول است. مراقبت‌های عمومی حکم می‌کند که کسی دورمان جمع نشود و حتی ما هم نمی‌توانیم از خانه بیرون برویم و باوجود همه این‌ها، درد فقدان همچنان پررنگ و پرتنش حضور دارد.
یکی از چیز‌هایی که در سوگ به‌سراغمان می‌آید، این است که زندگی نیز برای ما بی‌ارزش می‌شود و درپی پرسش جدی از آن می‌افتیم. این روز‌ها مستعدیم که رفتار‌های آسیب‌رسان بیشتری درقبالِ خود انجام دهیم. ممکن است حتی بخواهیم خودمان را در معرض بیماری قرار دهیم تا دیگر این فقدان را تحمل نکنیم. در فقدان چنان درد بزرگی اگر مراقبت خودمان و دیگران نباشیم، بسیار در برابر آن آسیب‌پذیریم. در لحظاتی حتی میل ما به بقا و حفظ زندگی‌مان هم می‌تواند مقهور این غم بزرگ شود.
با این همه، در این سوگ هم می‌توانیم تلاش کنیم که از خودمان و دیگرانِ در سوگ، مراقبت کنیم، حتی اگر آدم‌های زیادی دور‌وبرمان نیستند با کسانی که در خانه هستند یا با آشنایان، هر روز می‌توانیم به‌صورت تلفنی حرف بزنیم. از تجربه درد و رنجی که این فقدان برایمان به‌وجود آورده است، بنویسیم و با دوستانمان به اشتراک بگذاریم. گوشه‌ای از خانه‌مان را به او و یادگاری‌هایش اختصاص دهیم. عکسش را در آنجا بگذاریم و به خودمان فرصت دهیم تا با او حرف بزنیم. به دیگران فرصت بدهیم تا مدام با ما در تماس باشند و به احساسات و عواطف ما دسترسی داشته باشند. روز‌های قرنطینه کرونا، روز‌های فاصله‌گیری فیزیکی است نه عاطفی و فرد سوگوار بیش از همیشه نیازمند مراقبت است.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->