جهان امروز با سرعت بهسمت هوشمندی و استفاده از فناوریهای پیچیده علمی در حال حرکت است. همانگونه که در کلام امیرمؤمنانعلی (ع) آمده و علم، زمینه استیلا معرفی شده است، دانش و فناوری میتواند مهمترین مؤلفه اقتدار یک ملت و فرصتی برای تسلط و دستیابی به موقعیتهای برتر و پیشرفتهای چشمگیر باشد؛ برهمیناساس، امروزه با جرائم پیچیدهای مواجه هستیم که کشف ابعاد مختلف آن ها، نیازمند استفاده از روشهای نوین علمی است و در چنین شرایطی، هوشمندسازی پلیس یک ضرورت اجتنابناپذیر خواهد بود. افزون بر این موضوع، هوشمندسازی پلیس، نیاز این نهاد امنیتساز به نیروی انسانی را بهصورت چشمگیر کاهش میدهد و برخوردهای فیزیکی را به حداقل خواهد رساند.
روشن است که تحقق این چشمانداز نیازمند تأمین زیرساختهای نرمافزاری و سختافزاری است. ازسویدیگر مهمترین شرط داشتن جامعه سالم و پویا، قانونمندی و قانونمداری است تا سه رکن اساسی حاکمیت، یعنی قوای مجریه، مقننه و قضاییه، همه تلاش و هدفگذاری خود را معطوف به اجرای حداکثری قوانین بدانند.
بسیار روشن و پرواضح است که هرجامعهای که مردم آن قانونمدارتر باشند، رشد و پیشرفت آن پرشتابتر خواهد بود و در جوامعی همچون کشورهای توسعهیافته که شهروندان، قانون را قاموس خود و چراغ راه خود قرار دادهاند، حاکمان جامعه، توسعه و پیشرفت بیشتری را با مشارکت اجتماعی به ارمغان میآورند؛ بااینحال، برای نهادینه کردن قانونمندی و قانونمداری باید همه ظرفیتهای فرهنگی کشور بهخط شوند و با یک برنامه منسجم و پرهیز از موازیکاری و کارهای بهاصطلاح جزیرهای برای اعتلای فرهنگ قانونمداری تلاش کنیم تا در نتیجه نظم پایدار و انضباط مطلوب در جامعه حاصل شود.
محصول این نظم و انضباط، افزایش اعتماد عمومی، تولید امنیت پایدار و افزایش مشارکت مردم در ایجاد و پایایی این امنیت است. نیروی انتظامی در این حوزه همواره از پیشگامان و دغدغهمندان اصلی بوده است؛ نامگذاری شعار «پلیس هوشمند، مردم قانونمدار» بهعنوان شعار فراجا در سال۱۴۰۳ نشان همین واقعیت است که کاهش ابعاد مختلف جرم، بیقانونی در جامعه و ایجاد یک جامعه امن و قانونمدار جز بر بستر پلیس هوشمند و با مشارکت و تسهیم مردم میسر نخواهد بود.