لالایی‌ها؛ گنجینه‌های فرهنگی که نیاز به بازخوانی و گسترش دارند
پژوهشگر ادبیات عامه، بر ضرورت حفظ و انتقال این گنجینه‌های شفاهی تأکید کرد و گفت: باید با استفاده از فضای مجازی و نهادین‌کردن لالایی‌ها در میان نسل جوان، این میراث فرهنگی زنده نگه داشته شود.
مینا گنجعلی‌خانی| شهرآرانیوز، محمدحسنی صغیری در خصوص اهمیت لالایی در ادبیات شفاهی اظهار کرد: خوشبختانه امروزه بخش زیادی از لالایی‌ها در مناطق مختلف ایران جمع‌آوری و چاپ شده و کار‌های مفیدی در این زمینه صورت گرفته است. ضبط و مکتوب‌کردن لالایی‌ها، به منظور مطالعه بر روی آن‌ها و برای شناخت زوایای مختلف فرهنگ ضروری است؛ اما انتقال لالایی‌ها به صورت شفاهی و لالایی‌خوانی برای کودکان نیز بسیار مهم است.
وی تصریح کرد: لالایی‌ها مانند سایر گونه‌های ادبیات شفاهی به صورت سینه به سینه و شفاهی از نسلی به نسلی دیگر انتقال یافته‌اند. به طور طبیعی در این انتقال، بخشی از لالایی‌ها از بین رفته و بخشی حفظ شده و به نسل بعد انتقال یافته است.
این پژوهشگر ادبیات عامه عنوان کرد: بهترین کار برای حفظ لالایی‌ها، بازخوانی و انتشار آن‌ها به صورت گسترده است. با توجه به گسترش فضای مجازی و کارکرد آن در میان خانواده‌ها و حتی کودکان، به ویژه در دوران پساکرونا، می‌توان آگاهانه، راهی برای پخش و انتقال این لالایی‌ها پیدا کرد.
وی بیان کرد: قصه‌گویی و لالایی‌خوانی می‌تواند نوع جدیدی از پدیده فرهنگی را به وجود بیاورد و در میان محتوا‌هایی که امروزه میان پدران و مادران جوان رایج است، جایی بازکند. همان‌گونه که امروزه در کشور‌های حوزه اسکاندیناوی مانند نروژ، قصه‌گویی به شکل گسترده‌ای در مدارس و در سطح جامعه وجود دارد.
محمدحسنی صغیری اضافه کرد: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز به میزان درخور توجهی به این موضوعات پرداخته و همایش‌ها و نیز کارگاه‌هایی در زمینه قصه و قصه‌خوانی و لالایی و ادبیات بومی برگزار می‌کند. اما پخش و گسترش لالایی‌ها و نهادینه‌کردن آن‌ها در میان نسل جوان، می‌تواند به عنوان یکی از وظایف مهم یکی از نهادها، حتی مؤسسات خصوصی نیز تعریف شود.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
