لالایی

صدای آرام لالایی مادرانه هنوز پُرنفوذترین شیوه تربیت است. صدایی که با زمزمه‌اش، عشق به وطن را از گهواره تا تاریخ می‌برد.

از همان لحظه‌ای که لالایی در گوش نوزادی زمزمه می‌شود، ادبیات آغاز می‌شود. بعدها، قصه‌ها و کتاب‌های کودکانه می‌توانند نخستین آشنایی کودک با جهان کلمات، تخیل و معنا باشند؛ آغازی برای درک احساس، یادگیری همدلی و شناخت دنیای اطراف. ۱۸ تیر در تقویم رسمی کشور، «روز ادبیات کودک و نوجوان» نام گرفته است؛ روزی برای یادآوری اینکه این حوزه از ادبیات، فقط برای سرگرمی نیست، بلکه بخشی مهم از فرایند تربیت و رشد ذهنی و عاطفی نسل آینده است. نوجوانان، اما مخاطبان آسان‌گیر و ساکتی نیستند. آن‌ها پرسش دارند، دغدغه دارند و به نوشتاری نیاز دارند که صادقانه و بی‌تکلف، صدایشان را بشنود. ادبیاتی که تنها نصیحت کند یا از واقعیت فاصله بگیرد، جای خود را در ذهن این نسل پیدا نمی‌کند. ادبیات کودک و نوجوان را باید جدی گرفت؛ چون بچه‌ها فقط مخاطب نیستند، آینده‌اند.

فیلم تاثیرگذار «چشم چشم» تقدیم به همه فرزندان بی‌قرار شهدای جنگ ١٢ روزه ایران برابر رژیم صهیونیستی، این فیلم ١٠٠ ثانیه‌ای به کارگردانی حمید ملیحی، بهترین فیلم داستانی چهاردهمین جشنواره بین‌المللی فیلم ۱۰۰ شد.

پژوهشگر ادبیات عامه، بر ضرورت حفظ و انتقال این گنجینه‌های شفاهی تأکید کرد و گفت: باید با استفاده از فضای مجازی و نهادین‌کردن لالایی ‌ها در میان نسل جوان، این میراث فرهنگی زنده نگه داشته شود.

یک روانشناس کودک و نوجوان گفت: کودکانی که با والدین به ویژه مادر ارتباط بیشتری دارند و برای آن‌ها لالایی گفته می‌شود، در مقایسه با دیگر افراد جامعه، روح و روان سالم‌تری خواهند داشت.

گذری بر تاریخ لالایی در خراسان که تأثیرگرفته از حضور پر برکت امام‌رضا (ع) در این خاک است.

پروین بهمنی که دیروز صدایش برای همیشه خاموش شد اعتقاد داشت به تعداد تمام مادران دنیا، لالایی وجود دارد. کمتر زن موسیقی دانی توانست در این سال‌ها با سختی و مشقت به جایی برسد که پروین خانم به آنجا رسید.

 «پروین بهمنی» خالق لالایی ‌های مادرانه ایران زمین که به دلیل وخامت مشکلات قلبی ـ ریوی در بیمارستان امام سجاد (ع) بستری شده بود، دقایقی پیش درگذشت.