چگونه هوش مصنوعی ورزش تنیس را متحول می‌کند؟
دنبال‌کنندگان حرفه‌ای ورزش تنیس قطعاً داستان موفقیت جالب توجه آندره آغاسی در دیدار معروف مقابل بوریس بکر را شنیده‌اند.
به گزارش شهرآرانیوز، جایی که آغاسی متوجه شده بود بکر هرگاه می‌خواهد سرویس بزند زبان خود را بیرون از دهانش دقیقاً همان سمتی که می‌خواست توپ را بفرستد قرار می‌داد!
این یک نمونه‌ای افسانه‌ای از «جاسوسی» در تنیس بر اساس یک سرنخ کوچک است. امروزه، بازیکنان و مربیان کاری مشابه، اما در مقیاسی عظیم و مبتنی بر داده انجام می‌دهند. مربیان در کنار زمین در مسابقات ویمبلدون اکنون به ابزار‌های قدرتمند هوش مصنوعی مانند Tennis IQ متکی هستند که حجم زیادی از داده‌های تور ATP را بررسی می‌کنند و همه چیز را از الگو‌های سرویس گرفته تا محل قرارگیری ضربه در زمان واقعی آشکار می‌کنند.
از زمان تسهیل قوانین مربیگری در سال ۲۰۲۳، مربیان اکنون می‌توانند در طول مسابقات با بازیکنان صحبت کنند، که همزمان با جهشی بزرگ در فناوری تنیس است. هوش مصنوعی مولد نه تنها پاسخ‌های فوری به سوالات تاکتیکی پیچیده ارائه می‌دهد، بلکه تنظیمات زنده‌ای را نیز برای کمک به تغییر روند بازیکن پیشنهاد می‌دهد. دنی والوردو، مربی سابق اندی موری، که اکنون مربیگری گریگور دیمیتروف را بر عهده دارد، می‌گوید این بینش‌ها بازی تنیس را تغییر می‌دهند. برای مثال، اگر دیمیتروف در برگرداندن سرویس دوم مشکل داشته باشد، والوردو می‌تواند فوراً تأیید کند که آیا حریف سرعت را بیش از حد معمول تغییر می‌دهد یا خیر، سپس توصیه‌های دقیق و مبتنی بر داده‌ها را منتقل کند که باعث می‌شود بازیکن به احتمال زیاد به آن اعتماد کرده و بر اساس آن عمل کند.
اعتماد در تنیس بسیار مهم است، زیرا بازیکنان تنیس، در بحبوحه نبرد، می‌توانند در برابر بازخورد‌هایی که مثلاً از مربی می‌گیرند مقاومت کنند. اما وقتی یک مربی محل دقیق فرود هر سرویس را به صورت داده در دسترس داشته باشد، توصیه‌ها اهمیت پیدا می‌کنند. آنچه زمانی مبتنی بر غریزه یا ساعت‌ها تجزیه و تحلیل پس از مسابقه بود، اکنون در اواسط مسابقه و در کنار زمین در دسترس است.
البته، ورزش تنیس بیش از یک دهه است که استفاده از داده‌ها را پذیرفته است. در سال ۲۰۱۷، نواک جوکوویچ، یک متخصص تجزیه و تحلیل تنیس یعنی کریگ اوشانسی را استخدام کرد تا مسابقات او را تجزیه و تحلیل کند و پیشرفتهای کوچکی را در یک بازی تقریباً بی‌نقص پیدا کند. اوشانسی، ماراتن جوکوویچ در نیمه نهایی ویمبلدون ۲۰۱۸ مقابل رافائل نادال را به یاد می‌آورد که بازی به دلایلی در اواسط خود متوقف و به زمان دیگری موکول شد. اوشانسی با بررسی آمار‌ها متوجه شد که نادال در سه ست، حتی یک ضربه بک‌هند برگشتی را هم در زمین بازی از دست نداده است، او پیش‌بینی می‌کرد که جوکوویچ در زمین به صورت T ضربه بزند. روز بعد، جوکوویچ بر اساس این یافته، محل قرارگیری سرویس خود را تنظیم کرد و به او در پیروزی در مسابقه کمک کرد. یافتن چنین بینشی به صورت دستی ساعت‌ها طول کشید؛ امروزه، هوش مصنوعی می‌تواند بینش‌های مشابهی را در عرض چند ثانیه ایجاد کند.
این تغییر به این معنی است که داده‌های تنیس دیگر فقط برای بررسی حریفان قبل از مسابقه یا بررسی اشتباهات پس از آن نیست. اکنون، هوش مصنوعی می‌تواند الگو‌های زنده را برجسته کند؛ اینکه یک بازیکن در رالی‌های کوتاه در مقابل رالی‌های بلند چگونه عمل می‌کند، یا کدام استراتژی‌های سرویس‌دهی نتیجه می‌دهد. والوردو آن را با داشتن یک دستیار نابغه مقایسه می‌کند که دانش عمیق تنیس را با قدرت محاسبه اعداد یک صفحه گسترده که درجا در دسترس است ترکیب می‌کند.
برخی از مربیان با این فناوری به سرعت سازگار شده‌اند؛ برخی دیگر قدیمی‌تر هستند و هنوز چشمان خود و یک دفترچه یادداشت را ترجیح می‌دهند. اما از آنجا که فناوری ضریب هوشی تنیس ATP برای هر مربی در دسترس است، این مزیت به طور مساوی‌تری توزیع می‌شود. اویویند سوروالد، مربی کاسپر رود، می‌گوید این امر بازی را نسبت به قبل منصفانه‌تر می‌کند، زمانی که فقط تیم‌های با بودجه‌ی زیاد می‌توانستند از تجزیه و تحلیل‌های سطح بالا استفاده کنند.
سوروالد می‌گوید سه تا پنج سال آینده احتمالاً استفاده‌ی زنده‌ی بیشتری از هوش مصنوعی را به همراه خواهد داشت. تیم‌ها به طور فزاینده‌ای تاکتیک‌ها را با استفاده از بازخورد زنده تنظیم می‌کنند تا اینکه منتظر تجزیه و تحلیل پس از مسابقه باشند. با این حال، هوش مصنوعی تنها بخشی از موفقیت تنیس است. همانطور که والوردو اشاره می‌کند، هیچ مقدار داده‌ای جایگزین تکنیک، آمادگی جسمانی یا قدرت ذهنی بازیکن نمی‌شود. اما دانش اضافی بدون شک قدرتمند است و دانستن اینکه سرویس مورد علاقه‌ی حریف تحت فشار کجا زده می‌شود می‌تواند کفه ترازو را سنگین‌تر کند.
با این حال، پیشرفت سریع هوش مصنوعی سوالاتی را هم مطرح می‌کند. والوردو نگران است که بازیکنان در نهایت ممکن است مربیان را به طور کامل دور بزنند و مستقیماً در تعویض‌ها با یک تبلت هوش مصنوعی مشورت کنند. او معتقد است که تماس انسان با مربی‌ای که اطلاعات را هضم می‌کند و آنچه را که مهم است منتقل می‌کند باید همچنان محوری باشد. او سناریویی را تصور می‌کند که در آن یک بازیکن کنار زمین می‌نشیند، هدفون به گوش می‌گذارد و دستورالعمل‌های هوش مصنوعی را در مورد ایستادن چند سانتی‌متری متفاوت در هنگام بازگشت توپ می‌شنود، اما امیدوار است که این ورزش مربی را به عنوان یک فیلتر نگه دارد.
گام بعدی چیست؟
به زودی، هوش مصنوعی نه تنها بر ردیابی توپ مانند سرعت، چرخش و مسیر بلکه بر مکانیک بدن نیز تمرکز خواهد کرد. شرکت‌هایی مانند SportAI، که توسط استاد بزرگ شطرنج مگنوس کارلسن پشتیبانی می‌شوند، در حال توسعه روش‌هایی برای تجزیه و تحلیل حرکت هر بازیکن هستند. در آینده نزدیک، مربیان می‌توانند بینش‌های فوری در مورد زاویه مچ دست بازیکن هنگام سرویس یا حرکت دقیق پا که بهترین بازگشت‌ها را ایجاد می‌کند، دریافت کنند.
لورن پدرسن، مدیرعامل SportAI می‌گوید این نوع تجزیه و تحلیل بیومکانیکی می‌تواند تا سال آینده به طور گسترده برای مربیانی که می‌خواهند به سمت هدفی مشخص حرکت کنند، مورد استفاده قرار گیرد. این امر دری را به روی هوش مصنوعی می‌گشاید که می‌تواند نشانه‌های فیزیکی بازیکن حریف را درست مانند کاری که آغاسی کرد تشخیص دهد، اما در سطحی که هیچ چشم انسانی نمی‌تواند تشخیص دهد. سی سال پیش، توانایی آغاسی در خواندن زبان بکر نبوغ‌آمیز بود. اکنون، ممکن است دستگاه این کار را بهتر انجام دهد.
اگرچه هوش مصنوعی ممکن است هنوز نتیجه هر مسابقه‌ای را تعیین نکند، اما در حال حاضر نحوه بازی و مربیگری تنیس را شکل می‌دهد. این ورزش همچنان آزمونی برای مهارت، غریزه و قدرت ذهنی است، اما در این دوره جدید، هر کسی که هوش مصنوعی را به بهترین شکل بپذیرد، می‌تواند برتری نهایی را داشته باشد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
