شعر افشین علا خطاب به رژیم صهیونی | عاقبت بیت‌المقدس را رها خواهیم کرد فریبرز عرب‌نیا: ترجیح می‌دهم در کنار مردم کشور عزیزم باشم + فیلم سریال محرمی «جایی برای همه» روی آنتن شبکه دو + زمان پخش آمار فروش سینماها در روزهای جنگ بین اسرائیل و ایران اکران سیار فیلم‌های کودکانه در مشهد کارگردان فیلم بعدی «جیمز باند» مشخص شد «کاتیا فولمر» ایران‌شناس آلمانی درگذشت فصل پایانی سریال «اسکویید گیم» در راه است تکرار سریال «مختارنامه» از شبکه آی‌فیلم (محرم ۱۴۰۴) + زمان پخش قدردانی سخنگوی پلیس از اصحاب قلم در دوران جنگ رژیم صهیونیستی علیه ایران | عزیزان رسانه، گل کاشتید، دستانتان را می‌بوسم برنامه‌های حمایتی وزارت فرهنگ و ارشاد برای جبران خسارات گروه‌های موسیقی و نمایشی اجرای باشکوه ارکستر سمفونیک تهران در میدان آزادی حسام خلیل‌نژاد، بازیگر سینما و تلویزیون: اگر امروز هنری هست، میراث شهیدان است فیلم‌های آخر هفته تلویزیون (۵ و ۶ تیر ۱۴۰۴) + شبکه و زمان پخش سیمای محرم ۱۴۰۴ | معرفی برنامه‌های ویژه تلویزیون همراه با زمان پخش چرا توزیع سریال «شکارگاه» به تعویق افتاد؟ فرصت تماشای فیلم با قیمت نیم‌بها تا کی ادامه دارد؟ شعر‌هایی به‌مثابه موشک | شاعران مشهدی در کنار مدافعان وطن ایستادند
سرخط خبرها

آیا چینی‌ها صاحب جزیره کیش شدند؟

  • کد خبر: ۳۴۷۹۱
  • ۲۸ تير ۱۳۹۹ - ۱۱:۴۸
آیا چینی‌ها صاحب جزیره کیش شدند؟
وحید اقدسی - روزنامه‌نگار
در این وانفسا که ویروس کرونا جان و مال بسیاری از ایرانی‌ها را به خطر انداخته و تالمات جسمی و روانی فراوانی بر ما وارد کرده است، خبر واگذاری جزیره کیش به چینی‌ها، ویروس‌وار صدر تا ذیل جامعه را در‌بر‌می‌گیرد. راستش را بخواهید، من اول‌بار که تیتر خبر را دیدم، تصور کردم باز با یکی از تیتر‌های لوس و توأم با شیطنت رسانه‌ای مواجه‌ام؛ همان‌ها که می‌خواهند مخاطب را به هر قیمتی شده، داخل مطلب بکشانند و بر شمار کلیک‌ها بیفزایند؛ یا با مطلبی که احتمالا طنز و شوخی و چیزی در این مایه‌هاست. به‌هر‌حال از کنارش گذشتم. اما کمی بعد، تعدادی از دوستان، این خبر را برایم ارسال کردند و صحت و سقم آن را از من جویا شدند. کسانی که اتفاقا خودشان هم دستی بر آتش کار رسانه دارند و از مطلعین روزگارند. اینجا بود که فهمیدم قضیه جدی‌تر از این حرف‌هاست. طولی نکشید که خبر فراگیر و نقل محافل رسمی و غیررسمی شد؛ «جزیره کیش به چینی‌ها واگذار شد»!
در اینجا نمی‌خواهم از منظر حقوقی و فنی این ماجرا را تجزیه و تحلیل کنم؛ چون در صلاحیت و تخصص من نیست. این را باید به اهلش واگذار کرد. اما برای من که در حوزه رسانه فعالیت می‌کنم، این وجه ماجرا مهم است که اصولا چرا این خبر و نمونه‌های مشابه‌اش تا این اندازه فراگیر و از آن مهم‌تر باور می‌شوند؟ برای پاسخ‌گویی به این سؤال، ناگزیریم یک‌بار، مجموعه‌عواملی را که منجر به شکل‌گیری «شایعه» می‌شود، با هم مرور کنیم.
اول؛ حساسیت و اهمیت موضوع. برای تولید شایعه، پارامتر اول، درجه اهمیت موضوع است. باید موضوع برای عموم مردم اهمیت فراوان داشته باشد؛ مثلا موضوعاتی که با سلامت یا معیشت یا امنیت مردم سروکار دارند، مستعد شایعه‌اند. در فقره اخیر نیز، یک طرف قصه جزیره کیش است به‌عنوان یکی از زیباترین جزایر ایران و حتی جهان و طرف دیگر هم، چین که در چند سال اخیر و به‌ویژه بعد از انتشار ویروس کرونا از مقبولیت چندانی نزد افکار عمومی ایرانی برخوردار نیست و حالا می‌خواهد این جزیره زیبا را از آن خود کند؛ بنابراین مواد لازم برای ساخت یک شایعه فراهم است. از‌طرفی هر‌قدر اهمیت و حساسیت موضوع نزد افکار عمومی بیشتر و اطلاعات درباره آن کمتر باشد، احتمال شکل‌گیری شایعه و گسترش و باور‌پذیری آن بیشتر می‌شود. اصولا شایعه، محصول دوران رسانه‌ای‌شده امروز نیست. در دوران ماقبل مدرن نیز شایعه وجود داشته است. منتها امروز، به‌جای اینکه فرد‌به‌فرد و شفاهی منتقل شود، از صفحات کانال‌ها و شبکه‌ها راهی به بدنه جامعه باز می‌کند.
دوم؛ بازه زمانی انتشار خبر. خبر درست در روز‌هایی منتشر می‌شود که موضوع برنامه راهبردی بلندمدت ایران و چین از‌جانب مسئولان مطرح شده است. اصولا از‌آنجا‌که شایعه‌ها حدی و رنگی از واقعیت را در خود دارند، خبر انتشار این برنامه جامع، بهانه لازم را برای انتشار شایعه فراهم می‌کند. چون به‌واسطه این خبر، جرقه اولیه در افکار عمومی زده شده است، اما اطلاعات بیشتری از آن در دست نیست و کسی هم دقیقا توضیح نمی‌دهد که ماجرا از چه قرار است. در چنین شرایطی است که چینی‌ها صاحب جزیره کیش می‌شوند. افکارعمومی تشنه اطلاعات است، اما چیزی نمی‌یابد. از‌این‌رو عده‌ای از خلأ ایجاد‌شده بهترین استفاده را می‌کنندو نیاز خبری مردم را با انتشار اطلاعات بدون سند و مدرک پاسخ می‌گویند. راست و دروغ را به هم می‌بافند و از قول این و آن چیز‌هایی منتشر می‌کنند. مخاطب هم که زمینه‌های ذهنی لازم را برای پذیرش چنین خبر‌هایی دارد، آن‌ها را باور می‌کند و از سر دلسوزی برای وطن از هیچ تلاشی برای انتشار و نقل آن‌ها دریغ نمی‌کند. طبق معمول ما اهالی رسانه هم باید دست به کار شویم و با این مسئول و آن مسئول صحبت کنیم و از قول آن‌ها تکذیب کنیم و قسم و آیه بیاوریم که قضیه صحت ندارد؛ تازه اگر موفق شویم.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->