به گزارش شهرآرانیوز، «لینزی پیرس»، مادر نوزاد، میگوید: «زایمان سختی داشتیم، اما حالا هر دو حالمان خوب است. او بسیار آرام است. از داشتن چنین نوزاد ارزشمندی در شگفتی هستیم» این زن و همسرش «تیم پیرس» که در ایالت اوهایو زندگی میکنند، این رویان را از زنی که آن را در سال ۱۹۹۴ ایجاد کرده بود، به فرزندخواندگی پذیرفتند. او میگوید خانوادهاش و همچنین اعضای کلیسا فکر میکنند این موضوع شبیه چیزی از یک فیلم علمی-تخیلی است.
ریشههای این داستان به اوایل دهه ۱۹۹۰ بازمیگردد، زمانی «لیندا آرچرد» پس از ۶ سال تلاش ناموفق برای باردارشدن، تصمیم گرفت همراه با همسرش از روش لقاح مصنوعی (IVF) استفاده کند، فناوریای که در آن زمان هنوز نسبتاً جدید بود.
بااینحال آنها کار را انجام دادند و در ماه مه ۱۹۹۴ موفق شدند چهار رویان ایجاد کنند. یکی از این رویانها به رحم لیندا منتقل شد و نتیجه آن، تولد یک دختر سالم بود. ۳ رویان باقیمانده نیز به روش انجماد (کرایوپرزرویشن) نگهداری شده و در یک مخزن مخصوص ذخیره شدند.
این ماجرا مربوط به ۳۱ سال پیش است. آن نوزاد دختر سالم اکنون یک زن ۳۰ ساله است که دختری ۱۰ساله دارد. اما ۳ رویان دیگر همچنان در گذر زمان منجمد باقی ماندند.
آرچرد در ابتدا قصد داشت خودش از آن رویانها استفاده کند؛ اما همسر آن زمانش نظر متفاوتی داشت. در نهایت، آرچرد از او جدا شد، اما حضانت رویانها را به دست آورد و آنها را در مخزن نگهداری کرد، با این امید که روزی، شاید با شریک جدیدی، بتواند از آنها استفاده کند.
به گفته آرچرد، همه چیز زمانی تغییر کرد که وارد دوران یائسگی شد. او شروع به بررسی گزینههای پیش رویش کرد. او نمیخواست رویانها را دور بیندازد یا آنها را برای تحقیقات اهدا کند. همچنین تمایلی نداشت آنها را بهصورت ناشناس به خانوادهای دیگر اهدا کند. او میخواست پدر و مادر آینده و نوزادانی را که از آن رویانها به دنیا میآیند، بشناسد.
سپس او با مفهوم «فرزندخواندگی رویان» آشنا شد. این نوعی از اهدای رویان است که در آن هم اهداکنندگان و هم دریافتکنندگان حق دارند درباره اینکه رویانهایشان را به چه کسی واگذار کنند یا از چه کسی فرزندخواندگی کنند، تصمیم بگیرند. این فرایند توسط سازمانهایی معمولاً با مذهب مشخص نظارت میشود که معتقدند رویان از نظر اخلاقی معادل یک انسان متولد شده است.
منبع: دیجیاتو