قبری در میانه حیاط | نقد رمان «ناخن‌کشیدن روی صورت شفیع‌الدین» در کتاب‌فروشی چشمه کارگر تهران سوتی‌های عجیب سریال «محکوم»! | بی احترامی پلتفرم‌ها به مخاطب همچنان ادامه دارد زمان پخش «بامداد خمار» مشخص شد + خلاصه داستان «لاک‌پشت و حلزون»، فیلمی ایرانی با طعم فرانسوی «یوز» تاریخ‌ساز شد | رکورد تازه در سینمای کودک ایران صوت | آهنگ جدید اشوان با نام «دلم تنگه» منتشر شد + لینک دانلود و متن آمریکا به اسلام ویزا نداد | تور ادبی آقای خواننده لغو شد لیدی گاگا به دنباله «شیطان پرادا می‌پوشد» اضافه شد «شرور» صدرنشین پیش‌فروش بلیت در ۲۰۲۵ شد هفته شیراز روی آنتن شبکه نمایش «قلمه»، جوانه امیدوارکننده طنزپردازان خراسان | آیین اختتامیه یازدهمین رویداد ملی طنز قلمه برگزار شد + فیلم چالش‌های ایفای نقش شهید علی هاشمی در «پسران هور» | از واکنش دختر شهید تا سختی‌های فیزیکی اطلاعیه اداره کل هنرهای نمایشی درباره اختتامیه جشنواره تئاتر مهر و ماه دیزنی، «گیسو کمند» را با اسکارلت جوهانسون زنده می‌کند معصومه آقاجانی، بازیگر و دوبلور پیشکسوت در بیمارستان بستری شد پایان فصل اول «۱۰۰» با اجرای هادی حجازی‌فر | فصل دوم به زودی ۷۰ درصد مردم همچنان پای تلویزیون | رقابت نزدیک شبکه سه و آی‌فیلم «استخر» با حضور پسر سروش صحت به پایان فیلم‌برداری رسید فیلم کوتاه «تنبیه» نامزد سه جشنواره معتبر جهانی شد ویدئو | وداع همایون شجریان با مادرش در مشهد
سرخط خبرها

ما و مسئولیت ملی خبرنگاری

  • کد خبر: ۳۵۰۴۲۵
  • ۱۸ مرداد ۱۴۰۴ - ۰۹:۱۳
ما و مسئولیت ملی خبرنگاری
ما باید بدانیم که نسبت‌به ایران مردم و ایمان مردم مسئولیم. باید مردم، خط‌های روشن فردای بهتر را در سطوری که امروز می‌نویسیم، ببینند.

می‌خواهم در‌باره «خبرنگار» بنویسم. به‌هر‌حال یک روز هم به خودمان می‌رسد که قلم زنیم در‌باره کارمان. اما نه به تعریف و تمجید، که به نقد. ما به نقد خویش محتاجیم. آینه‌ای که قرار است در‌برابر جامعه قرار دهیم، نباید در غبار نشسته باشد؛ بلکه باید و هزار باید، به شفافیت قامت رشید کرده باشد. بگذارید ابتدای سخن این باشد که «وی گفت و وی افزود» قبل از آنکه از قلم خبرنگار بر صفحه کاغذ بنشیند، به گوش هوش و چشمِ بینا و پرسشگر مخاطب رسیده است. نوشتن ندارد.

بنویسد هم می‌شود همان «خبرِ سوخته» که عین بی‌خبری و فاقد ارزش است. واقعیت دنیای رسانه‌خوانی امروز این است که مخاطب امروز، فقط دانستن «چه شد؟» را نمی‌خواهد؛ او حتی فراتر از چرا چنین شد، می‌پرسد: «چه خواهد شد؟» و از رسانه می‌طلبد که چشم‌انداز بدهد، آگاهی راهبردی تولید کند، و نقش فعال در تصمیم‌سازی عمومی ایفا نماید. اینجاست که روزنامه‌نگاری باید به خود تکانی بدهد و از روزمرگی خارج و وارد عرصه تحلیل ساختاری و آینده‌نگرانه شود.

آینده‌پژوهی رسانه‌ای، یکی از اضلاع مهم تعهد حرفه‌ای است. رسانه نباید صرفا بازتاب لحظه‌ها باشد؛ باید راداری باشد که روند‌ها را شناسایی و رویداد‌ها را هم‌راستا با آن تحلیل کند. چشم بینا داشته باشد با نقد مشفقانه و شجاعت اخلاقی، صراحت مؤمنانه، واقعیت‌های اجتماعی را درست موشکافی و صادقانه روایت کند. در‌برابر فقر در انواع آن و فساد در گونه‌های هزار‌رنگ آن و انواع ناکارآمدی، زبانی صریح و منطقی صحیح داشته باشد. بی‌تعارف نقد کند. با معرفت دست بگیرد و اگر لازم شد، مقتدرانه یقه بگیرد و قلندروار بدراند، اما در‌عین‌حال مراقب امید عمومی باشد. چون امید جان‌مایه حرکت و حرکت از بایستگی‌های شکوفایی است.

زدن امید مردم، خطرناک‌ترین گونه تروریسم است که زیان آن، نه به یک فرد و در یک زمان، که به همه جامعه در همیشه زمان‌ها می‌رسد. منفی‌بافی و نفرت‌پراکنی هم شکل به‌روز‌شده ترور است که اگر چاره نشود، می‌تواند کشوری را بیچاره کند. رسانه و رسانه‌نگار متعهد، نه به انفعال می‌رود و دیدن نابایستگی‌ها را نادیده می‌گیرد و نه در سکوتی محافظه‌کارانه به معامله باید این و آن می‌نشیند. به حکم تکلیف حرفه‌ای و رسالت ملی و ایمانی با همه توان و دانش نقد می‌کند، اما تخریب هرگز در نیت و کلامش جایی ندارد. امید می‌دهد، اما توهم نمی‌فروشد. تقویت می‌کند، اما کلمات را به خوشایند یا بدآیند این و آن بر کاغذ نمی‌نشاند. گاه تلخِ تلخ می‌نویسد، چون واقعیت تلخ است، چون حرکت خودرو‌های فرسوده در خیابان تلخ است، چون زباله‌گردی تلخ است، چون دیدن بیکار‌های کنار‌خیابان‌نشسته تلخ است، چون اختلاس تلخ است، چون رانت‌خواری تلخ است. اما نگاه به آینده‌ای شیرین دارد، چون نتیجه شربت تلخ هم سلامت‌آفرینی است.

باید دانست که تعیین مسیر فردا از کوچه روایتِ امروز می‌گذرد. درست روایت کنیم، راه را درست خواهیم رفت. نادرست روایت شکل بگیرد- حالا به هر نیت و دلیلی- کج‌راهه جای راه را خواهد گرفت. پس باید به‌جای روایت گلخانه‌ای و دست‌کاری‌شده، روایت منصفانه و عمیق ارائه داد تا مسیر به‌سمت بهتر‌شدن امتداد یابد. این‌گونه است که می‌توان افق گشود. می‌شود فردای بهتر را پیش روی همه باز کرد. بدانیم که ما نسبت‌به ایران مردم و ایمان مردم مسئولیم. باید مردم، خط‌های روشن فردای بهتر را در سطوری که امروز می‌نویسیم، ببینند. به رسالت خود عمل نکنیم، دو دنیا را باخته‌ایم. خبر واقعی این است که باید نسبت‌به آن حساس باشیم.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->