در طول دهههای گذشته و از ابتدای فعالیت روزنامه در کشور، پای ثابت فعالیت رسانهای در شهرهای بزرگی مانند تهران، خراسانیها بودند. نخستین شهید رسانهای کشور مرحوم سلطانالعلمای خراسانی است که در دوران مشروطه روزنامه روحالقدس را در تهران منتشر میکرد. همچنین بر اساس نظرسنجی که در دهه۸۰ انجام گرفت، ۴۰درصد از روزنامهنگاران فعال در تهران اهل خراسان بودند. این آمار نشان میدهد که قلم خراسانیها را پایتخت و کل کشور میپسندند. مقبولیت قلم خبرنگاران خراسانی در کشور باعث شده است که روزنامهنگاران یا خبرنگاران کهنهکار مشهدی در تهران مشغول به کار شوند و جای آنان را نیروهای جدیدی در مشهد بگیرند که از رفتار کهنهکارها الگو گرفتهاند و تلاش میکنند نوع خبر یا گزارششان در قالبی نوشته و منتشر شود که کل کشور خواننده آن باشند. همین امر هم باعث شده است تا مدیران نشریات مشهد تغییر رویه دهند. تا دهه۸۰ مدیران روزنامههای شهر مشهد به پوشش اخبار محلی اقدام میکردند اما بعد از آن احساس کردند که برای استفاده بیشتر از اعتبارات دولتی و مطرح کردن خود، روزنامهشان را از حالت محلی به کشوری تبدیل کنند و بخش اندکی از صفحات روزنامه را به اخبار محلی اختصاص دهند. امری که در ظاهر به نفع هفتهنامههای محلی بود اما گذشت زمان نشان داد که شهرهای بزرگی مانند مشهد، اصفهان، تبریز و شیراز که مفتخر به داشتن روزنامه سراسری شدهاند، از ضعف فعالیت هفتهنامهها رنج میبرند. دلیل این امر هم بیش از هر چیز مادی است؛ زیرا دستمزد خبرنگار حرفهای در یک هفتهنامه بسیار ناچیز است و وی ترجیح میدهد همان کار را با استخدام در یک روزنامه سراسری و دریافت حقوق ثابت و تولید اخبار بیشتر انجام دهد و بر همین اساس هفتهنامه را پلکان ترقی خود قرار میدهد. این مسئله باعث میشود که هفتهنامهها از نیروهای تازهکار پر شوند و در رقابت با روزنامهها که دارای خبرنگاران قدیمیتری هستند، شکست خورده و نتوانند به فعالیت خود ادامه دهند. هماینک بر اساس آمار سامانه اخذ امتیاز معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد تعداد درخور توجهی هفتهنامه و دوهفتهنامه در مشهد حق انتشار دارند، اما عملا یا چاپ نمیشوند یا در صورت انتشار در فضای رسانهای شهر تأثیر شایان توجهی ندارند. مشکلی که حل آن برای نخستینبار بهوسیله روزنامه همشهری در تهران با انتشار ضمیمه همشهریمحله کلید زده شد و بعدها روزنامه شهرآرا در مشهد نیز از این روش الگو گرفت و شهرآرامحله را راهاندازی کرد. بر اساس نظر کارشناسان فن، ایجاد نشریه محلی ضمیمه یک روزنامه اقدام خوبی برای کاهش فاصله ایجادشده بین روزنامههای رسمی با مردم محلات است. البته این کار با آفتی همراه بوده است و آن تأثیرپذیری بالای راندمان کار این نشریات محلی از فضای رسانه مادر است. به عبارت بهتر در نشریاتی چون شهرآرا و همشهری که پایهگذار این امر بودند، تغییر مدیران شهری، باعث تغییرات بسیاری در روند کاری نشریه اصلی و البته ضمائم خاص محلات میشود؛ همان امری که باعث توقف کار همشهریمحله در تهران شد و صد البته عامل بقای شهرآرامحله در وضعیت پرتلاطم اقتصادی کنونی است؛ و درست به همین دلیل بد نیست که مدیران شهری نگاه خود را به نشریات اینگونه، از نگاهی مبتنی بر یک ضمیمه خاص برای رفع برخی خلأها به نشریهای برای ارتباط کامل مردم با مسئولان تغییر دهند که در این صورت بهطور حتم هم به نفع مسئولان و مدیران است و هم به نفع مردم و صدالبته که به نفع رسانه و اهالی رسانه خراسان و مشهد. تغییر نگاهی که در بیشتر مدیران شهرداری مشهد در دوره شورای پنجم شهر رخ داده و انشاءا... در معدود باقیماندگان هم رخ خواهد داد.