المیرا منشادی - اگر روزی دلتان هوس پرسه زدن در تاریخ صدساله مشاغل مشهدیها را کرد، حتما سری به کوچه خانه داروغه بزنید. درهای چوبی قدیمی، گلدانهای رنگی و پر گل، صندلیهای مهربانی جلو در خانهها، کاشیهای آبی سردر این خانهها و سقف و دیوارهای کاهگلی که بیشک در محلههای امروز کمتر دیده میشوند، دلتان را جلا میدهد. در هر دکان این کوچه کسب و کارهایی را میبینید که در قصههای مادربزرگ و پدربزرگها شنیدهاید. کوچه چهارمتری خانه داروغه این روزها به یک کوچه گردشگری مشهدیها و البته زائران و مسافران تبدیل شده است. کوچهای که در دل محله پایینخیابان (شهید شوشتری9) قرار دارد و با بهای اندکی که برای نظاره کردن زیباییهای خانه داروغه میپردازید، میتوانید در عرض چند ساعت یک قرن تاریخ را مشاهده کنید و برای رفع خستگی هم که شده است، خودتان را به یک غذای سنتی کنار اجاق خانه داروغه میهمان کنید.
کوچه گردی در میان مشاغل قدیمی
برای رسیدن به خانه داروغه باید از موزه مشاغل قدیمی با عنوان «قدیما، محله ما» عبور کنید. موزهای که با دکانهای پویا و فعالش حس زندگی و حال و هوای سالهای دور مشهد را نمایش میدهد. در این دکانها که به وسیله افراد مختلف اداره میشود، هویت شغلی فراموششده مشهدیها در معرض دید قرار میگیرد. حصیربافی، بقالی، سنگتراشی، صحافی، دستبافی و حجاری مشاغلی هستند که این روزها به دلیل نبود تقاضا فراموش شدهاند و سر از موزه «قدیما، محله ما» درآوردهاند.
جوی آب روانی که از وسط آجرفرش کوچه جریان دارد، گلدانهای رنگارنگی که در اطراف پنجرههای نمادین خانههای قدیمی گذاشته شدهاند، بوی پشمک و بلال روی آتش و طبقهایی که روی سر دستفروشان در موزه و وسط بازارچه از این سو به آن سو برده میشوند و کودکانی که برای خرید دنبال دستفروشان در تکاپو هستند، عجیب حال آدم را خوب میکند.
تجربه خوردن نان داغ کنار تنور گلی
در کنار این زیباییها، فضای دنج و آرام سنتیسرا عجیب به این کوچه میآید؛ بهخصوص با آن بوی نان داغ و تازهاش. تنورهایی که در این سنتیسرا قرار دارد و نانی که صاحب این سنتیسرا به همان سبک و سیاق گذشته پخت میکند، حال و هوای دیگری به موزه بخشیده است و بعد از گشت و گذار در بازارچه قدیمی، دیزی خوردن روی تختهای زیر سایبان، درست کنار اجاقهای گلی و زغالی خیلی میچسبد.
خانه پرجنبوجوش داروغه
قدیمیها میگویند وقتی محمدیوسفخان هراتی، آخرین داروغه مشهد، از شهربانی به خانهاش میآمده، در خانهاش به روی همه باز بوده است. میگویند این خانه بروبیایی داشته است. با گذشت یک قرن از آن روزها و با وجود نبود داروغه، این خانه هنوز هم پرجنبوجوش است. درِ این خانه هنوز هم باز است، اما نه برای افرادی که گله و شکایت بیاورند، بلکه برای افرادی که میخواهند بدانند درون خانه داروغه چه میگذشته و میگذرد. در این خانه دیدنیها کم نیست؛ از شومینه قدیمی بگیرید تا تندیسها و تابلوهای زیبایی که نظیرش را هرگز ندیدهاید.
در کنار این زیباییها در برخی از اتاقها کارهای هنری انجام میشود. فیروزهتراشی، صنایع دستی، عکاسی و کاشیکاری از جمله کارهای هنری است که از ساعت 9 تا 21 صدای آنها را میتوانید بشنوید.
در کارگاه فیروزهتراشی هر نوع هنری را که میشود روی این سنگ زینتی انجام داد، میتوانید ببینید و برای خودتان سفارش بدهید. البته در کنار آن میتوانید به تماشای کارگاه صنایع دستی هم بنشینید. کارگاهی که در اتاق قنات فعالیت میکند و در آن همه نوع میزهای کاشیکاری سنتی و اسلیمی، جلومبلی و نهارخوریهای سنتی، تابلوهای دیواری، آینههای دیواری و ایستاده کاشیکاری تولید و به علاقهمندان عرضه میشود.