مشهد فقط یک جغرافیا نیست؛ قلب ایران است، ستون خیمهای است که قرنها ملت ایران به آن تکیه دادهاند. تپش حیاتبخش این شهر، فقط و فقط در حرم مطهر امام رضا (ع) معنا میشود؛ جایی که میلیونها نفر هر سال، دل و جانشان را روانه آن میکنند.
دهه آخر صفر، جلوهای آشکار از این حقیقت است. مشهد در این ایام، به میعادگاه اشکها و دلدادگیها بدل میشود. میلیونها زائر از سراسر ایران و جهان، خود را به این حریم میرسانند تا در سوگ پیامبر رحمت (ص)، امام حسن مجتبی (ع) و امام رضا (ع) بگریند و پیوند دوبارهای میان دلهایشان و خیمه این ملت برقرار کنند.
مشهد، بیش از یک شهر، یک هویت جمعی است. در اینجا مرزها رنگ میبازند؛ فقیر و غنی، زائر پیاده و مسافر دوردست، همه شانهبهشانه در کنار هم میایستند. این همنشینی ساده، معنای عمیقتری دارد: مشهد، محل همبستگی و همدلی است؛ جایی که ایران، دوباره خود را بازمیشناسد.
قرنهاست که در زیر این خیمه، ایرانیان به این ستون تکیه دادهاند؛ ستونی که در سختترین فرازهای تاریخ، نهتنها مایه آرامش دلها، که ضامن استواری این سرزمین بوده است؛ و امروز هم، در پرتو همین حقیقت است که میتوان گفت: مشهد همچنان قلب ایران میتپد و ستون خیمه ایران پابرجاست.