در جنگل دنیا، حق با موشکهای فتاح و خیبرشکن است؛ این را بعد از حمله جنایتکارانه صهیونیستها به مقر حماس در قطر، همه عالم و آدم فهمیدند. قطعنامه که اگر صادر هم بشود -که نمیشود- خطی است بر کاغذ که جنایت را در زمین مهار نمیکند. از مجامع بیخاصیت بینالمللی نمیتوان امید داشت که به انتظار معجزه از این مرده، «عبسزیستن» است. شورای امنیت هم که نگهبان امنیت جنایتکاران است، تاکنون جز برای پاسبانی از دامنه جنایت آنان کجا از حقی دفاع کرده است؟
رژیم جانی صهیونیست، این بچه سرراهی و عزیزکرده، تاکنون بارها و بارها رکورد جنایت را شکسته است، اما یک بار هم کسی به اخم نگاهش نکرده است. در نظمی چنین بینظم و باطل، یقیناً حق با موشکهای هایپرسونیک است. وقتی صدا از هیچکس بلند نمیشود، این صدای انفجار موشکهاست که باید پرده گوش آدمکشها را پاره کند؛ این را همه مردم دنیا میفهمند، کاش حاکمان عرب هم میفهمیدند و به غیرت برمیخاستند و نه از فلسطین که از خانه خود دفاع میکردند. کاش از میان عربها یک صلاحالدین ایوبی برمیخاست و این بار این ستاره نفرینشده و ششپر را مثل صلیب میشکست و خاک ِ اشغالشده را برای جنایات صهیون نابارور میکرد.
کاش عربها امروز بدانند جز به شمشیر خود نباید اعتماد کنند. بفهمند وقتی کلید پدافند آسمان خود را دست شیطان میسپارند، نه اختیار آسمان که حاکمیت زمینشان هم با ابلیس است. بدانند با این وضعیت، در خانه خود هم اسیر خواستههای نامشروع اویند. بدانند آنکه در خاک خود، پایگاه به آمریکا میدهد، بالای سر خود به او جایگاه داده است.
حالا، با حمله صهیونیستها، قطر و همه اعراب دارند قطرهقطره، زهر اعتماد به شیطان را در کام میکنند. خدا کند این تلخی بیپایان باعث شود به خود تکانی بدهند و با همافزایی قدرتهای خود، جلوی یک تلخی بیپایان را بگیرند. تعلل کنند، ذلت نفسهایشان را شخم خواهد زد. باری، اینک برای همه روشن شد حق با فتاح و نازعات و خرمشهر و خیبرشکن است. باید موشکهای ایران را تکریم و غیرت ایرانی را تعظیم کرد.