به گزارش شهرآرانیوز، «دونالد ترامپ» رئیسجمهور آمریکا، عصر پنجشنبه و در کنفرانس خبری مشترک با «کر استارمر» نخستوزیر انگلیس، به قول خودش «یک خبر نسبتاً فوری» اعلام کرد و مدعی شد که میخواهد دوباره پای آمریکاییها را به پایگاه راهبردی «بگرام» در افغانستان باز کند؛ چراکه به ادعای او، این پایگاه «یک ساعت با جایی که چین سلاحهای هستهای خود را میسازد، فاصله دارد».
پیشتر نیز «زلمی خلیل زاد» نماینده پیشین آمریکا در امور افغانستان، در تازهترین اظهارات خود، احتمال استفاده مجدد از پایگاه بگرام برای عملیات مشترک ضدتروریسم با طالبان را مطرح کرده است.
ترامپ، اما روز یکشنبه پا را فراتر گذاشته و در پستی در شبکه اجتماعی «تروث سوشال» به افغانستان هشدار داد که اگر پایگاه هوایی بگرام را بازنگرداند، اتفاقهای بدی رخ خواهد داد.
طبیعتاً در شرایط و تحولات فعلی منطقه غرب آسیا، این مسئله نگرانیهایی را برای همسایگان ایجاد میکند. برای مثال «شفقت علی خان» سخنگوی وزارت خارجه پاکستان، بسیار محتاطانه ابراز داشت که این موضوع از منظر دیپلماتیک پاکستان، مسئلهای بین افغانستان و آمریکاست و اسلامآباد در این باره نظری ندارد.
حضور مجدد آمریکاییها در بگرام نهتنها پیامدهای امنیتی خاصی در منطقه ایجاد میکند، بلکه حتی طالبان نسبتبه این مسئله واکنش جدی نشان داده است.
امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه طالبان، در این باره در یک موضعگیری قاطع تأکید کرد: «افغانستان کشوری نیست که هیچگونه تجاوزی را بپذیرد».
او همچنین به شکست نظامی آمریکا پس از دو دهه حضور در افغانستان اشاره و اظهار کرد: «قدرتی که پیشتر در افغانستان شکست خورده، حتی نمیتواند به اشغال دوباره این سرزمین فکر کند. کسانی که جرئت حمله به افغانستان را داشته باشند، نتیجه آن از قبل مشخص است».
همچنین «عبدالمتین قانع»، سخنگوی وزارت کشور طالبان، اظهارات ترامپ درباره بازپسگیری بگرام را دور از واقعیت عنوان کرد و گفت که تحویل آن به آمریکا هرگز رخ نخواهد داد.
کنفرانس خبری ترامپ و استارمر
در این راستا، «فرزاد رمضانی بونش» پژوهشگر ارشد مسائل منطقه، در گفتوگو با ایسنا در تحلیل خود از اظهارات آمریکاییها برای بازپسگیری بگرام و حضور دوباره در افغانستان و همچنین واکنش طالبان، بیان کرد: به نظر میرسد احتمالاً دو دیدگاه در مورد واگذاری پایگاه بگرام به آمریکاییها از سوی طالبان وجود دارد؛ نخست اینکه بخشی از رهبران طالبان به طور کلی با این ایده مخالف هستند و آن را در راستای باجدادن به ایالات متحده میدانند و به نوعی آن را برخلاف آرمانها، اصول و رویکرد ایدئولوژیک طالبان میدانند. دیدگاه دیگر این مسئله را برد-برد تلقی کرده و معتقد است آن را میتواند به عنوان امتیازی درقبال شناسایی طالبان و دریافت امتیازات و بودجه مالی و همچنین سرمایهگذاری آمریکا در افغانستان تلقی کرد.
این کارشناس مسائل منطقه با بیان اینکه «هنوز چندوچون و جزئیات موضوع مشخص نیست»، خاطرنشان کرد: علاوه بر این، هنوز اجماع دقیقی در میان رهبران طالبان وجود ندارد و اینکه کدام یک از دو نگرش گفتهشده غلبه کند، مسئله آشکار و دقیقی نیست. از سوی دیگر، در نظر داشته باشیم با توجه به وضعیت بودجه، اقتصادی، امنیت غذایی و... در افغانستان، رهبران طالبان تلاش میکنند در هر نوع تبادل ارتباطات خود با آمریکا مانع از آن شوند که کاملاً در جهت تقابل کامل با اهداف ژئوپلیتیک آمریکا درقبال افغانستان قرار گیرند و به عبارتی پایگاه راهبردی بگرام را به رقیبان ایدئولوژیک آمریکا در منطقه واگذار نکنند.
رمضانی بونش همچنین درباره اینکه یکی از اهداف آمریکاییها از بازگشت به بگرام میتواند مقابله با چین باشد، گفت: یکی از متغیرهای بسیار مهم که در مورد پایگاه بگرام مطرح شد، ترس و نگرانی آمریکا از واگذاری آن به چینیهاست. این مسئله همیشه مدنظر مقامات آمریکایی و مراکز پژوهشی ایالات متحده بوده است، که در این راستا قولها و وعدههایی به چینیها داده شده است.
وی خاطرنشان کرد: در چشمانداز کوتاهمدت، این واگذاری اتفاق نمیافتد و تابع امتیازات مختلف از جمله شناسایی طالبان و... است.
بر اساس این گزارش، بعد از سقوط دولت جمهوری و پیروزی طالبان، تمام نیروهای آمریکایی و غربی بهسرعت از افغانستان خارج شدند. دولت «جو بایدن» رئیسجمهور پیشین آمریکا، حتی پایگاه استراتژیک بگرام را با تجهیزات نظامی در اختیار طالبان گذاشت.
در واقع نوع خروج نیروهای آمریکایی که همراه با تلفات بود و نیز ازدستدادن بگرام، بهشدت مورد انتقاد مخالفان جمهوریخواه قرار گرفت. حتی ترامپ در کارزار انتخاباتی خود بارها به این مسئله اشاره کرد. بعد از ریاستجمهوری نیز متذکر شد که این سلاحها باید از افغانستان خارج شود.
از سوی دیگر ترامپ هم بهکرات اعلام کرده که پایگاه بگرام در اختیار چینیها قرار گرفته و بایدن را مسئول این موضوع دانسته است.
اهمیت استراتژیک بگرام در شمال افغانستان در این است که آمریکا نظارت اطلاعاتی و امنیتی خود را بر منطقه خواهد داشت. همچنین بر فعالیتهای چین در شرق افغانستان و به ویژه در نزدیکی به استان سینکیانگ، ایران در غرب و آسیای مرکزی در شمال که از حوزههای نفوذ روسیه و چین به شمار میرود، رصد خواهد داشت.
منبع: ایسنا