در میان انبوه اخبار روزمره غزه، یک حقیقت کلیدی بهسختی در حال نمایانشدن است: ورود مستقیم و علنی آمریکا به این مسئله که نه نشانه اقتدار، بلکه نشان اتمامحجت و اوج استیصال رژیم صهیونیستی است.
کارشناسان حوزه بینالملل، بر این باور هستند که رژیم صهیونیستی پس از شکستهای میدانی پیاپی در غزه که حتی با کشتار بیوقفه نیز جبران نشد، عملا در عرصه نظامی به بنبست رسید. اجرای طرحهای ژنرالها فایدهای نداشت و مقاومت همچنان نفس میکشید.
وقتی ماشین جنگی عظیم رژیم صهیونیستی در مقابل یک نیروی نامتقارن ناتوان میشود، چارهای جز توسل به «پشتیبان اصلی» ندارد و اینجاست که آمریکا وارد صحنه میشود؛ نه بهعنوان فرمانده عملیات، بلکه بهعنوان تأمینکننده روحیه و اهرم فشار سیاسی بر کشورهای منطقه برای تخلیه پشتوانه مردمی مقاومت. فشار بر دوحه و قاهره، تلاشی برای جبران شکست نظامی از طریق کانالهای سیاسی بود.
اما راز اصلی درماندگی رژیم صهیونیستی که رهبر معظم انقلاب نیز به آن اشاره کردند، به موازنه قدرت منطقهای بازمیگردد؛ جایی که ایران بازیگر اصلی است. رژیم صهیونیستی از ابتدا میدانست که هرگونه عملیات گسترده در عمق خاک فلسطین، بدون درنظرگرفتن «دومینوی واکنش احتمالی» از سمت ایران، یک قمار پرخطر است.
آنها طعم ضربشست محکمی را در گذشته چشیدهاند و اکنون در محاسبات خود به این واقعیت بازدارنده تن دادهاند. این ترس، همان عاملی است که رژیم صهیونیستی را مجبور میکند تا حتی در اوج درگیریها نیز خطوط قرمز هستهای و مرزهای خود را با دقت بسیار بالایی رعایت کند.
اما اگر قرار است نمادی از عزت و استقلال ایران در این معادلات پیچیده ترسیم شود، هیچچیز بهتر از موشکهای ایرانی این نقش را ایفا نمیکند. البته در جهان موشکهای پیشرفتهتری هم وجود دارد؛ اما نکته حیاتی در این است که موشک ایران، از جیب ایرانی و با علم و جرئت ایرانی ساخته شده است.
موشکداشتن مساوی با توان عمل نیست؛ توان عمل نیازمند جرئت است، جرئتی که بسیاری از کشورهای دارای فناوریهای نظامی از آن بیبهرهاند. موشکهای ما، نهتنها یک دستاورد نظامی، بلکه یک بیانیه سیاسی مستقل هستند که اعلام میکنند ایران دربرابر تهدیدهای مستقیم، از مسیر و اهداف خود عقبنشینی نخواهد کرد.
امروز، موشکهای ایرانی در خط مقدم بازدارندگی، قادرند دربرابر رژیم صهیونیستی و حامیانش، توازن قوا را حفظ کنند. استیصال کنونی رژیم صهیونیستی در غزه، محصول دو نیروی متراکم مقاومت میدانی فلسطین و بازدارندگی منطقهای مبتنی بر توان موشکی مستقل ایران است که نهتنها برای امروز، بلکه برای آینده منطقه تعریفکننده خواهد بود.