به گزارش شهرآرانیوز، تیم ملی فوتبال ایران از ساعت ۱۹:۳۰ فرداشب (سهشنبه، ۲۷ آبان ۱۴۰۴) در فینال تورنمنت چهارجانبه العین به مصاف ازبکستان میرود؛ حریفی که حدود ۷۰ روز پیش در فینال تورنمنت کافا با تکگل علیجانوف ایران را شکست داد و جام را از چنگ شاگردان قلعهنویی بیرون کشید. این بازی هفتمین رویارویی دو تیم در دوسالونیم اخیر است و اهمیتش فراتر از یک فینال دوستانه تلقی میشود؛ چراکه نتیجه آن میتواند محکی جدی برای سنجش قدرت واقعی فوتبال ایران و جایگاه سرمربی تیم ملی در آستانه جام جهانی ۲۰۲۶ باشد. آمار تاریخی همچنان بهنفع ایران است؛ در ۱۲ تقابل نخست، تیم ملی ۱۰ بار پیروز شد و فقط یک شکست و یک مساوی ثبت کرد. اما تغییرات چند سال اخیر فوتبال ازبکستان ورق را برگردانده و ایران در پنج تقابل اخیر موفق به کسب پیروزی نشده است. عدم گلزنی در سه تا از چهار بازی گذشته مقابل این تیم و ناکامی در پنج مسابقه از ۱۶ رویارویی اخیر، نشانههایی است که وضعیت فعلی را نگرانکننده نشان میدهد. در این میان، طارمی همچنان مهمترین برگ برنده خط حمله است و با پنج گل بهترین گلزن تاریخ تقابلها به شمار میآید.
مسابقه فرداشب برای امیر قلعهنویی فراتر از یک دیدار فینال است. او میداند که پیروزی مقابل ازبکستان نهتنها انتقادات اخیر را کم میکند، بلکه شانس او برای ادامه حضور روی نیمکت تیم ملی تا جام جهانی را افزایش میدهد. در مقابل، شکست یا حتی یک نمایش کمرمق دوباره موجی از فشار رسانهای را متوجه تیم ملی خواهد کرد؛ مخصوصاً که نمایشهای تیم در سال ۲۰۲۵ باوجود ۵ برد، ۳ مساوی و ۳ باخت، همچنان انتقادهای گستردهای را به همراه داشته است. دعوت ناگهانی مهدی قایدی و محمد محبی نیز همین حساسیت را پررنگتر کرده است؛ دو بازیکنی که ویژگی سرعت، تکنیک و توانایی ایجاد موقعیت در ضدحملات را دارند و معمولاً زمانی فراخوانده میشوند که سرمربی احساس کند برای بازکردن بازی به ابزارهای متفاوت و غیرقابلپیشبینی نیاز دارد. این انتخاب بیش از هر چیز نشان میدهد قلعهنویی نمیخواهد دوباره غافلگیر شود و به دنبال افزایش تنوع در خط حمله است.
پیروزی فرداشب میتواند آرامش نسبی را تا فیفادی بعدی فراهم کرده و شکست اخیر در فینال کافا را جبران کند. اما ناکامی دوباره مقابل تیمی که سالها برای ایران حریفی دردسترس محسوب میشد، میتواند پیامدهای مدیریتی و رسانهای قابلتوجهی داشته باشد. فینال العین برای تیم ملی فقط یک جام نیست؛ آزمونی است که میتواند مسیر پیشروی فوتبال ایران تا سال ۲۰۲۶ را تحتتأثیر قرار دهد.