درباره ویدئوی تلخ محمدحسین مهدویان از اشک‌های آنیتا ایران نژاد + فیلم

محمدناصر حق خواه | شهرآرانیوز؛ پنج شش سال پیش بود که در اوج بحران انسانی سوریه و وقتی که مردم این کشور برای نجات از دست تروریست‌ها به خارج از کشورشان پناهنده می‌شدند، تصویری از کودکی سوری منتشر شد که پس از غرق شدن در دریا، آب او را به ساحل بازگردانده بود. این تصویر دل خراش موجی از هم دردی و تلاش برای حفظ جان جنگ زده‌ها را برانگیخت و هنرمندان و روزنامه نگاران بسیاری با پرداخت‌های گوناگون به این عکس، فشار را برای توجه بیشتر به پناهندگان آغاز کردند. حالا، چندسال پس از آن روزها، خبری دل خراش درباره غرق شدن ۵ عضو یک خانواده مهاجر ایرانی افکار عمومی دنیا و به خصوص مردم ایران را آزرده است. این آزردگی با انتشار چند عکس و فیلم از دختر کوچک این خانواده، تعداد بیشتری از مردم را از این اتفاق تلخ آگاه کرد و با وجود گذشتن چند روز از این اتفاق تلخ، آن را به صدر اخبار مجازی ایران برگردانده است.

کانال مانش پر رفت وآمدترین آبراه بین المللی است که بین کشور‌های بریتانیا و فرانسه قرار دارد و هرسال تعداد زیادی مسافر و مهاجر از آن عبور می‌کنند. هرسال هم کلی فیلم مستند و داستانی هم درباره این کانال عجیب و جغرافیای جالب آن منطقه ساخته می‌شود، اما چندروزی است که نام مانش را نه با ویژگی‌ها و جذابیت‌های تماشایی اش که با خبر غرق شدن یک زوج ایرانی و ۳ فرزندشان می‌شنویم؛ خبری که به سرعت در رسانه‌های انگلیسی زبان پخش شد و در روز‌های اول موج نه چندان گسترده‌ای هم در فضای مجازی ایران برانگیخت.

 

رسول ایران نژاد سی وپنج ساله، شیوا محمدپناهی سی وپنج ساله، آنیتای نه ساله، و آرمین شش ساله از سردشت کردستان، صبح روز سه شنبه در محدوده سواحل دانکرک فرانسه غرق شدند و جسدشان از آب بیرون کشیده شد، اما آرتین، فرزند پانزده ماهه این خانواده، تا چندروزی همچنان مفقود بود. البته این خانواده ایرانی تنها سرنشینان آن قایق نبودند و دیگر سرنشینان که تعداد آنان از ۱۵ تا ۲۲ نفر ذکر شده است، از این فاجعه نجات پیدا کرده اند. طبق آنچه رسانه‌های اروپایی گفته اند، این اتفاق بدترین فاجعه غرق شدن مهاجران در کانال مانش بوده است و به همین دلیل این ماجرا در بریتانیا و فرانسه واکنش‌های زیادی برانگیخت.

 

ازجمله بوریس جانسون که پس از این اتفاق در توئیتر خود نوشت: «دولت انگلستان هرکاری در برابر مبارزه با باند‌های جنایت کار و بی رحمی که با تسهیل این سفر‌های خطرناک مردم آسیب پذیر را سازمان دهی می‌کنند، انجام خواهد داد.»

 

چندنفر از همراهان این خانواده در اردوگاه مهاجران دانکرک از این خانواده به عنوان خانواده‌ای شاد و خرسند یاد کرده بودند و خلیل ایران نژاد، برادر رسول ایران نژاد، هم در مصاحبه‌ای گفته بود که برادرم همه چیزش را در ایران فروخت و به امید داشتن زندگی بهتر به خارج از ایران رفت. این فاجعه چندروز پس از فروکش کردن تلخی خود اتفاق، این بار با نام آنیتا ایران نژاد، دختر نه ساله خانواده، دوباره سر زبان‌ها افتاد؛ این بار عمیق‌تر و البته وسیع تر.

محمدحسین مهدویان، کارگردان موفق این سال‌های سینمای ایران، در اینستاگرامش فیلم کوتاهی از آنیتا ایران نژاد منتشر کرده است که سال قبل برای بازی در فیلم «درخت گردو» آزمون داده بود. فیلمی به شدت تلخ که انگار برای چنین روزی و آتش زدن به دل تماشاچیانش گرفته شده است. این فیلم از لحظاتی است که او به زبان کردی سورانی حرف می‌زند و البته رو به دوربین می‌گرید.

 

محمدحسین مهدویان پس از انتشار عکس‌های آنیتا و فیلم حضورش برای آزمون بازیگری، متن بلندی نوشته و در اینستاگرامش پست کرده است: «به دختر عکس دوم نگاه کنید؛ به چشم هایش. ترکیبی است از رنج و در عین حال زیبایی و امید. این دختر یکی از چند گزینه نهایی ما بود، در کنار چند دختر زیبا و معصوم دیگر که هرکدام به امیدی خودشان را به ما می‌رساندند تا شاید با به رخ کشیدن استعدادشان برای چندنفری که از تهران آمده اند، آینده‌ای برای خود جست وجو کنند. او درنهایت انتخاب نشد. ابراهیم و به خصوص امیرحسین که آخرین آزمون‌ها و تمرین‌ها را با آنیتا انجام داده بود، مدام تصویر اشک‌های آنیتا را مرور می‌کنند و غصه می‌خورند و من به فامیلی این خانواده فکر می‌کنم. چه وجه تسمیه عجیبی است!»

 

قطعا انتخاب محلی دیگر برای ادامه زندگی حق هر فرد و خانواده‌ای است، اما‌ای کاش از طریق قانونی و به شکلی امن این مهاجرت اتفاق می‌افتاد تا عبارت تلخ و در عین حال کنایه آمیز این روزها، ایران نژاد نباشد و نوشته زیر عکس آنیتا که دستیاران کارگردان نوشته بودند، این قدر جگرسوز جلوه نکند؛ وقتی آن‌ها برای کارگردان نوشته بودند: «یکی از همه کوچک‌تر بود!»