بهمن رجبی هنرمند تنبک نواز درگذشت + علت فوت زبان و ادبیات زنده است؛ نویسندگان باید خود را به‌روز نگه دارند انجمن موسیقی تئاتر به دنبال آثار نو + فراخوان حضور «باشو، غریبه کوچک» در پنجاهمین جشنواره فیلم تورنتو «محمد رسول‌الله»؛ فیلمی با مخاطب جهانی «فاتحه‌ای در کمین یک سکته»؛ رونمایی از کتاب جدید محمد دانشور در نگارخانه آسمان مشهد تتلو عفو‌ رهبری می‌گیرد؟ | ولادت پیامبر (ص) و‌ روز سرنوشت ساز برای آقای خواننده رقابت سریال‌سازان بزرگ در نمایش خانگی «اپرای عروسکی حافظ» با صدای علیرضا قربانی روی صحنه می‌رود ویدئو | درخواست جناب‌خان از رئیس‌جمهور | بیمارستان سوختگی چه شد؟ پژوهشگران برجسته در هیئت انتخاب سمینار تئاتر آیینی قرار گرفتند وقتی سریال‌ها در تلویزیون امن‌اند، اما در تلوبیون خطرناک! بهنام تشکر در نمایش «بار هستی» به روی صحنه می‌رود گزارشی از نمایشگاه شعر و نقاشی «و خون هنوز زنده است» در هنرخانه درخت | فریاد کلمات در تلفیق شعر و نقاشی آموزش داستان نویسی | گسل‌های آدمیزادی (بخش پنجم) درباره حسن عمید مؤلف پرفروش ترین لغت نامه فارسی | فرهنگِ ۱۵۰هزاردلاری زمان پخش «مسابقه بزرگ ۱۰۰» با اجرای هادی حجازی‌فر
سرخط خبرها

معلمی که یگانه بود و هیچ کم نداشت

  • کد خبر: ۴۸۴۷
  • ۲۰ شهريور ۱۳۹۸ - ۰۸:۱۷
  • ۱
معلمی که یگانه بود و هیچ کم نداشت
هادی خانیکی روزنامه نگار و استاد علوم‌ ارتباطات

خبر درگذشت منوچهر دانش‌آموز، دبیر نام‌آشنای ریاضی مشهد، کوتاه بود و جان‌کاه. به گفته شاملو، او تجسّد وظیفه بود و توانِ دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن، توانِ شنفتن، توانِ دیدن و گفتن، توان جلیل بر دوش بردن بار امانت و توان غمناک تحمل تنهایی را به غایت داشت.
50سال پیش در دبیرستان شاهرضای آن روز و دکتر شریعتی امروز، شاگردش بودم و 4درس جبر، مثلثات، ترسیمی و رقومی و حساب استدلالی را از او آموختم.
از آن روزها تا به امروز زمان و زمانه بسیار چرخید و دست تقدیر برای من بازی‌های گوناگون کرد، اما در گذر ایام و احوال تصویر دانش‌آموز از ذهن و دلم هرگز نرفت. شاید این حدیث و حکایت زندگی دیگران هم باشد که روایت مدرسه و معلمی و ریاضی را با نام او هم‌نشین کرده‌اند؛ نامی آشنا و جان‌افزا و ماندگار که گویی با جبر و حساب، منطق زندگی می‌گفت و در ژرفای وجود می‌نشاند.
درس ریاضی او برای من مثل شعر شیرین و شورانگیز بود و شیوه آموختنش در آن سال‌ها چنان مرا شیفته ریاضی کرد که تنها انتخابم در دانشگاه شد. بعدها الزام‌های اجتماعی و سیاسی نگذاشت که در آن انتخاب بمانم، اما همان عشق و درک را در وجودم جاودانه کرد.
دانش‌آموز هم از دانش معلمی در بهترین سطح برخوردار بود و هم از مهارت و هنر و اخلاق آموختن. هر درسی که می‌داد، رام او بود و هیچ زاویه‌ای از آن در اندیشه و گفتارش پنهان نبود؛ عمیق می‌اندیشید، ساده می‌گفت و زیبا بر تخته‌سیاه می‌نوشت و با خوش‌خویی می‌پرسید. آراسته و بانظم به کلاس می‌آمد و باوقار و لبخند درس می‌داد و شاگردان را به نیکویی وارد مدار دانستن می‌کرد. هوشمند بود و هوشیارساز و به دانش‌آموزانش توانایی را پیش از دانایی می‌آموخت. ادعایی نداشت، اما هیچ ادبی از آداب معلمی را هم فرونمی‌گذاشت. هویت داشت و هویت می‌ساخت و با رفتار معنادار خویش، پرورش ذهن را با حس تعلق همراه می‌کرد. خود را به مدرسه‌اش، به معلمانش، به شهرش و به کشورش وابسته و مفتخر می‌دانست و برای افزودن بر آن تعلق و افتخار از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کرد. او دانش‌آموخته همان دبیرستان شاهرضا بود و دوست داشت که به سبب همین وابستگی، دانش‌آموزان آن را برای پیشتازی در دنیای رقابت آموزشی توانمند کند. روزهای بهار از ساعت 5صبح می‌آمد و بی‌هیچ چشمداشتی به ما درس می‌داد تا دینش را به مدرسه و معلمان پیشینش ادا کند.
نمی‌دانم در این سال‌ها که گرد بیماری و پیری بر او نشست، چه کسانی و چه نهادهایی به قدرشناسی وی پرداختند و «میراث دانش‌آموز» را در کارنامه آموزش ریاضی و پرورش فرزندان این شهر ثبت کردند.
چه این حق را پاس داشتند و چه از آن غافل شدند، اکنون وقت آن است که یادش را گرامی بداریم. زمان زمانه حافظه‌داری و هویت‌مندی است و دانش‌آموز بخشی از حافظه و هویت آموزشی و فرهنگی شهر ما و سرمشقی به‌یادماندنی در معلمی مؤثر و موفق ماست.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
سید محمدرضا معتمدی
Iran (Islamic Republic of)
۱۹:۰۳ - ۱۴۰۰/۰۸/۰۶
0
0
روحشان شاد
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->