تعطیلی ۲۴ درمانگاه خصوصی مشهد در پنج سال اخیر | بدقولی بیمه‌ها، بلای جان مراکز درمان سرپایی دستگیری عامل اسیدپاشی به رییس شورای شهر «درود» خراسان رضوی زندگی سالم با سلامت روان | گذری کوتاه بر مفهوم سلامت روان از منظر روان‌شناختی، جامعه‌شناسی، پزشکی و دینی آیا میزان مهریه کاهش می‌یابد؟ پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی امروز (جمعه، ۱۸ مهرماه ۱۴۰۴) | دمای مشهد امروز به ۳۱ درجه می‌رسد پیش‌بینی بارش باران و رعد و برق در برخی مناطق (۱۸ مهر ۱۴۰۴) شیدایی: آمادگی برای بحران ها، هدف مسابقات عملیاتی دوام ثامن نخستین شاخص توسعه کشور، آموزش و پرورش است | سخت‌ترین دوره تحصیلی، دوره ابتدایی است زمان پرداخت معوقات متناسب سازی حقوق بازنشستگان اعلام شد (مهرماه ۱۴۰۴) پایان مأموریت دزد «ضبط و آچار» در خیابان‌های مشهد (۱۷ مهر ۱۴۰۴) کاظمی عنوان کرد: افزایش ۶۷ درصدی بودجه آموزش و پرورش در سال ۱۴۰۴ خبر جدید در خصوص واریز معوقات حقوق بالای ۲۰ میلیون تومان بازنشستگان تأمین اجتماعی (۱۷ مهرماه ۱۴۰۴) صدور هشدار سطح زرد هواشناسی خراسان رضوی در پی پیش‌بینی افزایش شدت وزش باد (پنجشنبه، ۱۷ مهر ۱۴۰۴) شرایط بهره‌برداری مادران شاغل از کاهش سن بازنشستگی چگونه است؟ ناگفته‌های رئیس سازمان بهزیستی از جنگ ۱۲ روزه | روایت اعلام آمادگی ۲۲ هزار پزشک متخصص برای خدمت رایگان در عرض ۲۴ ساعت! درباره مجله «پست و تلگراف» که توسط اداره پست ایران منتشر شده است | اولین نشریه اداراتی ایران مددجویان در راه خانه بخت | آیین اهدای ۳۱۳ سری جهیزیه به زوجین تحت پوشش بهزیستی در خراسان رضوی برگزار شد آیا کودک بدغذا به مکمل نیاز دارد؟ چرا نباید چایی را دوباره گرم کرد؟ شهادت مأمور پلیس مواد مخدر در جاده زاهدان _ نهبندان + (۱۷ مهر ۱۴۰۴) معوقات بیمه تکمیلی بازنشستگان تأمین‌اجتماعی چه‌زمانی پرداخت می‌شود؟ پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی امروز (پنجشنبه، ۱۷ مهرماه ۱۴۰۴) | فعلاً خبری از بارش باران نیست نقش کلیدی ژنتیک در درمان کودکان ناکامی در استفاده از موتورسیکلت‌های برقی در ناوگان پستی خراسان رضوی پیش‌بینی هواشناسی کشور (۱۷ مهر ۱۴۰۴) | ورود سامانه بارشی به کشور در اوایل هفته آینده مشهد ۱۰۰۰ پرستار کم دارد | کمبود ۴۰ درصدی پرستار در مراکز درمانی شهر رئیس سازمان بهزیستی کشور: مدارس، کانون جدید فرهنگی و اجتماعی محلات می‌شوند | طرح «سلام»، مقدمه خدمات جدید به اقشار مختلف مردم تشریح اولویت‌های سازمان تأمین اجتماعی | طرح‌هایی برای عبور از ناترازی و توازن مالی در حال اجراست گلایه از  صف‌های طولانی ام آرآی در مشهد  | فقط ۱۹ دستگاه برای چند میلیون نفر
سرخط خبرها

مرگ‌ها و آدم‌‌ها

  • کد خبر: ۴۸۶۸۶
  • ۱۰ آبان ۱۳۹۹ - ۰۹:۱۳
مرگ‌ها و آدم‌‌ها
بهروز فرهمند - روزنامه‌نگار
یکم. شاید در ۵۰ سال اخیر، «مرگ» تا این اندازه دردسترس همه ما نبوده است. صورت غافلگیرکننده مرگ، کم‌رنگ‌ترین یا رقیق‌ترین شکل خود را -این روز‌ها- به نمایش گذاشته است. به بیان ساده، فرشته مرگ، دیگر هیچ‌یک از ما -مردمان- را غافلگیر نمی‌کند. برای اثبات این گزاره، آیا باید استدلال کنم؟


دوم. مرگ -پیچیده‌ترین معمای هستی- از نخستین روز هبوط آدم و حوا به این کره خاکی، با ما بوده است. به یک قول، شاید بتوانیم آن را بزرگ‌ترین هدیه پروردگار به بندگانش بنامیم یا به‌گفته درست عوام، «مرگ حق است». همه این‌ها را می‌دانم، اما این را نیز می‌دانم که مرگ کرونایی با مرگ پیش از عهد کرونا تفاوت‌هایی دارد. بزرگ‌ترین پاندمیک (همه‌گیری جهانی) این سده، این روز‌ها نمی‌کشد، بلکه کشتار می‌کند. بله، کرونا چهره دیگر مرگ را به ما نشان می‌دهد.  



سوم. کرونا برای یک‌یک ما شاخ‌وشانه می‌کشد و «هل من مبارز» می‌طلبد. آدم‌هایی نیز که همین پیش‌تر‌ها روزی هزاربار برای خودشان «آرزوی مرگ» می‌کردند، این روز‌ها چه‌بسا بیش از دیگران، کاسه‌وکوزه‌شان را جمع کرده‌اند و برای گریختن از چنگ فرشته مرگ، همه تدبیر‌ها و ترفند‌های ایمنی و مراقبتی را در دستورکار قرار داده‌اند. تا باد چنین بادا!



چهارم. ژان بودیار _جامعه‌شناس و نظریه‌پرداز_ در مبادله نمادین و مرگ نشان می‌دهد: «مفهوم مرگ اکنون به‌جای اینکه جزو ملازم باور‌های جامعه باشد، از جامعه بیرون رانده شده و محو و طرد شده است.» به بیان دیگر، به‌سبب پیشرفت‌های پزشکی و فرایند‌های متمدن شدن، مردگان از واقعیت به «تصویر» تبدیل شده‌اند. مرگ، دیگران را غافلگیر می‌کند، به این علت که فرایند مرگ از پیش روی چشم همه -ازجمله خود بیمار- پنها‌ن می‌شود. (بزرگیان، امین. ایده‌های خیابانی. ۱۳۹۶). با آمدن کرونا، اما روند مردن که تا پیش از آن، ناگهانی بود و درد و رنج بیمار -به لطف صنعت پزشکی- کمتر برای خویشان و بستگان آشکار می‌شد، گویی تغییر کرده است. شاید مرگ، نقاب رمزآلود خودش را از چهره برگرفته است و می‌خواهد به ما آدم‌ها بگوید: «زندگی فانتزی با تصویر من، دیگر بس است؛ چندی هم آن روی عریان مرا تجربه کنید.» 



پنجم. آداب و تکلف ما زنده‌ها برای مردگان خودمان -در روزگار کرونایی- به کمترین اندازه تصور‌شدنی رسیده است. به گفته رندی، دست انتقام کرونا به آیین و آداب پس از مردن 
هم رسید.
کرونا -به معنای واقعی کلمه- «صنعت مجلس تعزیت‌سازی» را با بحران روبه‌رو کرده است. من نمی‌دانم، اما حالا که از هزینه‌های نا‌هار و شام سوم و هفتم و چهلم و حلوا و دسته‌گل و کارت دعوت کاسته شده است، شاید بشود با کمی دست‌ودلبازی، برای سنگ‌قبر‌ها هزینه کرد و برای نوشته‌های روی آن‌ها، کمی وقت گذاشت. تا باور شما چه باشد؟



ششم. مراسم نمادین سر خاک، این روز‌ها به ساده‌ترین شکل و در سریع‌ترین زمان ممکن، برگزار می‌شود. جسد مردگان کرونایی را به‌سرعت و با رعایت دقیق بخشنامه‌های بهداشتی به آغوش خاک سرد می‌سپارند. بازمانده‌ها هم با دیدگان‌تر و اشکبار، پس از خاک‌سپاری عزیزشان، گویی از گورستان می‌گریزند. این آیا یک تصویر «شبه‌آخرالزمانی» نیست؟



هفتم. همین چند روز پیش، دوستی می‌گفت: «ما برای درگذشت برادرم که چند سال پیش بود، حدود هزار وعده نا‌هاردادیم، اما وقتی مادرمان را که بزرگ خاندان نیز بود، همین روز‌ها از دست دادیم، شاید سرجمع مهمان‌های ما ۳۰ نفر هم نبودند.».  



هشتم. بیش و کم، می‌بینیم و می‌شنویم که بازمانده‌ها و خویشان درگذشتگان، با دل‌شکستگی از غربت کفن‌ودفن عزیز سفرکرده‌شان، در این روزگار کرونازده، سخن می‌گویند و با ابراز افسوس از اینکه نمی‌توانند مجلس تعزیتی درخور عزیز فوت‌شده‌شان برگزار کنند، برگزاری مجلس ختم و پُرسه را وعده می‌دهند به پس از کرونا. من، اما نمی‌دانم که گذر زمان و فراموشی، آیا می‌گذارد که بازماندگان دل‌شکسته، این وعده خودشان را ادا کنند یا نه؟



نهم. در روزگار پیشاکرونا، «مرگ» فرصت خوبی بود برای نمایش دادن گونه‌ای از منزلت اجتماعی و فریاد زدن خاستگاه و طبقه. این روز‌ها، اما این «دلخوشی» را نیز گویی کرونا از ما -بازمانده‌ها- گرفته است. لعنت به تو کرونا!



دهم. در سال‌های اخیر، مادر‌ها و پدر‌ها درباره «مرگ» با کودکانشان، کمتر سخن می‌گفتند تا مبادا روح و روان لطیف فرزندان آسیب ببیند. این روز‌ها، اما شاید بیش از هر وقت دیگر، کودکان با پدیده مرگ -بی‌واسطه- روبه‌رو هستند و درباره‌اش، بزرگ‌تر‌ها را سوال‌پیچ می‌کنند. در این عهد کرونایی، با پرسش‌های فرزندانمان درباره مرگ چه می‌کنیم؟



یازدهم. «سخت گریستن در آغوش یکدیگر»، این را نیز کرونای لعنتی از ما گرفته است؛ آرامش‌بخش‌ترین و کم‌هزینه‌ترین شیوه دلداری و تسلا دادن بازماندگان به یکدیگر که این روز‌ها در حسرتش می‌سوزیم و می‌گدازیم. راستی، به کدامین تاوان؟



دوازدهم. تا پیش از روزگار کرونایی، به ما مردمان توصیه می‌شد که برای عبرت گرفتن به پدیده «مرگ» بنگریم و درباره‌اش درنگ و تامل کنیم. کسی چه می‌داند، اکنون شاید خود کرونا و پدیده «پیشامرگ»، بهترین بزنگاه برای عبرت و درس گرفتن باشد. فاعتبروا یا اولی‌الابصار
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->