افزایش امید به تیم اسکوچیچ بعد از نمایش خوب مقابل بوسنی

احسان سرفرازی | شهرآرانیوز؛ دراگان اسکوچیچ، سرمربی تیم ملی ایران، در نشست خبری پس از این بازی از عملکرد شاگردانش در نیمه نخست بیشتر اظهار‌رضایت کرد؛ در حالی‌که هر ۲ گل تیم ملی کشورمان در نیمه دوم بازی به ثمر رسیده بود. کاوه رضایی و مهدی قائدی، گل‌زنان کشورمان در این بازی بودند. فارغ از تمام انتقاد‌هایی که به سبکِ بازی تیم ملی و بی‌برنامه‌بودن شاگردان اسکوچیچ مطرح می‌شود، باید به این نکته هم توجه داشت که ملی پوشان کشورمان در این بازی نشان دادند به‌راحتی توانایی تغییر برنامه‌های تاکتیکی مد‌نظر سرمربی را دارند.

 

اسکوچیچ در ابتدای بازی شاگردانش را با ترکیب ۳-۴-۳ به میدان فرستاد که در مواقع ضروری این چینش بعضا به ۱-۲-۴-۳ نیز تغییر می‌کرد. حضور هم‌زمان شجاع خلیل‌زاده، پورعلی‌گنجی و کنعانی‌زادگان، عمق خط دفاعی ایران را تقریبا نفوذ ناپذیر کرده بود؛ به‌ویژه اینکه احسان حاج‌صفی و احمد نوراللهی هم جلوی این ۳ نفر وظیفه توپ‌پخش‌کنی را برعهده داشتند. چینش فاز دفاعی کشورمان که بیشتر با مهره‌های پرسپولیس شکل گرفته بود، در این بازی نمره قبولی گرفت. البته صادق محرمی و میلاد محمدی که در این بازی بیشتر از سایر بازیکنان دوندگی داشتند، در لحظاتی از بازی نتوانستند وظایف دفاعی خودشان را به‌نحو‌مطلوب انجام دهند؛ به‌ویژه محرمی که نشان داد از روز‌های اوجش در پرسپولیس فاصله گرفته است و اگر به‌همین‌منوال ادامه دهد، احتمالا در میانه راه جای خودش را به سیامک نعمتی خواهد داد. مقابل این بازیکن وحید امیری و علی قلی‌زاده به‌عنوان وینگر راست و چپ با فاصله اندک پشت‌سر کاوه رضایی بازی می‌کردند. این ۲ بازیکن به‌علت سرعت و تکنیک انفرادی بالا، در تقابل‌های تک‌به‌تک موفق‌تر از سایر بازیکنان ایران بودند و بار‌ها توانستند با تحت‌فشار‌قرار‌دادن بازیکنان حریف، توپ‌گیری کنند. گل نخست ایران نیز روی توپ‌گیری امیری و پاس گل این بازیکن به ثمر رسید. کاوه رضایی هم به‌عنوان مهاجم هدف ایران در پستی به میدان رفت که در سال‌های گذشته در اختیار سردار آزمون بود. او به‌جز گلی که روی تبحر و دقت بالا در ضربه‌زنی به ثمر رسید، در سایر دقایق بازی نیز سعی در پخش‌کردن توپ به جناحین روی ارسال‌های بلند داشت و حتی روی فرصت‌طلبی خود در داخل محوطه جریمه یک موقعیت خوب به دست آورد که این فرصت از دست رفت. البته اسکوچیچ برای لحظاتی که تیم ملی توپ را در اختیار نداشت نیز برنامه‌های ویژه‌ای را در نظر گرفته بود و آرایش ملی‌پوشان کشورمان به حالت ۱-۲-۲-۵ در می‌آمد. درواقع در حضور ۳ مدافع مرکزی و اضافه‌شدن محمدی و محرمی به خط دفاعی، راه‌های دور‌زدن خط دفاعی و نفوذ به محوطه جریمه ایران بسته شد. به‌علت حضور ۳ مدافع بلند‌قامت و تجمع بازیکنان در مقابل دروازه ایران با اضافه‌شدن حاج‌صفی و نوراللهی، بازیکنان بوسنی راهی برای نفوذ از عمق دفاع ایران نداشتند.

 

شاگردان اسکوچیچ در این بازی چندان تمایلی به حفظ توپ‌و‌میدان نداشتند و در بیشتر مواقع عابدزاده توپ‌های بلند را برای شروع مجدد ضرباتش در نظر می‌گرفت. این نقیصه که ریشه در لیگ و فوتبال خودمان دارد، به‌خاطر نبود یک هافبک خلاق و بازی‌ساز به‌وجود آمده است و در زمان کی روش نیز به‌کرات به چشم می‌آمد. در زمان سرمربیگری مرد پرتغالی نیز تیم ملی در بیشتر زمان‌های بازی توپ را در اختیار حریف قرار می‌داد و چشم به ضدحملات و شروع‌های مجدد دوخته بود، این‌بار هم نبودِ یک هافبک بازی‌ساز و توپ‌پخش‌کن باعث شد تا اسکوچیچ تصمیم بگیرد وظیفه حفظ توپ در لحظات حساس بازی را به قلی‌زاده و امیری بسپرد.