قاسم فتحی | شهرآرانیوز - وقتی از هوشنگ گلمکانی پرسیده بودیم که سال ۷۴ مستندی درباره محسن مخملباف میسازد و بهعنوان یک منتقد هم شناخته شده است این ذهنیت بهوجود میآید که به او علاقه خاصی دارید، گفته بود: «من به مخملباف بهعنوان یک موضوع علاقهمند بودم. مسئله این است که من کارم سینماست و فارغالتحصیل گرایش کارگردانی این رشته هستم.
اما در این سالها، بیشتر به کارهای ژورنالیستی علاقه داشتم و نه فیلمسازی، اما وسوسهاش همیشه با من بوده. شما منتقدانی در دنیا سراغ دارید که ابتدا منتقد بودند و بعد فیلمساز شدند؛ معروفترینهایشان هم از دوره «موج نو»ی سینمای فرانسه آمده بودند؛ بنابراین کار قبیح و ممنوعی نیست. ضمن اینکه من در آن مستند موضع نگرفتم و تحسین نکردم مخملباف را. درواقع آن کار من یکجور ژورنالیسم بود، اما با ابزار دیگر.» هوشنگ گلمکانی سردبیر مشهور و کارکشته مجله «فیلم» پس از ۴۸ سال فعالیت مطبوعاتی و نقد فیلم، نخستین فیلم بلند سینماییاش به نام «آهو» را میسازد و حالا خبر پایان تصویربرداری فیلمش در رسانهها منتشر شدهاست.
او قدم بزرگی برداشته و در حال کارگردانی اولین فیلم بلند سینماییاش است. فیلمی که برداشتی از داستان «پروانهها در برف میرقصند» به قلم نازنین جودت است و فیلمنامهاش را هم مشترکا قصیده گلمکانی و سپیده آرمان نوشتهاند. البته معلوم نیست که گلمکانی چه مقدار به داستان اصلی وفادار مانده و چه تغییراتی در آن اعمال کرده است. این موضوع از این روی اهمیت دارد که اصل داستان خانم جودت درباره جنگ و «روایتی از خاطرات یک زن است که پس از مهاجرت به قبرس دچار بحران میشود. مرور خاطرات وی در دو زمان حال و گذشته و در فضایی دراماتیک باعث میشود هشت سال دفاعمقدس را به یاد آورد.»
عوامل پشتصحنه و حضور بازیگرانی همچون علی مصفا و رضا کیانیان نشان میدهد او برای اکران سراسری و فروش آن چه بهصورت آنلاین و چه در سینماها برنامهریزی کرده است. دو روز پیش هم گفته شد که همایون شجریان در مقام خواننده و سهراب پورناظری بهعنوان سازنده موسیقی متن این منتقد سینما را در اولین فیلمش یاری میکنند. البته طبق گزارشها نام هوشنگ گلمکانی در میان فهرست کارگردانان اول تأیید شده از سوی سازمان سینمایی دیده نمیشود، اما گویا بهزودی مراحل درخواست پروانه ساخت این فیلم از سوی نوروزبیگی، تهیهکننده اثر، به وزارت فرهنگ و ارشاد طی میشود و سازندگان فیلم با اخذ مجوز ساخت، مراحل تولید را آغاز میکنند.
هرچند تا زمان اکران فیلم این منتقد خوشنام و باسابقه سینمای ایران باید دست نگه داشت و درباره اثرش اظهارنظری نکرد، ولی دور از ذهن نیست که احتمالا بتوان برخی از علایق سینماییاش را در این اثر مشاهده کرد. از طرفی، تجربه فیلمسازی منتقدان سینما با فرازوفرودهای زیادی همراه بوده که موفقیتی برای آنها حاصل نشده و نتیجه درخوری نداشته است. البته گلمکانی را باید در این مورد مستثنا کرد، زیرا او برای حرفه و جایگاهش شأن و اعتبار بالایی قائل است و این را میتوان در نزدیک به چهل سال انتشار مجله بهوضوح دید؛ و مهمتر اینکه، باید منتظر بود و دید واکنش منتقدان به اولینساخته گلمکانی چه خواهد بود.