گفتگو با دکتر راشدمحصل و علی‌اکبر باقرزاده، به‌مناسبت سالروز درگذشت علی باقرزاده، شاعر فقید مشهدی

کوچک زاده، شاهیان | شهرآرانیوز - هجده‌ساله است که پدرش از دنیا می‌رود. علی باقرزاده (بقا) که پیش از فوت پدر، به خاطر مریض‌احوالی او و سوی ضعیف چشمانش از سال‌های جوانی عصاکش پدر شده بود، به حکم روزگار باید تجارتخانه به جا مانده در سرای شاه وردی‌خانِ مشهد را بگرداند. خیلی زود وارد حساب و کتاب و معامله چای و برنج می‌شود و سعی می‌کند قطعه زمین کشاورزی پدر در جلگه‌رُخ را نیز سبز نگه دارد.

علی باقرزاده خیلی زود در گود زندگی می‌افتد و چه بسا رخداد تلخِ فقدان پدر و اندیشیدن به زندگی و مسئولیت خانواده باعث می‌شود او به کار و فعالیت بپردازد تا امروز که پسرش درباره او می‌گوید سحرخیز و فعال بود.

 

اما او در عین حال مشتاق تحصیل بود و با اینکه پس از گذراندن دوره شبانه دبیرستان، نتوانست بیشتر از دیپلم درس بخواند، می‌گفت: «من این کمبود را جور دیگری جبران کردم». او توانست با انتخاب دوستانی که اهل شعر و ادب بودند جای تحصیلات دانشگاهی را پر کند و به گفته محمدرضا خسروی «بزرگ‌ترین قطعه سرای معاصر» به حساب آید.

اما این همشهری نه تنها شاعر که یک خیرِ مدرسه‌ساز، کارآفرین و مدیر نمونه بود. علی باقرزاده از معدود شعرایی بود که رفاه نسبی در زندگی شخصی‌اش داشت و در سمت‌های مختلف اجرایی ورود کرد و موفق بود. به مناسبت فرارسیدن سالروز درگذشت این شاعر گفت‌وگویی ترتیب دادیم؛ ابتدا با پسرش درباره احوالات او در زندگی شخصی‌اش و سپس با دکتر راشد محصل درباره کتاب «آیینه بقا» که یکی از بهترین پژوهش‌ها درباره زندگی شخصی و ادبی علی باقرزاده است.

شاعرِ حکیم و خردمند

ساده، اما زیاد سفر می‌کرد

شاعر شکرگزار

هنر شاعری بقا در «آیینه بقا»