اول. افشای اطلاعات ِخصوصی جرم است. قانون مجازات اسلامی صراحتا در ماده ۷۴۵(ماده ۱۶قانون جرائم رایانهای) افشای اسرار خصوصی دیگران را جرم دانسته و مجازات آن را جزای نقدی و تا ۲سال حبس در نظر گرفته است. البته اسرار خصوصی در قانون ایران به صورت مشخص تعریف نشدهاند و صرفا در ماده ۸قانون «احترام به آزادیهای مشروع و حفظ حقوق شهروندی» نامهها، عکسها، نوشتهها و فیلمهای خصوصی را از مصادیق بارز آن دانستهاند. در رویه قضایی و نظام عرفی، دایره اسرار خصوصی از این هم وسیعتر است و نسخههای پزشکی، احکام دادگاهها و اسناد مالی هم در این زمره قرار میگیرند.
دوم. تهدید به انجام عملی که ممکن است موجب ضرر آبرویی یا شرافتی یا افشای اسرار خانوادگی گردد، خواه تهدیدکننده به این واسطه تقاضای مال به قصد اخاذی کرده یا نکرده باشد، جرم مستقلی است که بر اساس ماده ۶۶۹قانون مجازات اسلامی، تا ۷۴ضربه شلاق یا تا ۲سال حبس برای آن در نظر گرفته شده است. بنابراین همین که کسی شما را به افشای اطلاعات خصوصی (شامل عکسها، متن چتها، صدای ضبطشده، فیلم و ...) تهدید کرده باشد، حتی اگر هرگز آن عمل را انجام ندهد -در بیشتر مواقع این تهدیدها هرگز عملی نمیشوند- ارتکاب جرم تهدید از سوی او قطعی و برای شما قابل شکایت و پیگیری است.
سوم. برخلاف تصور عموم که متن گفتوگو در فیسبوک و شبکههای اجتماعی دیگر، ایمیل، صدای ضبطشده و فیلم را جزو دلایل قابل استناد به شمار نمیآورند، قانون، «ادله الکترونیک» را به رسمیت شناخته است. بنابراین اگر کسی شما را در فیسبوک یا تلفنهمراه یا ایمیل تهدید کرده است، باید بدانید تمام این محتواها در دادگاه به عنوان دلیل از شما و علیه شخص تهدیدکننده پذیرفته خواهند شد. دادگاه با ساز و کار مشخصی که کارشناسان حوزه فناوری اجرا خواهند کرد، صحت مدارک شما را بررسی میکنند و در صورت تأیید، ملاک و مبنای صدور حکم قرار خواهد گرفت.
کاوه راد
وکیل پایه یک دادگستری