محمدناصر حقخواه | شهرآرانیوز؛ در چند ماه گذشته و با داغشدن بحث سایتهای شرطبندی و حضور زیاد کاربران ایرانی، بیشتر مطالب و گزارشهایی که دراینباره منتشر شده، درباره تبلیغکنندگان این سایتهاست. شبکه فساد گستردهای که در خارج از کشور تشکیل شده و به جذب افراد در داخل ایران انجامیده است. از سوی دیگر بحثی که درباره سایتهای شرطبندی مطرح است، وجود تعداد زیادی درگاههای اینترنتی فعال و مرتبط با سایتهای قمار آنلاین است که خیلیها با نام واقعی خود در آن فعالاند و کاربران به شماره کارت این افراد پول واریز میکنند و برخورد چندانی هم با آنان نمیشود.
تفکر غالب دراینباره این بود که مسئولان امر اطلاعات کامل و روشنی دراینزمینه ندارند یا عزم قوی برای برخورد وجود ندارد، اما آقای ابوالحسن فیروزآبادی، دبیر شورایعالی فضایمجازی، در نشستی با عنوان «همافزایی فعالان مجازی پاک» درباره سایتهای شرطبندی صحبت کرده است. آقای فیروزآبادی از وجود بیش از ۴۰۰ هزار قمارباز فعال در این سایتها حرف زده است.
دبیر شورایعالی فضایمجازی با اشاره کلی به تحولات یک سال گذشته نظام بانکی کشور برمبنای سیاستگذاریهای موجود کشور، گفت: «اقدامات خوبی در حوزه مقابله با قمار در فضایمجازی انجام شده است. هماکنون مطابق شناساییها از طریق درگاههای بانکی، مشخص شده است که ۴۰۰هزار نفر در کشور قمار آنلاین بازی میکنند و درباره مقابله با آنها اقداماتی در دست انجام است.» با این حرفهای آقای فیروزآبادی، یکی از بحثهای مبهم درباره فضای سایتهای شرطبندی تا حد زیادی روشن شده است و حالا همه میدانیم که مسئولان از تعداد و مشخصات افرادی که دراینزمینه فعالیت میکنند، آگاهاند.
اما مسئله مبهمی دراینباره وجود دارد. اول اینکه مقابله با ۴۰۰ هزار نفری که بیشتر آنها اغفال شده و مالباختهاند، قطعا انجامنشدنی و سخت است، اما با وجود این، شمارهکارتهایی را که با نام و اطلاعات کامل در سایتهای شرطبندی فعالاند، میتوان شناسایی کرد. شمارهکارتهایی که مردم برای شارژ حساب خود در سایت شرطبندی، به آن پول کارتبهکارت میکنند و بهراحتی امکان شناسایی دارند. بهطبع تعداد این افراد محدودتر است. نکته مبهم دیگر، اما این است که با وجود داشتن این اطلاعات چرا قوی و همهجانبه با آنها مقابله نمیشود؟
قمارباز یا قربانی؟
درست است که با صحبتهای اخیر آقای فیروزآبادی کمی از ابهامات سایتهای شرطبندی برطرف شده است، اما مهمترین بازندگان در این بین فقط و فقط افراد سادهدلی هستند که اغفال شدهاند و پولهای ریزودرشتی را که گاه سرمایه زندگیشان بوده است، از دست دادهاند. دستگیری افرادی که در ایران با این سایتها همکاری میکنند یا کشف و ازبینبردن شبکه گسترده تبلیغات در اینستاگرام و دستگیرکردن شاخهای اینستاگرامی خارجنشین و ازبینبردن سامانه ارتباطات بانکی این افراد، درد چندانی دوا نمیکند.
اگر در میان خبرهایی که درباره سایتهای شرطبندی منتشر میشود گشتی بزنیم، با افرادی روبهرو میشویم که پیامهایی از تجربیات خود و دیگران منتشر میکنند، تجربیاتی که حال هر خوانندهای را دگرگون میکند. پسر جوانی نوشته بود: «من یکسالونیم توی یه شرکتی کار کردم و توی یه هفته همه پولی که جمع کرده بودم رو باختم. خواهش میکنم سمت سایتای قمار نرید.» کاربر دیگری نوشت: «اعتیاد چیه مگه؟ هر بار ببازید، میگید اینبار دیگه بازی میکنم که ببرم، باز میبازید و یه بار دیگه... اعتیاد غیر اینه؟ و مدام ضررهاتون بیشتر میشه.»
اما کاربرانی هم بودند که سؤالشان همان سؤالی بود که ما هم در بخش قبلی به آن اشاره کردیم، اینکه چرا با وجود مشخصبودن درگاههای پرداخت این سایتها، نظام بانکی این شبکهها را مسدود نمیکند؟ این کاربران با خشم ناشی از این اتفاق، حرفهایی درباره پولشویی و دست پنهان آقازادهها در مسئله سایتهای شرطبندی نوشته بودند که بیشتر در حد حدسوگمان است و هنوز ثابت نشده است. اما اگر ابهامات سایتهای شرطبندی برطرف نشود، حواشی بهاحتمال از این هم داغتر و بیحسابوکتابتر خواهد شد!