همراهان، پرستاران بی‌ مزد و مواجب بیمارستان‌ها

تکتم جاوید | شهرآرانیوز؛ حتما شما هم تجربه کرده‌اید و می‌دانید که همراهی بیمار در بیمارستان حکایتی دارد. از یک‌سو نگران بیمار هستید و از سوی دیگر، نگران اینکه رسیدگی کادر درمان، کامل و بی‌نقص باشد. می‌خواهید همه‌چیز کامل باشد تا عزیزی که روی تخت خوابیده هرچه‌زودتر سلامتش را بازیابد و همراه شما از در بیمارستان بیرون بیاید. شاید همین نگرانی‌ها باعث شده است که برخی کاستی‌های بیمارستان‌های قائم و رضوی به چشم همراهان بیاید و گلایه‌هایشان را در قالب پیامک برای شهرآرانیوز بفرستند. به‌دنبال پاسخ همین گلایه‌ها سری زده‌ایم به این دو بیمارستان.

خودرو اورژانس، پدر آقای حسین‌زاده را که دچار حمله شده بود، به بیمارستان قائم (عج) انتقال داده و همان‌جا هم پزشک عملش کرده و مدتی در بخش مغز و اعصاب بستری بوده، اما از‌آنجا‌که معتقد است پدرش شب و روز‌های سختی را گذرانده، او را با مسئولیت خودش ترخیص کرده و به خانه آورده است. می‌گوید: حیف این بیمارستان که این‌همه پزشک حاذق دارد و وضعیت رسیدگی در بخش‌ها این‌قدر ضعیف است.

او از کیفیت کار پرستاران، بهیاران و نیرو‌های خدماتی گله دارد و اضافه می‌کند: روز اول پرستاری آمد بالای سر پدرم که نمی‌توانست رگ پیدا کند. چندنقطه از دستش را کبود کرد تا موفق شد. روز دیگر پرستار جوانی آمد خون بگیرد. دست‌هایش به‌شدت می‌لرزید. پرسیدم چه شده. گفت: من از خون می‌ترسم. اگر اوضاع مریض ما در بخش‌ها این است، وای به اتاق عمل که نمی‌بینیم چه بلایی سر آن‌ها می‌آید.

به عقیده او «پرستاران دلسوز نیستند» و در توضیح می‌گوید: باید صدبار خواهش کنیم به بیمارمان سر بزنند. برای تعویض پانسمان و بخیه‌های سر پدرم، چندبار خواهش کردم تا آمدند. جوابشان این است که «ما از این بیماران زیاد می‌بینیم.»

همراه بیمار دیگری به نام بهبودیان، از مشکل دیگری گلایه دارد. او به‌خاطر جراحی خواهرش باید یک هفته در بیمارستان باشد و می‌گوید: هربار که از بخش خارج می‌شوم، می‌گویند باید یک لباس استریل دیگر بخریم. مگر این‌همه بیمار که از قشر ضعیف جامعه هستند یا از روستا‌ها به مشهد آمده‌اند، می‌توانند روزی حتی یک‌بار ۱۵‌هزارتومان بدهند و لباس بخرند؟ او خطاب به مسئولان بیمارستان قائم می‌گوید: شما را به خدا برای درآمدزایی فکر دیگری بکنید.

شهروند دیگری در پیامک خود نوشته: «ساعت ۲ نیمه شب اورژانس مریض ما را اعزام کرد به بیمارستان قائم (عج). در بخش بستری شد با یک تخت خالی بدون بالش، ملافه، پتو و صندلی برای همراه. وقتی اعتراض کردیم، گفتند: نیست، نداریم! تمام اتاق‌ها را سرکشی کردم تا شاید یک پتو پیدا کنم؛ چون مادرم روماتیسم مفصلی دارد و حتما باید پاهایش گرم باشد، اما در‌نهایت مجبور شدم آن موقع شب زنگ بزنم تا از خانه کم و کسری‌ها را بیاورند. شما بگویید کجای دنیا چنین چیزی امکان دارد؟»

شهروند دیگری در پیامکی که برای روزنامه ارسال کرده است، نوشته: «چرا از ساعت‌۵ صبح تا ۲‌ظهر صندلی‌های همراه بیمار را جمع می‌کنند و همراهان پیر یا جوان را سر پا نگه می‌دارند؟ از یک طرف می‌گویند همراه باید کنار مریض باشد و کارهایش را انجام بدهد، از طرف دیگر باید چند ساعت سرپا بماند. لطفا توضیح بدهید فلسفه این کار چیست؟»

و پیامک دیگر از شهروندی است که مادرش را برای جراحی سرطان در بیمارستان قائم (عج) بستری کرده‌اند، اما مجبور شده همه وسایل مورد‌نیاز را خودش تهیه کند: «مدام سفارش می‌دهند برو دماسنج بخر، برو چسب برای نوار قلب بخر. اینجا مگر بیمارستان دولتی نیست؟ ما یک خانواده مستمری‌بگیر بهزیستی هستیم و توان خریدن این وسایل را نداریم. به هزار بدبختی پول این‌ها را جور می‌کنیم.»

دکتر حسن خداپرست، در جایگاه مدیر مرکز آموزشی، پژوهشی درمانی بیمارستان قائم (عج)، با پذیرفتن همه مشکلات موجود، به انتقاد‌ها پاسخ می‌دهد. او ابتدا یادآور می‌شود که شهروندان درصورت مشاهده مشکل یا نقصی در ارائه خدمات به دفتر خدمات پرستاری بیمارستان مراجعه و مشکل را عنوان کنند تا با پیگیری مسئولان برطرف شود.

 

بعد می‌گوید: حضور و کار دانشجویان زیر نظر استادان و پزشکان جزو لاینفک خدمات ماست و البته بدیهی است که در بدو کار، دانشجویان استرس داشته باشند و کم‌تجربگی کنند. با‌این‌حال هیچ اقدام حیاتی و مهم درمانی به دانشجویان مبتدی سپرده نخواهد شد و در سایر خدمات هم انجام خدمت زیر‌نظر مستقیم یا غیرمستقیم استاد خواهد بود.

دکتر خداپرست در بخش دیگری از توضیحات خود، دلیل خرید لوازم حفاظت فردی (کیت‌های استاندارد) یا نداشتن تخت و صندلی برای استفاده همراهان را حمایت و حفاظت از مراجعان بیمارستان و پیرو دستورالعمل‌های ستاد مقابله با کرونا و دانشگاه علوم پزشکی مشهد اعلام می‌کند: سعی کرده‌ایم با این اقدامات از تجمع و ابتلای شهروندان به بیماری کرونا پیشگیری کنیم. البته بیمارستان تمهیدات لازم را برای مراجعان در نظر گرفته است و می‌توانند تجهیزات را در بوفه‌های داخل مرکز با نظارت ما بر قیمت و کیفیت محصولات، تهیه کنند.

او می‌گوید: تا زمانی‌که بیماری برای بستری مشخص نشده‌باشد، تخت را روکش و پتو نخواهیم کشید؛ زیرا ممکن است انجام فرایند‌های نظافتی در اتاق‌ها یا جابه‌جایی وسایل و حتی نشستن افراد غیر‌بیمار روی تخت باعث آلوده‌شدن پتو و ملحفه‌ها و شیوع عفونت‌های بیمارستانی شود، اما اگر بیماری نیاز به ملحفه یا پتوی اضافه داشته‌باشد یا البسه وی به هر دلیل آلوده شده‌باشد، بخش امکانات اضافه را در‌اختیار بیمار خواهد گذاشت. دراین‌مورد دستور پیگیری و رفع مشکلات به پرسنل داده شد.

مدیر مرکز آموزشی، پژوهشی، درمانی قائم (عج) از مشکلاتی سخن می‌گوید که برای تأمین دارو‌ها و لوازم مصرفی بیماران با آن روبه‌رو هستند، اما تأکید می‌کند: همواره تلاش کرده‌ایم که اقلام مورد‌نیاز در‌دسترس باشد. حال ممکن است در برخی موارد همکاران در نوبت کاری صبح دارو یا لوازم مورد‌نیاز بیمار را به‌دلیل مشغله از انبار تحویل نگرفته باشند و در نوبت‌های عصر و شب با مشکل مواجه شوند. در این خصوص تذکر لازم به همکاران داده شد.

در آن سوی شهر، زهرا مرادی برای همراهی شوهرش، شب و روز یک هفته‌اش را در بیمارستان رضوی گذرانده است. می‌گوید: آمدیم بیمارستان خصوصی تا رفتار‌ها و رسیدگی‌ها محترمانه و دقیق باشد، اما اینجا هم مثل یک بیمارستان دولتی، کار‌ها را روی دوش همراه بیمار می‌گذارند. مدام می‌روند و می‌آیند که این کار را بکن و این کار را نکن. سوند را هم باید خودمان تخلیه کنیم. نمی‌گذارند همراه یک ساعت استراحت کند. در‌مقابل اگر خواسته‌ای داشته باشیم، پیدایشان نیست. سرم را که وصل کرده‌بودند، خون بیرون زده‌بود. چندبار رفتم و آمدم تا بالاخره پرستاری آمد و درستش کرد. تنها خدمات ارائه اتاق خصوصی و همراهی، یک مبل است که تخت می‌شود!

شهروند دیگری هم در پیامکی نوشته است: «به محض اینکه برادرم را بستری کردند تا آماده عمل جراحی شود، دیدم در اتاق مواد ضدعفونی‌کننده دست نیست. چندبار به پرسنل یادآوری کردم، اما وقتی دیدم توجهی نمی‌کنند، از خانه آوردم.»
قویدل هم همراه خواهرش بوده که برای عمل جراحی زیبایی در این بیمارستان بستری شده است. گلایه او به نحوه پذیرش همراه است: «برای بعضی بیماران اجازه حضور همراهی می‌دهند و برای برخی خیر. کلی خواهش و تمنا کردیم تا اجازه دادند کنار خواهرم بمانم. اگر بیمارستان و اتاق خصوصی است، چرا برای حضور همراه تبعیض قائل می‌شوید؟»

سیدغلامرضا مصباح، سرپرست روابط عمومی بیمارستان رضوی، کم‌کاری یا سهل‌انگاری احتمالی در ارائه خدمات از‌سوی پرستاران و نیرو‌های خدماتی را می‌پذیرد و تأکید می‌کند موارد مشخص را گوشزد خواهد کرد. او می‌گوید: نخست اینکه از پذیرفتن همراه بیمار برای حفظ سلامتی خودشان خودداری می‌کنیم، مگر در مواردی که حضور همراه لازم یا کمک به سلامتی بیمار باشد. دیگر اینکه ممکن است پرستار توجهی به درخواست همراهی نکرده یا دیرتر مراجعه کرده باشد، اما انجام خدمات درمانی صددرصد در حوزه کار پرستاری است و هرگز چنین وظایفی به همراهی سپرده نمی‌شود. ضمن اینکه روی تخت هر بیمار یک اسپری ۵۰‌سی‌سی موادضدعفونی قراردارد.

او تأکید می‌کند: استاندارد‌های خاصی برای نظافت و ضدعفونی‌کردن اتاق‌ها داریم. ما مدعی کیفیت کامل نیستیم، اما مدعی پیگیری هستیم. واحدی به نام پیگیری شکایات داریم که در طبقه اول بیمارستان قراردارد و همه شکایات را به‌سرعت رسیدگی می‌کنیم. از مراجعان می‌خواهیم فرم نظرسنجی را که در‌اختیارشان قرار می‌گیرد، با دقت و ذکر جزئیات پر کنند تا کمکی به رفع مشکلات دیگران باشد.

سرپرست روابط عمومی بیمارستان رضوی همچنین با اعلام اینکه در خدمت‌رسانی برای شهروندان تفاوتی قائل نمی‌شویم، می‌گوید: ما تنها بیمارستان خصوصی هستیم که به‌دلیل قرار‌گرفتن در منطقه خاص و دوری از مراکز درمانی، اورژانس‌۱۱۵ را پذیرش می‌کنیم و چندین بیمار بستری روزانه ما همین افراد هستند. از سوی دیگر با همه انواع بیمه قرارداد داریم که محدودیتی در پذیرش افراد نباشد.