دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد درباره عدد و رقم کرونایی شهر آمار نمی‌دهد

الهام مهدیزاده | شهرآرانیوز؛ این وضعیت سفید و بدون آمار ما از ۳۶۵‌روز رویارویی با کروناست. اینکه در این ۳۶۵‌روز رقابت نفس‌گیر با کرونا چند، چند بوده‌ایم. چقدر کرونا حالمان را گرفت. ما این ۳۶۵ روز، چقدر از پس این ویروس شاخ‌دار برآمدیم. کرونا امروز یک‌ساله شد. شهرآرانیوز قرار بود در گزارشی روایتگر یک‌سال حضور کرونا در مشهد باشد. روایتی از روز‌های قرمز و زرد و نارنجی و آبی که پشت سر گذاشتیم. روز‌هایی که دربرابر این ویروس چموش، نفس کم آوردیم. روز‌هایی که با غم پایان‌یافتن نفس‌های عزیزانمان پشت سر گذاشتیم. اشک ریختیم. گاهی از غم رفتن عزیزی، گاهی از سر شوق و برای کشیدن نفسی عمیق و بدون سرفه. بااین‌حال و با وجود پیگیری یک‌هفته‌ای، دانشگاه علوم پزشکی مشهد آماری دراختیار ما قرار نداد.

 

در ابتدای هفته و باتوجه‌به هماهنگی با روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، تصمیم نهایی بر آن شد که آمار خواسته‌شده در قالب متنی ارائه شود؛ آماری برای تهیه کارنامه کرونا میان مردم و مسئولان در یک رقابت نفس‌گیر ۳۶۵ روزه.

 

داده‌ها و آمار‌هایی که از دانشگاه علوم پزشکی مشهد خواستیم، به این شرح است:
آمار روز‌های زرد، قرمز، نارنجی، آبی مشهد در یک سال گذشته.
روز‌هایی که تعداد بستری و مبتلا در مشهد شکسته شد (ذکر روز، تعداد بستری؛ در مجموعه بیمارستان‌های مشهد).
آمار روز‌هایی که تعداد بستری و مبتلا در مشهد کاهش پیدا کرد (ذکر روز، تعداد بستری؛ در مجموعه بیمارستان‌های مشهد).
آمار روز‌هایی که بیشترین میزان رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی توسط مردم را شاهد بودیم (ذکر درصد و کدام روزها).
آمار روز‌هایی که بیشترین آمار فوتی را در مشهد داشتیم.
آمار تعداد پرسنل کادر درمان در واحد‌های درمانی مشهد که در این مدت گرفتار بیماری کرونا شدند.
آمار تعداد پرسنل کادر درمان که در این مدت متأسفانه جان خود را از دست دادند.
ماه تلخ مشهد یا همان ماهی که بیشترین موارد مبتلا و فوتی را در مشهد داشتیم.
ماه شیرین مشهد یا همان ماهی که کمترین تعداد مبتلا و فوتی را در مشهد داشتیم.
اما متأسفانه هیچ‌پاسخی برای هیچ‌یک از این پرسش‌ها نگرفتیم. شما هم برای پاسخ به این سؤالات، به ذهن و خاطرات خود رجوع کنید.

 

کرونا اخلاق همه ما را تغییر داد. نتیجه این یک سال، رعایت دست‌وپاشکسته یا رعایت بی‌چون‌وچرای پروتکل‌های بهداشتی، ما را به بی‌اعتمادترین آدم‌های قرن تبدیل کرد، به نحوی که حالا بعد از یک‌سال حتی به خودمان هم اعتماد نداریم. نمی‌دانیم سالم هستیم یا از آن دسته آدم‌هایی که بدون خبر و علامت، کرونا را به دیگران منتقل می‌کنند. لابه‌لای گمانه‌زنی با خودمان برای شرایط جسمانی‌ای که داریم، شاید گاهی این جمله هم از ذهن ما عبور کرده باشد: «چه می‌شود که من هم کرونا گرفته باشم، اما خودم اصلا نفهمیده باشم.»

روزگار عجیبی را گذارنده‌ایم. در این مدت گاهی با یک سرفه، کرونا نگرفته، تب کرده‌ایم. همه گذشته و شرایط جسمانی خود را مرور کرده‌ایم تا یقین پیدا کنیم که این سرفه علامت کروناست یا حساسیت فصلی؛ و بماند که هیچ‌گاه به یقین هم نرسیدیم. بله همین‌طور است؛ کرونا در یک‌سال حضورش، تغییرات بزرگی در فرهنگ و شیوه زندگی ما ایجاد کرده است؛ از تغییر مراسم عزا و عروسی بگیرید یا جزئیات کوچک‌تری همچون دست‌دادن‌ها و دیده‌بوسی‌ها.

 

چهره کرونا در این یک سال بار‌ها تغییر کرد. اوایل ورود کرونا به ایران، شناختمان از این ویروس باتوجه به اطلاعاتی که کشور چین دراختیار کشور‌های دیگر قرار داده بود در این جملات خلاصه می‌شد؛ «این ویروس واگیردار است، اما شدت ابتلا و واگیری آن کمتر از آنفلوآنزاست‌... نترسید، اما مراقب باشید.»، اما کرونا چیز دیگری بود و به‌واسطه جهش‌های پی‌د‌رپی‌اش به یکی از مرموز‌ترین و وحشی‌ترین ویروس‌های جهان تبدیل شد؛ ویروسی که گستره علائمش، بسیار متفاوت است و همین تفاوت، شناختن آن را سخت‌تر از قبل می‌کند.

در آستانه یک‌سالگی حضور کرونا در ایران، این ویروس با یک هدیه انگلیسی، روی دیگری را به ما نشان داد. چند روزی است که خبر نوع جهش‌یافته ویروس کرونا با چاشنی‌های هشداری مسئولان وزارت بهداشت همراه شده است. دکتر سعیدنمکی، وزیر بهداشت و درمان که خبر شناسایی این نوع جهش‌یافته ویروس را تأیید کرده، از اسفندماهی سخت با موجی سهمگین از بروز کرونا خبر داده است.

 

اما مشهد. مشهد اسفند‌۹۸ را متفاوت از دیگر شهر‌های کشور شروع کرد. با توجه‌به آماری که مسئولان وزارت بهداشت منتشر می‌کردند، کرونا هر روز یک شهر از ایران را علامت‌دار می‌کرد. با‌این‌حال وضعیت مشهد در هفته اول اسفند بدون علامت بود و خبری از مثبت‌شدن تست‌ها نبود.

 

۸ اسفند؛ ۹ روز از اعلام کرونا در ایران گذشته است. شهر‌های زیادی به فهرست شهر‌های دارای بیمار کووید‌۱۹ اضافه شده، اما روند کرونا در مشهد همان روند «همه چی آرومه» است. آن زمان دکتر محمدجعفر صادقی، مدیر گروه پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مسئولیت اعلام وضعیت کرونا در مشهد را بر‌عهده داشت. او در این روز دوباره خیال همه رسانه‌ها را درباره وارد نشدن کرونا به مشهد راحت کرد و گفت: «جواب چند نمونه مشکوکی که برای شناسایی تهران فرستاده بودند، منفی اعلام شد.»

آمار‌هایی که آن روز‌ها مسئولان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بیان می‌کردند، دو‌دلی عجیبی در دل مشهدی‌ها می‌نشاند. حس اینکه ژن مشهدی‌ها، ژنی خاص و مقاوم است که کرونا سراغشان را نمی‌گیرد یا اینکه کرونا آمده، اما بدون سروصدا.

 

از هفته دوم به بعد آمار گسترش بیماری کرونا در مشهد وارد مرحله جدیدی شد و مسئولان پای بیماران حاد تنفسی را به آمار‌های خود در مشهد باز کردند، اما همچنان اصرار بر نبود کرونا بود. به‌عنوان نمونه، دکتر صادقی در آماری گفت: «از ۳۰‌بهمن ماه تا ۱۶‌اسفندماه، ۱۲۱۰ بیمار مبتلا به عفونت‌های حاد تنفسی در بیمارستان‌های خراسان‌رضوی بستری شده‌اند.»
با بیشتر شدن تعداد بیماران حاد تنفسی، آمار‌های دانشگاه علوم پزشکی مشهد از هفته سوم اسفند سمت‌وسوی دیگری گرفت. بر‌این‌اساس اعلام موارد مشکوک به کرونا به فهرست آمار‌های بیماران حاد تنفسی و ثبت کرونا هم به مجموعه آمار‌های دانشگاه علوم پزشکی افزوده شد.

 

یکی از اولین‌هایی که کرونا در مشهد به نام خودش ثبت کرد، مربوط به تولد اولین نوزاد کرونایی جهان و ایران بود. نوزادی که از مادر مبتلا به کرونا در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد به دنیا آمد. با توجه‌به ابتلای مادر به کرونا، این نوزاد در همان ابتدای تولد با مشکلات تنفسی به دنیا آمد. با توجه‌به شرایط نوزاد، پزشکان بیمارستان امام رضا (ع) به محض تولد، او را در بخش مراقبت‌های ویژه بستری کردند. در آن سو بهبود یک خانم نود‌و‌هشت‌ساله مبتلا به کرونا یکی دیگر از اتفاقاتی بود که کرونا به نام مشهد ثبت کرد. این بیمار ۱۲‌فروردین امسال و پس از سپری‌کردن دوران نقاهت، از بیمارستان مرخص شد.