امیری| شهرآرانیوز - سپهر ملاحسینی از بازیگران «مرضیهجان» به کارگردانی مسعود قربانی است، تنها نمایشی که این روزها در مشهد و در پردیس تئاتر مستقل مشهد درحال اجراست. او در نقش احمد بازی میکند. احمد پسری است شهرستانی که از شیراز به تهران مهاجرت کرده است. او میخواهد پیشرفت کند و فکر میکند این پیشرفت با کارکردن در تهران حاصل میشود. از طرفی او پدرش را از دست داده و رابطه عاطفی قویای با مادرش دارد. حالا تمایل شدید به پیشرفت و حس دلتنگی زیاد به مادر او را دچار کشمکش کرده است.
ملاحسینی درباره نمایش «مرضیهجان» میگوید: این نمایش یگانه نمایشی است که این روزها در مشهد اجرا میشود. این نمایش فضای رئالیستی دارد و باعث شده است من بتوانم یک بازی واقعیتر را به دور از غلوهای معمول در تئاتر انجام دهم و این تجربه خوبی برای من است.»
بهگفته این بازیگر، فضای رئالیستی نمایش بسیار شبیه به فضای کار و زندگی جوانهای امروزی است که کارگردان جوان این نمایش، یعنی مسعود قربانی، بهخوبی توانسته است آن را ایجاد کند. او میگوید: «کارگردان اثر، جوانی آیندهدار است و من خوشحالم که فرصت بازیکردن در این تجربه تازه را در کنار او دارم.»
بیشتر بخوانید:
«مرضیهجان» روی صحنه پردیس تئاتر مستقل | نمایشی که در اوج کرونا تولید شد
ملاحسینی درباره شرایط خاص این روزهای تئاتر و نمایش «مرضیهجان» که در همین دوران کرونا تمرین و اجرا شد، میگوید: «بهدلیل وضعیت کرونا ما هر روز با نگرانی سر تمرین میآمدیم، همین حالا هم با نگرانی اجرا میکنیم اما این نگرانی نباید ما را در سکون نگه میداشت، زیرا میدیدیم که این وضعیت فعلا هست و کسی هم قرار نیست برای تئاتر کاری بکند. از اینرو تصمیم گرفتیم خودمان کاری برای خودمان انجام دهیم و البته شیوهنامههای بهداشتی را هم خیلی سخت رعایت کردیم.»
بهگفته او خوشبختانه هیچکدام از بچههای گروه به کرونا مبتلا نشدند، اما بههرحال اهالی تئاتر بهدلیل وضعیت فعلی بسیار متضرر شدند. او از گروههای نمایشی یاد میکند که نمایش آماده اجرا داشتند، اما بهدلیل تعطیلی سراسری سالنهای نمایش نتوانستند نمایش را اجرا کنند و ضرر کردند: «ما در برههای کار را شروع کردیم که توانستیم به اجرا برویم و خداراشکر در این مدت استقبال هم خوب بوده است.»
بیشتر بخوانید:
او در پاسخ به اینکه در وضعیت کنونی چه راهکاری برای نجات تئاتر وجود دارد، میگوید: «برخی میگویند میشود در مدیاهای دیگر مثل نمایش آنلاین هم تئاتر کار کرد. بله. اگر تنها راهکار همین باشد، میشود آن را تجربه کرد، اما واقعیت این است که تئاتر زنده است و زندهبودنش به همین نفسبهنفسبودن با مخاطب است. از اینرو من معتقدم میشود تئاتر را بهصورت زنده اجرا کرد، فقط کافی است شیوهنامههای بهداشتی را جدیتر بگیریم و فاصله اجتماعی را واقعا رعایت کنیم. بهنظر من با نصف یا یکسوم ظرفیت سالنها میشود نمایش اجرا کرد.»
بیشتر بخواند:
او در ادامه صحبتهایش ترجیح میدهد از درد همنسلان خودش، یعنی اهالی تئاتر جوان و اغلب دهه هفتادی، بگوید: «چیزی که درباره نسل خودم میتوانم بگویم، این است که بچههایی که درحال انجام کار تجربی هستند و جوانترند، نیاز دارند که دولت یک سالن رایگان در اختیار آنها قرار دهد. ما در مشهد و در وضعیت کنونی فقط پردیس تئاتر مستقل را داریم که برای کمتجربهترها سالن گرانی است. پردیس تئاتر شهر هم که وضع روشنی ندارد و سالن حوزه هنری هم شرایط خاصی دارد و به همه گروهها تعلق نمیگیرد. بهنظرم دولت و ارشاد باید یک سالن در اختیار نسل جدید تئاتر قرار دهند و بگذارند این بچهها تجربه کنند، مثل سالن مولوی تهران که دانشجویان تئاتر از آن استفاده میکنند. مخاطبی که به آن سالن میرود، میداند با یک کار دانشجویی یا تجربی روبهروست و خود دانشجویان هم میدانند قرار نیست پروژه بزرگی تحویل دهند، اما فرصت مناسبی است برای تجربههای تازه. ما در مشهد بهشدت با چنین خلائی روبهرو هستیم، زیرا جوانها توان پرداخت اجاره سالنهای خصوصی را ندارند.کاش دولت یک سالن به این نسل تئاتر مشهد اختصاص دهد، نسلی که نیاز به تجربهکردن دارد.»