گذری بر واکنش گسترده اهالی هنر مشهد و کشور به حملات اسرائیل به ایران | ققنوس، داستان نیست؛ ماییم! هنرمندان، سربازان خط مقدم در جنگ روانی دشمن صدور پروانه نمایش برای ۲ فیلم جدید واکنش آرمان گرشاسبی به حمله اسرائیل با انتشار بخش‌هایی از یک کنسرت قدیمی + فیلم اقدام خیرخواهانه یک گالری هنری در مشهد برای پناه‌دادن به شهروندان درگیر با حمله اسرائیل مجموعه تلویزیونی «سیمرغ» روی آنتن + زمان پخش تهیه‌کننده فیلم ماجرای نیمروز: هر کس در این شرایط سکوت کند، خائن است! بیانیه انجمن نویسندگان کودک و نوجوان در پی تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران راهیابی ۴ انیمیشن کوتاه ایرانی در جشنواره‌ای بین‌المللی اطلاعیه دبیرخانه هجدهمین جشنواره موسیقی جوان (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) انیمیشن «در شب» برنده جایزه ویژه جشنواره انسی فرانسه شد تبیین تناقض‌‌گویی‌های دشمن درباره اهداف نظامی، رسالت اصلی رسانه | مردم باید خود را رزمنده جنگ رسانه‌ای بدانند تغییر در جدول فیلم و سریال‌های شبکه نمایش + زمان پخش محمدحسین لطیفی: مردم ایرانی‌بودن خود را فراموش نکنند بیانیه انجمن نمایش ایران در واکنش به حمله متجاوزانه رژیم صهیونیستی به ایران واکنش رضا رشیدپور به حمله اسرائیل به ایران: آماده سربازی هستم + عکس
سرخط خبرها

امکان امیدواری

  • کد خبر: ۵۹۸۸۴
  • ۰۹ اسفند ۱۳۹۹ - ۱۱:۲۹
امکان امیدواری
دکتر مهراب صادق نیا - عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب
ارنست بلوخ (۱۹۷۷ تا ۱۸۸۹)، فیلسوف فقید آلمانی، می‌گوید: «اندوهناک‌ترین زیان، فقدان امنیت نیست، بلکه ازدست دادن توان خیال آن است که چیز‌ها (وضعیت‌های نامطلوب) می‌توانند تغییر کنند.» امید، جان جاری یک جامعه است.

زمانی که یک ملت امید‌های مشخص خود را از دست بدهد و نتواند آینده خود را واقع بینانه بسازد، به هر ایدئولوژی‌ای تن می‌دهد تا خود را امیدوار بسازد، غافل از اینکه باد کاشته و طوفان درو می‌کند و به جای دستیابی به بهشت مطلوب، جهان خود و دیگران را به یک جهنم تبدیل می‌کند.

امکان آرزومندی، یعنی ظرفیتی که به دنبال آن شهروندان یک جامعه در کلیت خود، قابلیت‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی‌ای را می‌بینند که به آنان این امکان را می‌دهد تا از وضعیتی که آن را نامطلوب می‌دانند، رها شوند و به وضعیت مطلوبی برسند. این امکان برای هر جامعه‌ای از هر چیزی مهم‌تر است، حتی از امنیت. زیرا هیچ کشاورز عاقلی، به بهانه حفظ امنیت، بر سر مزرعه‌ای که امید روییدن هیچ گیاهی در آن نیست، مترسک نمی‌کارد. پاسبان برای حفظ چیز‌هایی است که ارزش نگهداشتن داشته باشند. جامعه‌ای که خود را بدون امکان امیدواری بداند، امنیت را هم لازم نمی‌داند.

هیچ چیزی به اندازه ازبین رفتن امید اجتماعی و امکان آرزومندی، امنیت یک جامعه را تهدید نمی‌کند. ملتی که احساس کند براساس فرایند‌های طبیعی، شانسی برای تغییر وضعیت نامطلوب خود ندارد و آینده رام دستان او نیست، خود را به جهنم ناامنی و ستیزه می‌اندازد. آن وقت است که با هیچ نیروی نظامی‌ای امنیت نخواهد آمد.

امکان امیدواری با توصیه و ریش سفیدی به دست نمی‌آید. این امکان زاییده تجربه تعامل یک ملت با ساختار‌های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی خویش است. اگر این تجربه آن ملت را به این نتیجه برساند که با همین ساختار‌ها می‌تواند چالش‌های فردا و فردا‌های خود را پشت سر بگذارد، بی شک برای خود شانس و امکان امیدواری قائل خواهد بود. ملت‌ها دنبال بهانه‌ای هستند تا در سرزمین بخت خویش درخت امید بکارند.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->