بازار استوک‌ها به لوازم آرایشی رسید | حراج سلامتی با فروش لوازم آرایشی دست‌دوم!

به گزارش شهرآرانیوز؛ خبر افزایش ۲.۵‌برابری قاچاق محصولات آرایشی به کشورمان کم بود که چشممان به پدیده فروش لوازم آرایشی دست‌دوم نیز روشن شد. انگار که بازار جنس‌های به‌اصطلاح استوک، برای خریداران و فروشندگان آن، مرزی نمی‌شناسد؛ حتی آن‌ها که خیلی شخصی‌اند و با سلامتی ارتباط مستقیم دارند. آن‌طورکه حمید مقیمی، رئیس هیئت‌مدیره انجمن واردکنندگان و تولیدکنندگان محصولات آرایشی و بهداشتی، آمار داده است، لوازم آرایشی قاچاق، تقلبی، تاریخ‌گذشته، بی‌کیفیت و ارزان، آن‌قدر در بازار وفور دارد که نشود برای خرید و فروش لوازم آرایشی دست‌دوم، بهانه‌ای از جنس گران‌بودن تراشید.

تمرکز ما در این گزارش بر رفتار شهروندان مشهدی است؛ هرچند بررسی‌هایمان نشان می‌دهد که ماجرا به مشهد محدود نمی‌شود. برخلاف همه موضوعاتی که باربط یا بی‌ربط، پای «مسئولان رسیدگی کنند» را به میان می‌آوریم؛ آگهی‌های رنگارنگ فروش لوازم آرایشی دست دوم به‌عنوان کالا‌هایی سلامت‌محور، یک متولی مستقیم دارد و آن، ما مردم هستیم.

قیمت‌ها عجیب و غریب است، نه از گران‌بودن، از نهایت ارزانی؛ ارزان‌بودنی که یک دودوتا چهارتای ساده می‌گوید نمی‌تواند بی‌دلیل باشد؛ هرچند که فروشنده به توصیف‌های نخ‌نمایی مثل اصل بودن برند، درجه یک، ضد حساسیت، باکیفیت، صد‌درصد تضمینی و چیز‌هایی از این دست، اصرار کند.

به‌طور مثال در یکی از آگهی‌های سایت دیوار، پنج قلم لوازم آرایشی شامل دو عدد خط چشم، پنکیک، رژگونه و بالم لب را یک‌جا، فقط ۲۰ هزار تومان، قیمت زده است. اهمیت و ظرافت عضوی مثل چشم را با آگهی فروش خط چشم و ادعای فروشنده مبنی‌بر اینکه «یک بار هم ازش استفاده نکرده‌ام» و البته باکیفیت بودن، بدون بیان برند آن، تصور کنید. فروش پالت دوازده‌تایی رژ لب به قیمت ۵۵ هزار تومان، مداد آرایشی به ۵ هزار تومان، سایه سی‌و‌شش‌تایی پنکیک‌دار به ۴۰ هزار تومان، رژ لب‌های استفاده‌شده به ۱۵ هزار تومان و ریمل ضدآب به ۲۵ هزار تومان، نمونه‌هایی از این عجایب است.

 

نمونه عجیب‌تر، ادعای فروشنده‌هایی است که براساس عکس‌های ارسال‌شده، در دست دوم بودن لوازم آرایشی شان، جای هیچ تردیدی نیست. این را می‌شود از روی پوشش پرخط و خش لوازم، مداد‌های استفاده‌شده و سایه‌هایی که اثر چرتکه در آن‌ها مشهود است، فهمید؛ بااین‌حال همچنان بر نو بودن وسایلشان اصرار دارند. در این بازار خرید و فروش با وضعیتی که توصیف شد، پرسیدن سؤالاتی که برای خرید لوازم آرایشی، بسیار مهم‌تر از رنگ و ظاهر آن‌هاست، خنده‌دار به نظر می‌رسد. چیز‌هایی مثل نشان سیب سلامت، تاریخ تولید و انقضا و اگر جنس خارجی است، کد اصالت آن.

 

اگر خریدار این بازار فریبنده و خوش‌رنگ‌ولعاب هستید و در ضمن سلامتی‌تان، آن هم در این اوضاع کرونایی، برایتان مهم است بهتر است تکلیفتان را با خودتان روشن کنید و با سؤالاتی مثل بهداشت این وسایل و آلوده‌بودن یا نبودن آن‌ها از فروشنده، وقت خود را تلف نکنید؛ چون جواب درستی برای این سؤالات وجود ندارد و احتمالا پاسخ‌هایی را دریافت خواهید کرد که ما دریافت کردیم؛ «عزیزم من خودم خیلی وسواسی‌ام. بهتون قول می‌دم هیچ مشکل بهداشتی‌ای نداشته باشه. اصلا نگران نباشید. شما از این خرید پشیمون نمی‌شید.» و «خب اگه این‌قدر نگرانی، می‌تونی نخری.»

بهانه‌ها برای فروش لوازم آرایشی استوک، ته‌مایه مشترکی دارد؛ «تازه مغازه‌مو جمع کردم»، «خریدم، اما استفاده نمی‌کنم»، «شکستگی حین باربری»، «برای دوره آموزشی استفاده کردم فقط»، «تغییر شغل دادم» و «برای خرید عروسی گرفتم» تعدادی از این موارد است. استفاده شخصی، مناسب برای جهیزیه، دوره‌های آموزشی و سالن‌های آرایشی، تعدادی از کاربرد‌هایی است که فروشندگان برای لوازم آرایشی استوک پیشنهاد می‌دهند.

فقر فرهنگی یا اقتصادی یا شاید هم هر دو؛ در این دست خرید و فروش‌ها پای کدام‌یک درمیان است؟ باتوجه‌به تنوع مناطقی که آگهی‌ها بارگذاری شده و این فرض که درست هم بارگذاری شده‌اند، نیز صحبت‌های تعدادی از آن‌ها، شاید نشود برای حراج لوازم آرایشی استوک، روی نیاز مالی با قطعیت انگشت گذاشت و ناآگاهی و ضعف فرهنگی فعالان این بازار، گزینه‌ای است که می‌توان آن را راحت‌تر پذیرفت.

حدود ۱۰ سال پیش، دو نفر از اعضای گروه میکروبیولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، تحقیقی انجام دادند که نتایج آن، برای سؤال این بخش از گزارش ما، پاسخی درست به حساب می‌آید؛ اینکه چرا نباید در بازار لوازم آرایشی دست دوم، خریدار یا فروشنده باشیم؟ می‌شود این سؤال را گسترده‌تر هم کرد و پرسید که چرا نباید از وسایل آرایشی دیگران، خواه آشنا باشد یا غریبه، استفاده کنیم؟ پاسخ دم دستی این است: به همان علت که مسواک استفاده‌شده‌مان را نه به کسی می‌فروشیم و نه قرض می‌دهیم. پاسخ علمی به این سؤال را براساس یافته‌های دکتر کیارش قزوینی و همکارش بیان می‌کنیم. تحقیق آن‌ها به‌صورت اختصاصی، روی لوازم آرایشی چشم انجام شده است.

 

برای این کار، ۱۴۵ نمونه ریمل و همین تعداد خط چشم را پیش و پس از استفاده بررسی و میزان آلودگی آن‌ها به انواع باکتری را بررسی کردند. تحقیق آن‌ها نشان داد که این لوازم به‌دلیل کاستی‌های فرایند تولید، حتی وقتی کاملا نو و استفاده‌نشده هستند، به آلودگی‌های باکتریایی دچارند. این میزان برای انواع ریمل، بیش‌از ۱۴.۵ درصد و برای خط‌چشم‌ها حدود ۳ درصد بود. تحقیق روی همان وسایل و در شرایط واقعی، به مدت چهارهفته ادامه پیدا کرد.

 

همان‌طورکه انتظار می‌رود، میزان آلودگی، پس از استفاده افراد از این وسایل به‌طور معناداری زیاد شد. به‌عنوان مثال، فقط در دو نوع از باکتری‌های بررسی‌شده، در پایان هفته چهارم بررسی، میزان آلودگی به این باکتری‌ها در ریمل‌ها به ۴۶ و ۳۶.۵ درصد رسید.

این آلودگی درباره دیگر لوازم آرایشی نیز وجود دارد. کارشناسان از ویروس هرپس تبخال، به‌عنوان یکی از انواع آلودگی نام می‌برند که ازطریق ترشحات دهانی باقی‌مانده روی رژلب، خط لب و برق لب به دیگران منتقل می‌شود. آن‌ها می‌گویند برس‌های آرایشی برای به‌دام‌انداختن چربی‌ها، سلول‌های مرده و آلودگی‌های پوستی، یک گزینه فوق‌العاده به شمار می‌روند. پد‌های آرایشی به‌ویژه آن‌ها که مرطوب هستند را هم به این فهرست اضافه کنید.

اگر جزو خانم‌هایی هستید که پس از حضور در آرایشگاه و استفاده از لوازم آرایشی مشترک با سایر مشتریان، دچار ورم ملتحمه چشم با علائمی مثل قرمزشدن سفیدی آن، خارش چشم و ورم پلک‌ها می‌شوید، بعید است خطر خرید لوازم آرایشی دست‌دوم را قبول کنید و حاضر به تکرار این تجربه باشید.

به فهرست تمام خطر‌ها و بیماری‌هایی که با لوازم آرایشی، امکان انتقال دارد و فقط به تعدادی از آن‌ها اشاره شد، کرونا را هم اضافه کنید. دکتر محسن محمدزاده، متخصص بیماری‌های چشم، با تأکید بر پرهیز افراد از استفاده از لوازم آرایشی مشترک به‌عنوان یکی از راه‌های انتقال کرونا، در گفتگو با خبرگزاری صدا‌وسیما، به علائم چشمی ناشی از کرونا ویروس اشاره و تأکید کرده است: درصورت قرمزی چشم، حساسیت به نور، اشک ریزش، درد و ترشحات حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

او این نکته را هم گفته است که اگر چشم‌ها با دست آلوده به ویروس تماس پیدا کند، بهترین کار، شست‌وشوی دست‌ها و صورت با آب فراوان است و این آلودگی با هیچ دارو یا ماده دیگری از بین نمی‌رود.

به گزارش تجارت نیوز، گشتی در اپ‌ها و سایت‌های انتشار آگهی نشان می‌دهد مردم در دیگر نقاط کشور هم لوازم آرایشی متنوعی را برای فروش گذاشته اند؛ مثلا در «کمدا» که اپلیکیشنی برای فروش کالا‌های نو یا در کمد مانده است، لوازم آرایشی دست‌دوم هم دیده می‌شود. برای مثال، کاربری، رژگونه‌ای «در حد نو» را که قیمت آن ۴۰هزار تومان است، به قیمت ۱۵هزار تومان می‌فروشد؛ او در توضیحات آگهی خود نوشته که رنگ آن به پوستش نمی‌آید.

البته بعضی هم محصولات نو خود را به دلایل مختلف برای فروش گذاشته‌اند؛ ازجمله کاربری که یک رژ لب قرمز ۵۰هزار تومانی را ۳۰هزار تومان قیمت گذاشته است. اما دلیل فروش چه بوده؛ آن را هدیه گرفته و رنگش را دوست ندارد.

در سایت‌های «دیوار» و «شیپور» نیز آگهی‌های زیادی برای فروش لوازم آرایشی دست‌دوم دیده می‌شود. برای مثال کاربری ۴۰ تا ۵۰قلم لوازم آرایشی «کارکرده» را به صورت یک‌جا ۱۰۰هزار تومان می‌فروشد. فرد دیگری نیز چندین محصول را ازجمله انواع سایه و ضدآفتاب، با همان توصیف «در حد نو» با قیمت ۱۱۵هزار تومان برای فروش گذاشته است. همچنین فروشنده‌ای لوازم آرایشی و زیبایی در حد نو خود را که شامل چندین مداد و سایه و تاج و کلیپس مو می‌شود، به‌صورت تکی و یک‌جا می‌فروشد؛ همه با هم ۹۰ هزار تومان.