شیدایی: آمادگی برای بحران ها، هدف مسابقات عملیاتی دوام ثامن نخستین شاخص توسعه کشور، آموزش و پرورش است | سخت‌ترین دوره تحصیلی، دوره ابتدایی است زمان پرداخت معوقات متناسب سازی حقوق بازنشستگان اعلام شد (مهرماه ۱۴۰۴) پایان مأموریت دزد «ضبط و آچار» در خیابان‌های مشهد (۱۷ مهر ۱۴۰۴) کاظمی عنوان کرد: افزایش ۶۷ درصدی بودجه آموزش و پرورش در سال ۱۴۰۴ خبر جدید در خصوص واریز معوقات حقوق بالای ۲۰ میلیون تومان بازنشستگان تأمین اجتماعی (۱۷ مهرماه ۱۴۰۴) صدور هشدار سطح زرد هواشناسی خراسان رضوی در پی پیش‌بینی افزایش شدت وزش باد (پنجشنبه، ۱۷ مهر ۱۴۰۴) شرایط بهره‌برداری مادران شاغل از کاهش سن بازنشستگی چگونه است؟ ناگفته‌های رئیس سازمان بهزیستی از جنگ ۱۲ روزه | روایت اعلام آمادگی ۲۲ هزار پزشک متخصص برای خدمت رایگان در عرض ۲۴ ساعت! درباره مجله «پست و تلگراف» که توسط اداره پست ایران منتشر شده است | اولین نشریه اداراتی ایران مددجویان در راه خانه بخت | آیین اهدای ۳۱۳ سری جهیزیه به زوجین تحت پوشش بهزیستی در خراسان رضوی برگزار شد آیا کودک بدغذا به مکمل نیاز دارد؟ چرا نباید چایی را دوباره گرم کرد؟ شهادت مأمور پلیس مواد مخدر در جاده زاهدان _ نهبندان + (۱۷ مهر ۱۴۰۴) معوقات بیمه تکمیلی بازنشستگان تأمین‌اجتماعی چه‌زمانی پرداخت می‌شود؟ پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی امروز (پنجشنبه، ۱۷ مهرماه ۱۴۰۴) | فعلاً خبری از بارش باران نیست نقش کلیدی ژنتیک در درمان کودکان ناکامی در استفاده از موتورسیکلت‌های برقی در ناوگان پستی خراسان رضوی پیش‌بینی هواشناسی کشور (۱۷ مهر ۱۴۰۴) | ورود سامانه بارشی به کشور در اوایل هفته آینده مشهد ۱۰۰۰ پرستار کم دارد | کمبود ۴۰ درصدی پرستار در مراکز درمانی شهر رئیس سازمان بهزیستی کشور: مدارس، کانون جدید فرهنگی و اجتماعی محلات می‌شوند | طرح «سلام»، مقدمه خدمات جدید به اقشار مختلف مردم تشریح اولویت‌های سازمان تأمین اجتماعی | طرح‌هایی برای عبور از ناترازی و توازن مالی در حال اجراست گلایه از  صف‌های طولانی ام آرآی در مشهد  | فقط ۱۹ دستگاه برای چند میلیون نفر هر دمنوشی درمان نیست | هشدار پزشک طب سنتی درباره مصرف خودسرانه دارو‌های گیاهی شربت سرفه ساخت هند کودکان را می‌کشد؛ نخورید! آمار ازدواج و طلاق طی شش‌ماهه نخست ۱۴۰۴ در خراسان‌رضوی | ازدواج اوج گرفت، طلاق عقب‌نشینی کرد مشهد، میزبان اولین مرکز «مهر و گفت‌و‌گو» | اجرای آزمایشی طرح ملی «سلام» در منطقه قاسم‌آباد مشهد + فیلم (۱۷ مهر ۱۴۰۴) بدهی ۷۰ هزار میلیارد تومانی دولت به تأمین‌اجتماعی بابت هزینه درمان | چرا مصوبه سران قوا اجرا نمی‌شود؟ سیگار کشیدن خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می‌دهد
سرخط خبرها

سالی که از آن خاطره‌ای نمی‌ماند

  • کد خبر: ۶۱۹۰۶
  • ۰۶ فروردين ۱۴۰۰ - ۱۳:۱۶
سالی که از آن خاطره‌ای نمی‌ماند
سیدمحمدرضا هاشمی - روزنامه نگار
سال ۱۳۹۹ درحالی دارد به آخرین روزهایش نزدیک می‌شود که هرکدام از ما در این سال بیشتر از ۳۶۵ روزی که نفس کشیدیم، رنج دیدیم و در سوگ عزیزانمان اشک ریختیم و از خودمان مراقبت کردیم و همچنان نگران سلامتی مان هستیم.
 
به نظر می‌رسد سرعت گذشت روز‌ها بیشتر از چیزی است که منتظرش بودیم، اما راستش را بخواهید، در سال ۹۹ گذشت روز‌ها بیش از گذشته من را خوش حال می‌کرد، چیزی که در طول این سی وچندسال هیچ وقت از آن خوش حال نمی‌شدم. در این سال کمتر فرصت شد خاطره خوش بسازیم تا در سال‌های بعد با یادآوری آن حالمان خوب شود.
 
سفر نرفتیم، اگر هم رفتیم، بیشتر از آنکه خاطرات خوشش در ذهنمان مانده باشد، بوی الکل یادمان مانده است و استرس اینکه از خودمان مراقبت کنیم. تجربه زندگی ما در این سال بی شک برای انسان‌هایی که هنوز به دنیا نیامده اند و ده‌ها سال بعد داستان ما را خواهند شنید، تعجب آور خواهد بود. اینکه روز‌هایی بوده است که انسان‌ها مجبور بودند از ترس یک ویروس میلی متری صورت هایشان را پشت ماسک قایم کنند و وقتی عزیزترین انسان‌های زندگی شان را بعد از مدت‌ها می‌دیدند، از دست دادن به آن‌ها می‌ترسیدند، چه برسد به اینکه آن‌ها را ببوسند.
 
بدترین خاطره من از سالی که گذشت مربوط به روز‌های اول آبان بود، آبانی که همیشه منتظرش بودم. هرسال وقتی به آبان می‌رسیدم، حالم بهتر بود. آبان برای من مثل اردیبهشت است، همان قدر زیبا و دوست داشتنی. اما تجربه تلخ من از آبان ۹۹ شاید از این به بعد رنجش را بیشتر از زیبایی هایش نشانم خواهد داد.
 
در اولین روز‌های آبان ۹۹ وقتی کرونا حسابی داشت جولان می‌داد و آدم‌ها از سایه خودشان هم می‌ترسیدند، من در بهشت زهرا (س) تهران مات و مبهوت در کنار پیکر بی جان عمو و زن عموی عزیزم ایستاده بودم. وحشت از کرونا اجازه نمی‌داد به آن‌ها نزدیک شوم. کرونا نه تنها آن‌ها را از من و دیگر اعضای خانواده ام گرفت که ما را از مهربانی، خنده ها، قصه‌ها و بسیاری از چیز‌های خوب دیگر محروم کرد.
 
شاید بسیاری از آدم‌های روی کره زمین در سالی که گذشت عزیزانشان را در کمال ناباوری به خاک سپرده اند. کرونا به من یاد داد که فرصت زندگی کمتر از آن چیزی است که ما فکرش را می‌کنیم. ثانیه‌ها و دقیقه‌ها پشت سر یکدیگر می‌گذرند و ما به جای آنکه از زندگی لذت ببریم، آن قدر در روزمرگی افتاده ایم که یادمان رفته است چطور این کار را کنیم. حالا من منتظر سال ۱۴۰۰ هستم. سالی که امیدوارم بتوانم عزیزانم را در آغوش بگیرم، دستان پدرومادرم را ببوسم، سفر بروم، برای روز‌های آینده ام خاطرات خوش پس انداز کنم و از هر روزش لذت ببرم.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->