اعزام تیم‌های ارزیاب برای بررسی خسارت‌های زلزله رشتخوار خراسان رضوی زلزله مشهد را لرزاند (۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴) بیانیه آموزش و پرورش درباره برداشت از حساب بانکی والدین از طریق برنامه «شاد» پای قطع‌شده، سلاح‌های جنگی و اعترافات تکان‌دهنده؛ ابعاد جدید کشتار گانگستری در مشهد یک تا ۱۰ سال محرومیت در انتظار متخلفان کنکور سراسری تأثیر منفی مصرف دخانیات و الکل بر باروری زوجین حیوان خانگی؛ آری یا خیر؟ کلیه مدارس استان یزد فردا (پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴) تعطیل است تأثیر فعالیت بدنی در میانسالی بر کاهش خطر بروز آلزایمر یک مددکار اجتماعی: همت و پشتکار نسل جدید مددکاران اجتماعی نسبت به نسل قبل کمتر است آغاز جست‌و‌جو برای یافتن مفقودان حادثه بندر شهید رجایی (۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴) جنایتی که به خاطر دعوت نشدن به عروسی رقم خورد مدال طلای اختراعات جهانی بر گردن بانوی درمانگر ایرانی سرقت به عشق دیدار امیر تتلو در زندان! دستگیری دزدان سابقه دار در شهرک پردیس مشهد| ستاره طلایی راز ۳۰ فقره سرقت را فاش کرد گلایه شهروندان مشهدی از تحمیل هزینه‌های غیرمنتظره در مهدکودک‌ها دندان‌پزشکی، جراحی زیبایی و زنان‌وزایمان، در صدر شکایات پزشکی امام جمعه سمنان: معلم باید دغدغه تربیت داشته باشد کنکور سراسری ۱۴۰۴ با رقابت ۷۳ هزار و ۳۱۱ داوطلب در مشهد و خراسان رضوی برگزار خواهد شد نتایج نهایی آزمون استخدامی آموزش و پرورش برای افراد دارای معلولیت اعلام شد (۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴) هدیه روز معلم به دبیران و معلمان | بازدید فرهنگیان از اماکن فرهنگی-تاریخی رایگان شد حساسیت به توت فرنگی چه علائمی دارد؟ چه کسانی نمی توانند خون اهدا کنند؟ رئیس نظام پزشکی مشهد: گردشگری سلامت در ایران دچار بی‌برنامگی است | اقبال پزشکان به سمت خدمات زیبایی هشدار درباره انتقال ویروس‌های «چیکونگونیا» و «زیکا» از طریق پشه آئدس زمان اعلام نتایج کنکور ۱۴۰۴ و انتخاب رشته مشخص شد | آیا ظرفیت دانشگاه‌ها زیاد شدند؟ ۵ سؤال طلایی که باید در هر ویزیت پزشکی بپرسید معلمان در شکل‌گیری شخصیت و ارزش‌های فردی نقش کلیدی دارند مرکز جامع همودیالیز تایباد خراسان رضوی آغاز به‌ کار کرد بازگشت حرکت قطار مشهد- سرخس به روال عادی (۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴) وعده قالیباف برای تحول سیستم تربیتی و آموزشی کشور
سرخط خبرها

سالی که از آن خاطره‌ای نمی‌ماند

  • کد خبر: ۶۱۹۰۶
  • ۰۶ فروردين ۱۴۰۰ - ۱۳:۱۶
سالی که از آن خاطره‌ای نمی‌ماند
سیدمحمدرضا هاشمی - روزنامه نگار
سال ۱۳۹۹ درحالی دارد به آخرین روزهایش نزدیک می‌شود که هرکدام از ما در این سال بیشتر از ۳۶۵ روزی که نفس کشیدیم، رنج دیدیم و در سوگ عزیزانمان اشک ریختیم و از خودمان مراقبت کردیم و همچنان نگران سلامتی مان هستیم.
 
به نظر می‌رسد سرعت گذشت روز‌ها بیشتر از چیزی است که منتظرش بودیم، اما راستش را بخواهید، در سال ۹۹ گذشت روز‌ها بیش از گذشته من را خوش حال می‌کرد، چیزی که در طول این سی وچندسال هیچ وقت از آن خوش حال نمی‌شدم. در این سال کمتر فرصت شد خاطره خوش بسازیم تا در سال‌های بعد با یادآوری آن حالمان خوب شود.
 
سفر نرفتیم، اگر هم رفتیم، بیشتر از آنکه خاطرات خوشش در ذهنمان مانده باشد، بوی الکل یادمان مانده است و استرس اینکه از خودمان مراقبت کنیم. تجربه زندگی ما در این سال بی شک برای انسان‌هایی که هنوز به دنیا نیامده اند و ده‌ها سال بعد داستان ما را خواهند شنید، تعجب آور خواهد بود. اینکه روز‌هایی بوده است که انسان‌ها مجبور بودند از ترس یک ویروس میلی متری صورت هایشان را پشت ماسک قایم کنند و وقتی عزیزترین انسان‌های زندگی شان را بعد از مدت‌ها می‌دیدند، از دست دادن به آن‌ها می‌ترسیدند، چه برسد به اینکه آن‌ها را ببوسند.
 
بدترین خاطره من از سالی که گذشت مربوط به روز‌های اول آبان بود، آبانی که همیشه منتظرش بودم. هرسال وقتی به آبان می‌رسیدم، حالم بهتر بود. آبان برای من مثل اردیبهشت است، همان قدر زیبا و دوست داشتنی. اما تجربه تلخ من از آبان ۹۹ شاید از این به بعد رنجش را بیشتر از زیبایی هایش نشانم خواهد داد.
 
در اولین روز‌های آبان ۹۹ وقتی کرونا حسابی داشت جولان می‌داد و آدم‌ها از سایه خودشان هم می‌ترسیدند، من در بهشت زهرا (س) تهران مات و مبهوت در کنار پیکر بی جان عمو و زن عموی عزیزم ایستاده بودم. وحشت از کرونا اجازه نمی‌داد به آن‌ها نزدیک شوم. کرونا نه تنها آن‌ها را از من و دیگر اعضای خانواده ام گرفت که ما را از مهربانی، خنده ها، قصه‌ها و بسیاری از چیز‌های خوب دیگر محروم کرد.
 
شاید بسیاری از آدم‌های روی کره زمین در سالی که گذشت عزیزانشان را در کمال ناباوری به خاک سپرده اند. کرونا به من یاد داد که فرصت زندگی کمتر از آن چیزی است که ما فکرش را می‌کنیم. ثانیه‌ها و دقیقه‌ها پشت سر یکدیگر می‌گذرند و ما به جای آنکه از زندگی لذت ببریم، آن قدر در روزمرگی افتاده ایم که یادمان رفته است چطور این کار را کنیم. حالا من منتظر سال ۱۴۰۰ هستم. سالی که امیدوارم بتوانم عزیزانم را در آغوش بگیرم، دستان پدرومادرم را ببوسم، سفر بروم، برای روز‌های آینده ام خاطرات خوش پس انداز کنم و از هر روزش لذت ببرم.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->