حمیدرضا معصومیان | شهرآرانیوز؛ لیگ برتر فوتسال پنجشنبه با قهرمانی تیم مس سونگون به پایان رسید. نماینده شهر تبریز با شکست یکطرفه تیم کراپ الوند در بازی آخر خود موفق شد چهارمینبار پیاپی قهرمان لیگ برتر شود و جام را در خانه نگه دارد. فرشآرا، تنها نماینده استانمان در لیگ برتر فوتسال، نیز فصل را آنگونه که پیشبینی میشد، تمام کرد و درست مثل بیشتر فصلهای گذشته یک تیم خاکستری بود. شاگردان مجید مرتضایی بعد از صعود پیشبینیپذیر از دور مقدماتی مسابقات، در دور نهایی همان چیزی بودند که گمان میرفت و اینهمه درحالی بود که خیلیها انتظار چیزی فراتر از این را داشتند؛ تیمی که در دور مقدماتی همین مسسونگون را شکست داده بود، در مرحله نهایی که با حضور تیمهای برتر لیگ برگزار شد، پایینتر از حد انتظار ظاهر شد و از مجموع ۳۳ امتیاز ممکن، فقط ۱۰ امتیاز بهدست آورد.
فرشآرا با همین ۱۰ امتیاز چهارم شد که رتبه مقبولی بهنظر میرسد، اما اگر نگاهی تحلیلی به جدول بیندازیم، شاخص دیگری دستمان میآید که ثابت میکند این جایگاه آنچنان که در نگاه اول نشان میدهد، نیست. در وهله نخست باید بپذیریم که فرشآرا این رتبه را مدیون مس سونگون باانگیزه است که در روز آخر مسابقات ۷ گل به تیم کراپ الوند زد، وگرنه تیم قزوینی که همین امسال لیگبرتری شده و تنهاتیمی بود که در مسابقه رفت و برگشت فرشآرا را مغلوب کرد هم دهامتیازی شد و فقط بهدلیل یک تفاضل گل کمتر چهارم نشد.
فاصله سهامتیازی فرشآرا با تیم آخر و فاصله دوازدهامتیازی با تیم اول و هفتامتیازی با تیم چهارم، همگی مبین این واقعیت است که کارنامه فرشآرا، دستکم در مرحله نهایی، چنگی به دل نمیزند. آنها دارنده بخشی از بدترین آمارهای لیگ در این مرحله هستند؛ دومین تیمی که کمترین برد را داشته، دومین تیمی که بیشترین باخت را داشته، دومین تیمی که بیشترین گل خورده را داشته و تیمی که کمترین گل زده را داشته، آمارهای بد بهجامانده از فرشآرا در دور نهایی لیگ است که باوجوداین بازهم توانست به رتبه چهارم برسد.
فرشآرا در این فصل تیمی همدلتر و بهلحاظ تاکتیکی نسبت به دورههای گذشته هماهنگتر داشت و در بخشی از فصل آنچنان خوب بود که حتی بوی قهرمانی هم گرفته بود، اما سرانجام خوشاقبال بود که در رتبه چهارم قرار گرفت! شاگردان مجید مرتضایی در این فصل تیم اول و دوم و سوم جدول را شکست دادند تا به همگان ثابت شود توان رویسکورفتن را دارند، اما معجونی از اشتباهات تاکتیکی و برداشتهای غلط روانی بهعلاوه بداقبالی، درنهایت فرشآرا را به رتبه چهارم تنزل داد. بهگمان ما امسال باتوجهبه سطح لیگ و شکل برگزاری مسابقات فرصت خوبی برای فرشآرا بود تا حتی قهرمان شود، اما این فرصت طلایی از کف مشهدیها رفت.
اشتباهاتی که کادر فنی در چند بازی انجام داد، بهویژه بازی با مس و مقاومت که تیم را همان هفتههای اول دور نهایی به باتلاق قعر جدول کشاند، غرور بیجا و اعتمادبهنفس بیشازاندازه، که مشخصا بعد از شکست مس در مشهد کل تیم را فرا گرفت و درنهایت مصدومیت بدموقع چندین بازیکن اصلی تیم، عوامل مهمی بودند که فرشآرا را از رؤیای بسیار نزدیک قهرمانی دور کرد. فراموش نکنیم که شالوده لیگ ضعیف و لحظهآخری امسال همین ۶ تیم دور نهایی بودند و مس سونگون که اول شد یا گیتیپسندی که دوم شد، هرگز اقتدار و صلابت سالهای گذشته را نداشتند.
فرشآرا از قدیمیترین تیمهای لیگ فوتسال کشور است. این تیم همراه با گیتیپسند اصفهان و ملیحفاری اهواز باسابقهترین و باثباتترین تیمهای لیگ ایران هستند، اما فقط این تیم مشهدی است که گویی اصلا خیال قهرمانی ندارد. اکنون ۲ قاعده برای قهرمانی وجود دارد؛ یکی خرید بازیکنان خوب، شبیه کاری که مس و گیتیپسند انجام دادند، همین امسال کراپ تازه لیگبرتریشده انجام داد و یکیدیگر هم بستن یک تیم جوان و باانگیزه و اعتمادکردن به آنها برای رسیدن به نتیجه در یک فرایند مثلا سه یا پنجساله است.
۲ قاعدهای که فرشآرا هیچگاه به تمام معنا سمت آن نرفته و سالها سیاست مدیران این تیم در فصل نقلوانتقالات، بستن بهترین تیم ممکن با کمترین هزینه ممکن بوده است. نتیجه این سیاست، تغییرات پیاپی بازیکنان در شروع هرسال است که در بهترین حالتش برایندی بهجز متوسطبودن ندارد. درواقع متوسطشدن بالاترین حد توان این تیم است و نباید انتظاری بهجز این از مجموعه کادر فنی و بازیکنان داشت. با این فرمان، فقط شانس میتواند تیمی مثل فرشآرا را مدعی قهرمانی کند که طبیعی است هرسال و هربار نصیب این تیم نمیشود و شاید هرگز هم نشود.
برای پایاندادن این مطلب بهجاست به موضوع حمایت شهرداری و شورای شهر پنجم هم از تیم فرشآرا اشاره کنیم. رویکرد حمایت شورا و شهرداری از تیمداری در سطح حرفهای، فرشآرا را از بودجه خوبی در ۲ سال گذشته بهرهمند کرده است و به همین دلیل انتظارها بر این بود که این تیم بتواند نتایج بهتری نسبت به سالهای قبل بگیرد که حتی یک ریال هم به آن کمک نمیشد. با این بودجه، فرشآرا قادر بود چند مهره خوب و طرازاول بگیرد تا مدعی قهرمانی شود یا دستکم اینکه وقتی با مصدومیت چند بازیکن اصلی خود روبهرو شد، دستش در پوست گردو نماند.
سرمایهگذاری در تیمهای پایه و تشکیل تیم در ردههای مختلف و حضورشان در لیگ کشور و حتی استان، خواسته دیگری بود که میشد از مجموعه فرشآرا در قبال گرفتن بودجه از شهرداری و شورا داشت؛ اما با کمال تعجب نهتنها این انتظار هم محقق نشد، بلکه گویی باشگاه فرشآرا هیچ الزامی هم برای انجامدادن این کار احساس نمیکند!