به گزارش شهرآرانیوز، آشتی صنعت با ورزش همیشه آرزوی اهالی ورزش در خطه خراسان بوده است. رؤیایی که روزگاری نهچنداندور عین واقعیت بود و اکنون فرض نزدیک به محال. در این ستون میکوشیم هر دوشنبه به ماجرای حضور بخش خصوصی در ورزش و فرجام آنها بپردازیم.
سالهای حضور: ۱۳۷۴ تا ۱۳۷۹
رشته: فوتبال و کشتی
نام حامی اقتصادی: آدنیس
علت رفتن از ورزش: دلسردی مسئولان کارخانه
مهمترین افتخار: صعود به لیگ دسته ۲ فوتبال کشور
در اوایل دهه ۷۰ یکی از کارخانههای قدرتمند صنعتی خراسان، بهنام مشهدکولر، تصمیم گرفت وارد عرصه ورزش شود؛ تصمیمی که از دل رفاقت علی خادمدوست، سرپرست تیم محلی متحد کاشانی، با مسئولان کارخانه نشئت میگرفت. جعفر قهرمانی همراه با ۲ شریک کارخانهاش، برادران صیفیحصار، بازی بچههای متحد کاشانی را در مسابقات گلکوچیکی که در کارخانهشان برای کارگران برگزار کردند، دیدند و از همانجا بود که جدیتر به فوتبال علاقهمند شدند.
سال ۷۴ بود که قهرمانی، یکی از مالکان کارخانه آدنیس، تیم بچههای متحد کاشانی را زیرپوشش کارخانه گرفت و با نام «متحد آدنیس» در لیگ دسته ۳ (مناطق کشور) حاضر شدند. حمایت واحد صنعتی قدرتمندی، چون آدنیس سبب شد با هدایت قاسم زردکانلو، مربی نامآشنای فوتبال مشهد، تیم تازهظهورکرده از لیگ دسته ۳ به لیگ دسته ۲ فوتبال کشور صعود کند. افتخاری که نوید ظهور یک قطب جدید در فوتبال مشهد را میداد.
حالا دیگر ابومسلم و پیام رقیبی جدی بهنام آدنیس داشتند؛ تیمی که با حمایت بخش صنعتی توانسته بود جانی دوباره به فوتبال مشهد بدهد. اما بعد از فوت قهرمانی بر اثر سکته در یک پرواز هوایی، ورق برگشت و آرامآرام میل و انگیزه از مالکان آدنیس گرفته شد. تیم در مسیر نزولی پیش رفت و شوکهای گاهوبیگاه حضور امثال علی سیف و اکبر میثاقیان هم کارساز نبود. از طرفی دیگر مسئولان هیئت فوتبال وقت در پشتپرده تصمیماتی گرفتند و کشمکشهایشان با مسئولان کارخانه، بیمیلی و دلسردی را به مجموعه آدنیس تزریق کرد.
سال ۷۹ بود که یکباره خبر فروش امتیاز تیم بحرانزده آدنیس بهقیمت ۴۰ میلیون تومان به شهرداری بوشهر، جامعه فوتبال مشهد را شوکه کرد. آدنیسی که خالق آقای گل تاریخ ادوار لیگ برتر، رضا عنایتی، بود و در ۵ سال حضورش در فوتبال مشهد رقیبی درشت برای ابومسلم و پیام بهحساب میآمد، یکباره نابود شد و امروز کارخانه آدنیس در اندازه بسیار کوچکتر از آن سالها فعالیتش ادامه دارد، اما دیگر خبری از نام تیم کارگری و پرآوازه آدنیس در دهه ۷۰ نیست.