به گزارش شهرآرانیوز، محمد مایلی کهن را همه به صراحت لهجه میشناسند. او در حالی که مدتها سکوت کردهبود، حالا دوباره در واکنش به صحبتهای فرهاد مجیدی در انتقاد از مشارکت سیاسیونی مثل آذری جهرمی در کریهای فوتبالی، صحبتهایی کرده که در زیر میخوانید:
*متأسفانه فوتبال ما بیش از هر چیزی ریال درگیر جاروجنجال است. از طرفی آدم نمیداند بابت موفقیت نمایندگانمان در آسیا خوشحال باشد یا خیر؟. ما بازیها را میبریم یک نوع مشکلداریم و میبازیم یک نوع دیگر مشکلداریم. برای مثال بازیکنان ما دائم از عدم پرداخت پاداشهایشان میزنند. درصورتیکه شما وضعیت اسفناک معیشت مردم را ملاحظه میکنید. تا آنجا که من میدانم میزان قراردادها بعضا به ۱۳ یا ۱۴ میلیارد تومان افزایشیافته است. یعنی حتی از ماهی یک میلیارد تومان نیز تجاوز میکند، اما آنها بازهم از عدم پرداخت پاداشهایشان دم میزنیم و این خیلی درد بزرگی است. شما الآن شرایط جامعه را میبینید که مردم باسیلی صورت خودشان را سرخ نگه داشتند.
*آقای وزیر پس از پایان شهرآورد، خیلی محترمانه آمده است یک شوخی، مزاح یا مثلاً یک کرکری با هواداران تیم رقیبش مطرح کرد. حالا او آمده است یک شوخی ساده کرده است، اما من اینجا از آقای فرهاد مجیدی تعجب میکنم. البته از یک منظر باید به فرهاد هم حق بدهیم چراکه در آن شرایط بغرنجی که تیمش شکستخورده است که طبیعتاً تحملش نسبت به سایر بازی تا حدی سختتر است میآییم قبل از آنکه هرکسی متوجه شده باشد او را نسبت به این مسئله مطلع میکنیم. توی آن فشاری که حالا تیمش دربی را واگذار کرده میآییم به او میگوییم که آقای وزیر چنین حرفی زده است و باعث میشویم که او با یک لحن بسیار زشت به وزیر مملکت حمله کند. به هر به کار بردن چنین ادبیاتی درخصوص وزیری که بههرحال گفته میشود جزو وزیرانی است که خوب کارکرده خیلی بد است. این توئیت آنقدر عجیب نبوده که موضوع اصلی تمام سایتها و رسانهها شده است و بهانهای برای توهین به همدیگر شده است.
*این را هم بگویم چطور آنجا که به شما انواع و اقسام محبتها میشود، چطور آنجاها خوب است. یقیناً آقای مجیدی کاری در همین مملکت داشته باشد ببینید چطور به او بهاداده میشود و تحویلش میگیرند. البته باز هم تکرار میکنم که مقصر اصلی ان کسی بوده که در آن شرایط چنین چیزی را به او منتقل میکنند، ولی آن روزی که میروید با رئیسجمهور مملکت فوتبال بازی میکنید و در ازایش مجوز میگیرید مملکت خوب است. این رفتار و حرفها خیلی من را ناراحت کرد. ما بهجای اینکه از فوتبال بخواهیم لذت ببریم مثل سایر چیزهایی زندگیمان از این پدیده لذت نمیبریم بلکه برعکس دائم باید حرص بخوریم و باعث اذیتمان شود.