در چارچوب دروازه بازی کردن علیرضا بیرانوند و امیرعابدزاده قطعی نیست. حال شاید برخی اعتقاد دارند که شانس بیرو بیشتر است، اما امیرعابدزاده نیز یکی از بازیکنانی است که تیم ملی میتواند روی پتانسیل او حساب کند. به پیام نیازمند نیز نمیشود بی توجه بود!
در خط دفاع نیز تا چشم کار میکند مدعی دیده میشود. شجاع خلیل زاده، مرتضی پورعلی گنجی، محمد حسین کنعانی زادگن و سید مجید حسینی چهار بازیکنی هستند که اگر ترکیب تیم ایران چهار دفاع باشد میتوانند در پست دفاع میانی بازی کنند. با توجه به کمبود بازیکن در پست دفاع راست احتمالا یکی از این بازیکنان شانس بازی در جناح راست را هم خواهد داشت. دردفاع چپ نیز بازیکنانی همچون میلاد محمدی، احسان حاجی صفی و حتی وحید امیری گزینه اند. درباره اینکه تیم ملی از چه ترکیبی دردفاع بهره میگیرد هیچ اطلاعی در دست نیست وبرگزار نشدن بازیهای تدارکاتی نیز برابهامها افزوده است.
به این اسامی نگاه کنید: جعفر سلمانی، دانیال اسماعیلیفر، احسان حاج صفی، احمد نوراللهی، سعید عزتاللهی، کمال کامیابینیا، وحید امیری، علی قلیزاده
اینها گزینههای بازی درخط میانی هستند. به طور قطع اسکوچیچ از میان هافبکهای دفاعی باید چند نفر را درترکیب اصلی قرار دهد، اما کیست که بداند چه بازیکنانی در این پست قرار میگیرند. عزت الهی؟ حاج صفی؟ نورالهی؟ کامیابی نیا؟ هافبکهای نفوذی نیز میتوانند از میان گزینههایی همچون امیری، قلی زاده، اسماعیلی فر و حتی سلمانی باشند. اما اوج جذابیت درخط حمله است.
نامها را ببینید:، سامان قدوس، علیرضا جهانبخش، مهدی ترابی، مهدی طارمی، سردار آزمون، کاوه رضایی، کریم انصاریفرد و مهدی قایدی
جای اسکوچیچ باشید کدام یک از این بازیکنان را روی نیمکت مینشایند؟ بدون شک اگر امروز کیروش هم سرمربی تیم ملی بود سرگیجه وحشتناکی در انتخاب ترکیب اصلی میگرفت.
حالا تصور کنید مربیان بحرین و عراق چه میکشند. آیا آنها میتوانند شب ها راحت بخوابند؟ درحالی که تیم ملی قادر است درهر بازی از یک ترکیب بهره بگیرد و خودش را تا پایان تورنمنت معما گونه باقی بگذارد؟!