طنین همتی|شهرآرانیوز، امسال سال تولید، پشتیبانیها و مانعزداییها نامگذاری شده است، اما در واقع حلقه گمشده تولید در کشور ما چیست که در سالیان گذشته دغدغه تولید همچنان پابرجاست. محسن شرکا، رئیس کمیسیون اقتصاد مجمع مشورتی توسعهای خراسان بزرگ، درباره الزامات داشتن یک تولید توسعهمحور تأکید کرد: ما زمانی روی ریل توسعه قرار میگیریم و تولید را بهعنوان یک توسعه پایدار و مداوم و بهسمت صعود حرکت خواهیم داد که در داخل و خارج تشنج نداشته باشیم.
وی گفت: اصولا کشوری پیشرفت میکند که دور از فضای تنش باشد. مسلما یک اقتصاد سالم در یک فضای آرام رشد میکند. کشور ما هم اگر بخواهد بهصورت پایدار در ریل توسعه قرار بگیرد، حتما باید شهروندانش را به شهروندانی مولد تبدیل کند و اقتصادش تولیدکننده باشد.
این کارشناس ارشد اقتصاد در ادامه گفت: من کلمه تولید را عام در نظر میگیرم. ما چارهای نداریم جز اینکه به ظرفیتهای داخل بیشتر توجه کنیم و از آنها بهنحو شایسته استفاده کنیم و با نگاه به بیرون، ارزشافزوده ایجاد کنیم. در کنار این باید تعامل جهانی داشته باشیم.
شرکا با تأکید بر اینکه حاکمیت وظیفه دارد بستر مناسب برای زندگی شرافتمندانه اقشار جامعه ایجاد کند، افزود: این امر محقق نمیشود مگر اینکه جامعهای بانشاط و شاداب داشته باشیم. در جامعه بانشاط، امید زنده است و قدرت ریسک جامعهای که امید در آن زنده باشد، افزایش مییابد. درنتیجه این ریسکپذیری باعث سرمایهگذاری میشود و سرمایهگذاری ثروت ایجاد میکند و ثروت نیز تولید اشتغال میکند و اشتغال هم بستر یک زندگی شرافتمندانه را پدیدار میکند.
رئیس کمیسیون اقتصاد مجمع مشورتی توسعهای خراسان بزرگ با اشاره به اینکه به کلمه تولید هم فراگیر و عام توجه کرد، افزود: تولید فقط تولید صنعتی نیست؛ تولید در دانش، علم و کشاورزی بهعنوان رکن اصلی کشور مطرح است. ما ظرفیت زیادی در کشاورزی داریم و باید کشاورزی را بهسمت صنعتیشدن پیش ببریم. بیشترین ظرفیت کشور ما در گردشگری و کشاورزی است. ما صنعتدار میشویم، اما نمیتوانیم انتظار داشته باشیم که یک کشور صنعتی مثل آلمان شویم.
وی ادامه داد: این اتفاق حتما در آیندهای دور رقم میخورد، بهشرط اینکه راهبرد و برنامه داشته باشیم. اگر در جهت آن راهبرد و برنامه حرکت کنیم، بدون تردید میتوانیم در خیلی از تولیدات رتبهدار شویم، ولی اگر بر این باور باشیم که همهچیز را خودمان تولید کنیم و خودکفا باشیم، موفق نمیشویم. اکنون زمان این صحبتها نیست و دنیا از این نوع نگاه فاصله گرفته است.
این فعال حوزه اقتصاد یادآور شد: ما باید کاری کنیم که بستر زندگی شرافتمندانه برای اقشار مختلف و طبقات مختلف جامعه مهیا شود. دولت مسئول شغل نیست، ولی مسئول ایجاد بستر مناسب شغل برای قشرهای مختلف جامعه است.
وی در پاسخ به اینکه اولویت یک رئیسجمهور در توسعه و رفع مشکلات تولید چه باید باشد، اظهار کرد: آنچه مسلم است این است که قوهمجریه بهتنهایی نمیتواند مشکلات این بخش را رفع کند؛ بلکه در کنار آن، عزم و اراده ملی و باور هم لازم است. امروز هر ۳ قوه ما باید به درکی مشترک برسند که در جنگ اقتصادی هستیم. در جنگ اقتصادی قوهمقننه باید متوجه باشد که قوانین زمان صلح را نمیتوان اجرا کرد. جنگ اقتصادی قوانین خاص خودش را میطلبد. هر ۳ قوه باید با یک خرد جمعی پای کار بیایند و هرکدام با شرح وظایف خودشان از تولید حمایت کنند. بازهم تأکید میکنم که تولید، به صنعت منحصر نیست.
بهگفته شرکا چیزی که مسلم است، این است که امروز تولید در کشور ما توجیه اقتصادی ندارد. اگر تولید توجیه اقتصادی داشته و سودآور باشد، سرمایهها بهسمت تولید هدایت خواهند شد. ما باید کاری کنیم که تولیدمان سودآور باشد؛ یعنی برای کشاورز بهصرفه باشد که گندم یا کشت گلخانهای داشته باشد. تولید کشاورز ما باید توجیه اقتصادی داشته باشد. بخشی از این توجیه اقتصادی بهدست خود کشاورز است، ولی فراهمکردن بخش بزرگ آن بهعهده دولت است.
ما قوانینی ساده برای کشاورزی میخواهیم. کشاورزی کشور ما به فناوری روز نیاز دارد. اگر دست کشاورز به ماشینآلات بهروز نرسد و امکان آموزش برایش فراهم نشود و اگر قانون ارث درباره کشاورزی تدبیر نشود، مطمئنا گرفتار مشکل خواهیم شد. چرا امروز کشت گندم برای گندمکار ما توجیه اقتصادی ندارد؟ ما گندم وارداتی را کیلویی آ ریال بیشتر میخریم، درحالیکه به همین قیمت باید از کشاورز خودمان بخریم.
این کارشناس ارشد اقتصاد تأکید کرد: امروز باید همه بار را از دوش تولید برداریم؛ این امر محقق نمیشود، مگر با اصلاح نظام مالیاتی، بانکداری و آموزشی ما. آموزشهای ما در مدرسهها عمدتا کلاسمحور است، درصورتیکه آموزشها باید حرفهآموز و هنرآموز باشد. ما به اینهمه دکتر و مهندس نیاز نداریم؛ ما به پرورش افراد فنی نیاز داریم. حرفهوفن باید در آموزشهای ما نهادینه شود. باید به اصلاح نظام مالیاتی، بانکداری، آموزشوپرورش و قانونکار توجه شود. باید سایه سیاستزدگی از اقتصاد ما رفع شود و نباید قبیلهای فکر کنیم. اگر تولید سودآور باشد، مردم در طلا و ارز سرمایهگذاری نمیکنند؛ پولها جایی میرود که سودآور باشد، درنتیجه ما باید کاری کنیم که تولیدمان سودآور باشد.
وی گفت: چرا تولیدکنندهای که امروز سود تولیدش را درون تولید سرمایهگذاری نمیکند و آن را به آپارتمان و سکه تبدیل میکند، شامل مالیات نمیشود؟! وقتی سود تولید در تولید سرمایهگذاری شود، فرد باید از مالیات معاف شود. وقتی تولید سودآور شود، شهروندان تولیدکننده میشوند. اگر شهروندان تولیدکننده شوند، مملکت روی ریل توسعه قرار میگیرد و در کوتاهترین زمان، فاصله ما با کشورهای توسعهیافته به صفر خواهد رسید. تحقق این امر با اینهمه نیروی جوان و نخبه و خلاق امکانپذیر است.