خانه به دوشی تئاتر
گزارشی از مشکلات پردیس تئاتر مستقل در منطقه ما
لیلا لاریچه - یکی از رشته‌های پرطرف‌دار هنری که همچنان در شهر ما نفس می‌کشد، تئاتر است. تئاتری که یکی از سالن‌های فعال آن در شهر، پردیس تئاتر مستقل است که در منطقه ما فعال است.
پردیس تئاتر مستقل در حوزه اجرای نمایش و آموزش از سال ۹۳ فعالیت خود را با مدیرعاملی یاسر عودی و عادل توکلی‌نسب به‌عنوان عضو هیئت مدیره آغاز کرده است. این رویداد هنری که مستقل اداره می‌شود این روز‌ها درگیر با مشکل جابه‌جایی است، جابه‌جایی‌ای که هرچند سال یک‌بار هزینه‌ای هنگفت بر دوش این گروه می‌گذارد!
فعالیت فرهنگی نیازمند حمایت
در اولین روز‌های جابه‌جایی جدید این مجموعه با مدیرعامل آن گفتگو کردیم و دردل‌هایش را از این خانه به دوشی شنیدیم و نوشتیم تا شاید نهادی فرهنگی یا حتی غیرمرتبط، ولی علاقه‌مند برای رفع این مسائل برنامه‌ای اجرایی ارائه دهد.
یاسر عودی گفت: فعالیت فرهنگی بدون حمایت امکان‌پذیر نیست و اتفاقات فرهنگی و هنری نیازمند همراهی مدیران است. بهمن ۹۳ فعالیت فرهنگی‌مان را در ساختمانی اجاره‌ای واقع در دانشجوی ۶ شروع کردیم و تا شهریور ۹۵ آنجا بودیم. تماشاخانه استاد انوشیروان ارجمند را آنجا داشتیم و به‌دلیل دوبرابرشدن اجاره جابه‌جا شدیم. بعد از آن قولنامه‌ای پنج‌ساله با مالکی در وکیل‌آباد ۴۸ نوشتیم که متأسفانه صاحبخانه ملک را سر دو سال فروخت و مالک جدید هر ۶ ماه یک‌بار قرارداد ما را تمدید می‌کرد تا اینکه اعلام کرد می‌خواهد خانه را بکوبد و بسازد و ما باید جابه‌جا شویم و باز ملکی را در صارمی اجاره کردیم. تا شهریور ۹۸ ما در این مکان بودیم و علاوه‌بر تماشاخانه استاد ارجمند، تماشاخانه پستو را هم در این مکان برقرار کردیم و در کنار برگزاری تئاتر، آموزش هم داشتیم.
هر ماه ۳ هزار نفر مراجعه‌کننده
او ادامه داد: در ۲ سال و نیمی که در وکیل‌آباد ۴۸ بودیم ۶۰ نمایش اجرا شد. به‌جرئت می‌توانم بگویم که ۶۰ درصد تئاتر‌های مشهد در همین تماشاخانه‌های ما اجرا شد و بستری مناسب برای اجرای تئاتر‌ها ایجاد کرد. ما در این تماشاخانه‌ها ۲-۳ ماه از سال روزی ۴ اجرا داشتیم و در بحث آموزش هم تاکنون ۱۵۰ تا ۲۰۰ هنرجوی کودک و نوجوان آموزش داده‌ایم و همین تعداد بزرگسال در رشته‌های مختلف بازیگری، کارگردانی، نمایشنامه‌نویسی و عکاسی داشته‌ایم. بیشتر بچه‌هایی که در مجموعه ما آموزش دیده‌اند به تئاتر شهر تزریق شدند و حدود ۲۵ درصد هنرجویان ما در حال حاضر فعالیت هنری دارند. این نکته را هم بگویم که تعداد مراجعه‌کنندگان به پردیس ما در هر ماه حداقل ۳ هزار نفر بود که برای حوزه‌های مختلف اجرا و آموزش مراجعه می‌کردند، اما با این حجم مراجعه و اثرگذاری در حوزه فرهنگ متأسفانه هیچ حمایتی از ما نمی‌شود.
۶ ماه زمان برای راه‌اندازی و فضاسازی
عودی افزود: در هرجابه‌جایی مجبوریم از چند ماه قبل ساختمان را اجاره کنیم. برای تجهیز ساختمان‌هایی که تاکنون اجاره کرده‌ایم از مهرماه قرارداد‌های آن‌ها را بسته‌ایم، زیرا حدود ۶ ماه راه‌اندازی و فضاسازی زمان می‌برد و گرفتن مجوز‌ها از ارشاد، اماکن و شهرداری نیز زمان‌بر است. برای اینکه بتوانیم حمایتی از نهاد‌های فرهنگی جذب کنیم تاکنون نامه‌های زیادی نوشته و جلسات زیادی گذاشته‌ایم. به‌تازگی ۲ جلسه با مدیران ارشد شهرداری داشتیم و درخواست فضایی برای فعالیت که به ما پیشنهاد اجاره و بهره‌برداری از زمینی را دادند که نیاز به ساخت‌وساز داشت. زمینی خالی که هزینه اجرای آن برای ما بسیار زیاد بود و امکان ساخت نداشتیم. بهترین و ایده‌آل‌ترین حالت برای ما که در حوزه فرهنگ کار می‌کنیم، این است که مکانی را به شرط تملک اجاره بدهند که بعید می‌دانم به این خواسته بهایی داده شود.
وی گفت: شهرداری در برخی فرهنگ‌سرا‌ها هم سالن‌هایی برای اجرا در نظر گرفته، اما سالن‌ها غالبا مناسب کنفرانس است و کیفیت اجرای نمایش ندارند، اما اگر در مناطق مختلف شهری امکانی برای نمایش و اجرا فراهم شود، رخداد خوبی است. برای پیگیری کار‌ها به اداره ارشاد هم زیاد مراجعه کرده‌ایم و نامه‌ای هم به آقای محمدی، معاون هنری مجموعه، زده‌ایم، ولی یک ماه از نامه‌زدن ما می‌گذرد و خبری از جوابش نیست! فقط گفته‌اند نامه بزنید، ولی جوابی نمی‌دهند!
۲۰۰ میلیون تومان هزینه برای یک جابه‌جایی
عودی افزود: برای همین جابه‌جایی که امسال انجام دادیم و تجهیز ساختمان جدید، حدود ۲۰۰ میلیون تومان هزینه برآورد کرده‌ایم که تمام آن را با وام‌های بانکی ۲۳ درصد تأمین کردیم و البته در این زمینه هم مساعدتی با ما نشد. این را هم بگویم که ما باوجود داشتن تماشاخانه و آموزش که دربردارنده درآمد است هنوز نتوانسته‌ایم به سود برسیم. هنوز با این درآمد، فقط هزینه‌های اجرایی را می‌توانیم پرداخت کنیم. کار فرهنگی درآمدی ندارد و تمام آن‌هایی که در این حوزه فعالیت می‌کنند به دنبال علایق خود آمده‌اند و خیلی وقت‌ها از زندگی‌شان برای این علاقه زده‌اند.
وی در پایان گفت: گلایه‌ای از همراهی نکردن مسئولان ندارم، چون خودم این کار را انتخاب کرده‌ام، ولی افسوس می‌خورم وقتی می‌بینم این همه بودجه در حوزه‌های مختلف خرج می‌شود، ولی به حوزه فرهنگ و به‌ویژه تئاتر نمی‌رسد. به‌نظرم فعالیت‌هایی که امروز انجام می‌دهیم در نهایت به نام تئاتر مشهد ثبت شده و باقی می‌ماند و شناسنامه‌ای افتخارآفرین برای تئاتر و فرهنگ ما می‌شود.
پردیس تئاتر مستقل در حوزه اجرای نمایش و آموزش از سال ۹۳ فعالیت خود را با مدیرعاملی یاسر عودی و عادل توکلی‌نسب به‌عنوان عضو هیئت مدیره آغاز کرده است. این رویداد هنری که مستقل اداره می‌شود این روز‌ها درگیر با مشکل جابه‌جایی است، جابه‌جایی‌ای که هرچند سال یک‌بار هزینه‌ای هنگفت بر دوش این گروه می‌گذارد!
فعالیت فرهنگی نیازمند حمایت
در اولین روز‌های جابه‌جایی جدید این مجموعه با مدیرعامل آن گفتگو کردیم و دردل‌هایش را از این خانه به دوشی شنیدیم و نوشتیم تا شاید نهادی فرهنگی یا حتی غیرمرتبط، ولی علاقه‌مند برای رفع این مسائل برنامه‌ای اجرایی ارائه دهد.
یاسر عودی گفت: فعالیت فرهنگی بدون حمایت امکان‌پذیر نیست و اتفاقات فرهنگی و هنری نیازمند همراهی مدیران است. بهمن ۹۳ فعالیت فرهنگی‌مان را در ساختمانی اجاره‌ای واقع در دانشجوی ۶ شروع کردیم و تا شهریور ۹۵ آنجا بودیم. تماشاخانه استاد انوشیروان ارجمند را آنجا داشتیم و به‌دلیل دوبرابرشدن اجاره جابه‌جا شدیم. بعد از آن قولنامه‌ای پنج‌ساله با مالکی در وکیل‌آباد ۴۸ نوشتیم که متأسفانه صاحبخانه ملک را سر دو سال فروخت و مالک جدید هر ۶ ماه یک‌بار قرارداد ما را تمدید می‌کرد تا اینکه اعلام کرد می‌خواهد خانه را بکوبد و بسازد و ما باید جابه‌جا شویم و باز ملکی را در صارمی اجاره کردیم. تا شهریور ۹۸ ما در این مکان بودیم و علاوه‌بر تماشاخانه استاد ارجمند، تماشاخانه پستو را هم در این مکان برقرار کردیم و در کنار برگزاری تئاتر، آموزش هم داشتیم.
هر ماه ۳ هزار نفر مراجعه‌کننده
او ادامه داد: در ۲ سال و نیمی که در وکیل‌آباد ۴۸ بودیم ۶۰ نمایش اجرا شد. به‌جرئت می‌توانم بگویم که ۶۰ درصد تئاتر‌های مشهد در همین تماشاخانه‌های ما اجرا شد و بستری مناسب برای اجرای تئاتر‌ها ایجاد کرد. ما در این تماشاخانه‌ها ۲-۳ ماه از سال روزی ۴ اجرا داشتیم و در بحث آموزش هم تاکنون ۱۵۰ تا ۲۰۰ هنرجوی کودک و نوجوان آموزش داده‌ایم و همین تعداد بزرگسال در رشته‌های مختلف بازیگری، کارگردانی، نمایشنامه‌نویسی و عکاسی داشته‌ایم. بیشتر بچه‌هایی که در مجموعه ما آموزش دیده‌اند به تئاتر شهر تزریق شدند و حدود ۲۵ درصد هنرجویان ما در حال حاضر فعالیت هنری دارند. این نکته را هم بگویم که تعداد مراجعه‌کنندگان به پردیس ما در هر ماه حداقل ۳ هزار نفر بود که برای حوزه‌های مختلف اجرا و آموزش مراجعه می‌کردند، اما با این حجم مراجعه و اثرگذاری در حوزه فرهنگ متأسفانه هیچ حمایتی از ما نمی‌شود.
۶ ماه زمان برای راه‌اندازی و فضاسازی
عودی افزود: در هرجابه‌جایی مجبوریم از چند ماه قبل ساختمان را اجاره کنیم. برای تجهیز ساختمان‌هایی که تاکنون اجاره کرده‌ایم از مهرماه قرارداد‌های آن‌ها را بسته‌ایم، زیرا حدود ۶ ماه راه‌اندازی و فضاسازی زمان می‌برد و گرفتن مجوز‌ها از ارشاد، اماکن و شهرداری نیز زمان‌بر است. برای اینکه بتوانیم حمایتی از نهاد‌های فرهنگی جذب کنیم تاکنون نامه‌های زیادی نوشته و جلسات زیادی گذاشته‌ایم. به‌تازگی ۲ جلسه با مدیران ارشد شهرداری داشتیم و درخواست فضایی برای فعالیت که به ما پیشنهاد اجاره و بهره‌برداری از زمینی را دادند که نیاز به ساخت‌وساز داشت. زمینی خالی که هزینه اجرای آن برای ما بسیار زیاد بود و امکان ساخت نداشتیم. بهترین و ایده‌آل‌ترین حالت برای ما که در حوزه فرهنگ کار می‌کنیم، این است که مکانی را به شرط تملک اجاره بدهند که بعید می‌دانم به این خواسته بهایی داده شود.
وی گفت: شهرداری در برخی فرهنگ‌سرا‌ها هم سالن‌هایی برای اجرا در نظر گرفته، اما سالن‌ها غالبا مناسب کنفرانس است و کیفیت اجرای نمایش ندارند، اما اگر در مناطق مختلف شهری امکانی برای نمایش و اجرا فراهم شود، رخداد خوبی است. برای پیگیری کار‌ها به اداره ارشاد هم زیاد مراجعه کرده‌ایم و نامه‌ای هم به آقای محمدی، معاون هنری مجموعه، زده‌ایم، ولی یک ماه از نامه‌زدن ما می‌گذرد و خبری از جوابش نیست! فقط گفته‌اند نامه بزنید، ولی جوابی نمی‌دهند!
۲۰۰ میلیون تومان هزینه برای یک جابه‌جایی
عودی افزود: برای همین جابه‌جایی که امسال انجام دادیم و تجهیز ساختمان جدید، حدود ۲۰۰ میلیون تومان هزینه برآورد کرده‌ایم که تمام آن را با وام‌های بانکی ۲۳ درصد تأمین کردیم و البته در این زمینه هم مساعدتی با ما نشد. این را هم بگویم که ما باوجود داشتن تماشاخانه و آموزش که دربردارنده درآمد است هنوز نتوانسته‌ایم به سود برسیم. هنوز با این درآمد، فقط هزینه‌های اجرایی را می‌توانیم پرداخت کنیم. کار فرهنگی درآمدی ندارد و تمام آن‌هایی که در این حوزه فعالیت می‌کنند به دنبال علایق خود آمده‌اند و خیلی وقت‌ها از زندگی‌شان برای این علاقه زده‌اند.
وی در پایان گفت: گلایه‌ای از همراهی نکردن مسئولان ندارم، چون خودم این کار را انتخاب کرده‌ام، ولی افسوس می‌خورم وقتی می‌بینم این همه بودجه در حوزه‌های مختلف خرج می‌شود، ولی به حوزه فرهنگ و به‌ویژه تئاتر نمی‌رسد. به‌نظرم فعالیت‌هایی که امروز انجام می‌دهیم در نهایت به نام تئاتر مشهد ثبت شده و باقی می‌ماند و شناسنامه‌ای افتخارآفرین برای تئاتر و فرهنگ ما می‌شود.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
