«سکوت برای آرامش تیم ملی بسکتبال» تابویی قدیمی و غیرکاربردی

یاسر سماوات/شهرآرانیوز، پس از ۳ دیدار تیم ملی بسکتبال ایران برابر ژاپن که دو شکست و یک پیروزی حاصل‌شان بود، منتقدان ایرانی مثل همه جای دنیا به نقد عملکرد تیم ملی پرداختند، اما بازهم پدیده «نقدِ نقد» حتی روی خروجی برخی خبرگزاری‌های رسمی کشور دیده می‌شود.
 بار‌ها نوشتیم و گفتیم: «روزنامه‌نگار، آزاد‌ترین موجود دنیاست» و این حرفه، پیشه‌ای پردغدغه و حتی پرمخاطره است. پدیده «نقدِ نقد»، اما درست نقطه مقابل این تفکر است. قصد ندارم در این مقال و مجال به تشریح ماهیت و هویت صنفی حرفه روزنامه‌نگاری که «نقد» جایگاه ویژه‌ای در آن دارد بپردازم، اما توضیح درباره برخی موضع‌گیری‌ها ضروری به نظر می‌رسد.
تیم ملی بسکتبال ایران مدتی پیش از آغاز جام جهانی ۲۰۱۹ در دیداری دوستانه، روسیه را در مسکو شکست داد و مجموعه تیم کشورمان در آن مقطع حتی لقب «فاتحان مسکو» گرفتند. در سمت مقابل، اما سرگئی بازارویچ و تیم ملی روسیه با نقد‌های متعددی روبرو شدند. پس نقد بازی‌های تدارکاتی حتی در کشور‌های صاحب نام و پرافتخار بسکتبال نیز دیده می‌شود.
اینکه مدام در مباحث خود به بی‌اهمیت بودن نتایج دیدار‌های تدارکاتی، که به زعم شخص بنده ترکیب کم اهمیت بودن، تعریف بهتری برای آن است (از این حیث که نتایج دیدار‌های دوستانه در رنکینگ فیبا هم لحاظ می‌شود) اشاره کنیم، کمکی به تیم ملی نمی‌کند.
از طرفی شایسته است در احوال رقبای ایران مداقه و مطالعه بیشتری داشته باشیم. ژاپن در سنوات گذشته اتفاقا حریف دست و پا بسته‌ای برای تیم کشورمان نبوده و دو پیروزی این تیم برابر ایران در انتخابی جام جهانی ۲۰۱۹ گواه این مدعاست. تیمی که در بازی‌های آسیایی جاکارتا، اما مقابل ایران تن به شکست داد، مجموعه‌ای بود که در واقع تیم ب سرزمین آفتاب تابان محسوب می‌شد. بگذریم که از همان تیم هم ۴ بازیکن به دلیل رفتار‌های زننده با لباس رسمی ژاپن، با تصمیم یاسوهیرو یاماشیتا جودوکار افسانه‌ای سرزمین آفتاب تابان و جهان و سرپرست وقت کاروان ژاپن، اخراج و به توکیو بازگردانده شدند، تا آن تیم منتخب ژاپن عملا با ۸ بازیکن مقایل تیم قدرتمند و مدعی قهرمانی ما حرفی برای گفتن نداشته باشد. بسکتبال ژاپن، اما مدتی است با خولیولاماس آرژانتینی دگرگون شده و چه ما خوش مان بیاید، چه نیاید، سامورایی‌ها به یقین یکی از قدرت‌های فعلی قاره محسوب می‌شوند.
موضوع دیگر، اما استفاده از قید «همه» است؛ که بدون شک درباره تیم ملی بسکتبال هرزمان هر نتیجه‌ای که گرفته تضارب آرا وجود داشته و کمتر شده همگان در باب تیم ملی متفق القول باشند.
تاکید بر غیبت حامد حدادی زمانی که ژاپن بدون روی هاجیمورا، یوتا واتانابه و یودای بابا، ۳ بازیکن کلیدی و برجسته و نام‌دار خود برابر ایران قرار می‌گیرد هم نمی‌تواند، عملکرد ضعیف تیم ملی به ویژه در دیدار سوم را توجیه کند. این ایران دیروز در حالی با ۲۶ اختلاف به میزبان خود باخت که در کوارتر دوم تنها ۵ امتیاز گرفت! و کوارتر چهارم را هم ۲۷ - ۹ واگذار کرد. زمانی که تیم ایران چنین عملکردی در غیاب بهنام یخچالی دارد، آیا سکوت منتقد و به قول برخی ایجاد آرامش کاربردی برای تیم ملی دارد؟
به هر حال گرفتن علامت سکوت مقابل منتقدان با تاکید بر اینکه تیم ملی نیاز به آرامش دارد، تابویی قدیمی است که نمی‌توان با اتکا به آن، ضعف‌های تیم ملی را در آستانه المپیک استتار کرد.