قلب مهربان حاج علی

رضاریاحی | شهرآرانیوز؛ متولد روستاست و نان را از دل سنگ بیرون می‌آورد، به همین دلیل قدر و ارزش پول را می‌داند، اما وقتی که پای کار خیر درمیان باشد، بند حساب و کتاب نیست و دست و دل بازی، بارزترین خصوصیت او می‌شود.

سید علی عنبری از اهالی محله الهیه که اکنون نزدیک به ۹ دهه از زندگی خود را پشت سر گذاشته است، ۹ سال پیش قطعه زمینی به وسعت ۶۰۰ مترمربع را برای ساخت مسجد وقف کرد. زمینی که اگر کاربری مسکونی داشت این روز‌ها برای سوداگران ملک و آپارتمان در الهیه حکم طلا را داشت و بیش از ۱۰ میلیارد تومان ارزش‌گذاری می‌شد.

حاج علی همان ۹ سال پیش، به غیر از وقف زمین، برای ساخت مسجد رقمی حدود ۲ میلیارد تومان هم برای ساخت آن هزینه کرد، مسجدی که به نام آقا جواد الائمه (ع) نام‌گذاری و در خیابان اقدسیه ۳ واقع شده است.

 

هم‌محله‌ای سخاوتمند ما که این روز‌ها به همراه همسرش در محله الهیه سکونت دارد از قدیمی‌های «شهر سنگ» به شمار می‌رود و با همت و پشتکار خودش یکی از قدیمی‌ترین کارخانه‌های سنگ‌بری و سنگ‌تراشی شهر سنگ را راه‌اندازی کرده است.

سیدعلی عنبری سال ۱۳۱۲ در روستای کاهو گلمکان متولد می‌شود، در جوانی هم‌پای پدر به حرفه کشاورزی روی می‌آورد، اما کار با بیل، داس، چهارشاخ و ... باب میلش نیست، از این رو عازم شهر سنگ شده و به عنوان شاگرد در یک کارگاه سنگ‌تراشی مشغول به کار می‌شود که در این زمینه می‌گوید: «با اینکه بچه روستا هستم و حرفه کشاورزی شغل آبا و اجدادی ماست، اما چندان به کشاورزی علاقه نداشتم، برای همین به سفارش یکی از دوستانم در یک کارگاه سنگ‌تراشی که نمونه قدیمی همان کارخانه‌های سنگ‌بری امروزی است مشغول به کار شدم.

 

حدود ۵ سالی شاگردی کردم تا اینکه با همه فوت و فن کار فروش سنگ، سنگ‌بری و حکاکی روی سنگ آشنا شدم و بعد از آن با اجاره یک قطعه زمین کوچک در شهر سنگ، یک کارگاه سنگ‌بری و سنگ‌تراشی راه‌اندازی کردم. چند سال بعد با خرید یک دستگاه قله‌بر و اره سنگ‌بری (دستگاهی که بلوک‌های سنگ را برش زده و به ابعاد مورد نظر تقسیم می‌کند) کارگاه را وسعت دادم و کم‌کم سر و شکل یک کارخانه سنگ‌بری به خود گرفت. کارخانه‌ای که انواع سنگ‌ها همچون سنگ کوبیک، سنگ جدول، جدول سنگی و انواع سنگ‌های ساختمانی را در اندازه‌های گوناگون تولید می‌کند و با قدمت بیش از ۵۰ سال به عنوان یکی از قدیمی‌ترین‌های کارخانه‌های شهر سنگ محسوب می‌شود.»

خیّر مسجدساز محله الهیه در یکی از روز‌های سال ۱۳۹۰ در حوالی منزلش پیاده‌روی می‌کند که صدای اذان به گوشش می‌رسد، او هرچه خیابان‌های اطراف را بالا و پایین می‌کند مسجدی را نمی‌یابد که نماز را به جماعت بخواند. حاج‌علی همان‌جا تصمیم می‌گیرد که قطعه زمینی را که در خیابان اقدسیه دارد برای ساخت مسجد وقف کند: «راستش داستانش کمی طولانی است، من سال‌ها پیش زمینی هزار متری در قاسم‌آباد خریدم، آن روز‌ها قاسم‌آباد هنوز بیابان بود، در جریان توسعه و خیابان‌کشی این منطقه شهری، ۲۵۰ متر از این زمین در طرح قرارگرفت و به شهرداری واگذار شد. بعد‌ها من این زمین را با یک قطعه زمین ۶۰۰ متری در محله اقدسیه امروز معاوضه کردم.

 

از همان ابتدا به دنبال این بودم که این زمین را برای امور خیر هزینه کنم، اما اینکه درچه راهی وقف شود من را سردرگم کرده بود. یک روز حوالی ظهر در اطراف خانه قدم می‌زدم، لحظات اذان ظهر بود، به دنبال مسجدی بودم تا نماز را به جماعت به جا آورم، اما هرچه این کوچه‌ها را گشتم مسجدی پیدا نکردم، این موضوع مربوط به سال ۱۳۹۰ بود و الهیه به منطقه‌ای رو به رشد بدل شده بود. از اینکه این محدوده با این همه جمعیت مسجدی ندارد بسیار ناراحت شدم و همان جا تصمیم گرفتم آن قطعه زمین ۶۰۰ متری در خیابان اقدسیه ۳ را برای ساخت مسجد وقف کنم. بعد از دریافت مجوز‌های لازم، عملیات ساخت مسجد از سال ۱۳۹۱ آغاز شد.»

ساخت مسجد جوادالائمه (ع) که از سال ۱۳۹۱ آغاز شده است، بیش از ۶ سال طول کشید و حاصل یک کار گروهی است. حاج علی در این باره می‌گوید: «هیچ نهاد و ارگانی برای ساخت مساجد خیرساز بودجه ندارد از این رو احداث بیشتر مساجد وقفی مدت زمان زیادی طول می‌اکشد و یا حتی هنگام کار متوقف می‌شود. برای ساخت این مسجد هم اهالی و خیران محلی دست یاری دادند، از هزار تومان گرفته تا یک میلیون تومان، خدا خیرشان بدهد، من هم ۲ میلیارد تومان برای ساخت مسجد هزینه کردم و سرانجام این مکان مذهبی و فرهنگی مزین به نام امام جوادالائمه (ع) با زیربنای هزار و ۵۰۰ مترمربع در دو و نیم طبقه احداث شد. تولیت مسجد برعهده خودم است. ۳۰۰ مترمربع زمین هم برای ساخت درمانگاه در محله وقف کرده‌ام، تنها مشکل این است که اهالی به دلیل بوجود آمدن ترافیک و شلوغی با ساخت این درمانگاه مخالف هستند.»

بااینکه فقط ۳ سال از تأسیس مسجدجواد الائمه (ع) می‌گذرد، اما فعالیت‌های گسترده‌ای در حوزه‌های مذهبی، فرهنگی، اجتماعی و حتی اقتصادی در این مکان اجرا می‌شود و جوانان بسیاری جذب برنامه‌های مذهبی آن شده‌اند. او توضیح می‌دهد: «مسجدجوادالائمه (ع) در ایام کرونا درباره معیشت خانواده‌های بی‌بضاعت بی‌تفاوت نبوده و علاوه بر اهدای مداوم بسته‌های معیشتی، توزیع و فروش تخفیف‌دار اقلامی همچون برنج، روغن، چای و رب را هم انجام داده است.

 

این مسجد فعالیت‌های فرهنگی متنوعی دارد که البته با شیوع کرونا تا حدودی محدود شده است. مسجد جوادالائمه (ع) در حوزه فعالیت‌های مذهبی نیز فعال بوده و با برپایی جشن‌های شادی در روز‌های میلاد ائمه اطهار (ع) و اعیاد مختلف لحظاتی شاد و به‌یادماندنی را در محله ایجاد کرده است.»