واکنش نیمار به احتمال فسخ قراردادش با الهلال رضاوند اولین خروجی استقلال در نیم فصل مسی، غایب ال‌کلاسیکوی اسطوره‌ها جنگ رشفورد، گارناچو و دیالو در دوران جدید منچستریونایتد رونالدو به دنبال ثبت رکورد رویایی گل هزارم! درویش کاندیداتوری در انتخابات فدراسیون فوتبال را تکذیب کرد دردسرهای تازه عادل فردوسی پور! زمان بازی‌های تیم ملی ایران با کره شمالی و قرقیزستان در مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ سرمربی مغضوب یونایتد در تور رمی‌ها! بودجه یک‌ونیم میلیون دلاری سپاهان برای مربی فرنگی‌کاران به‌خط شدند سرمربی استقلال خوزستان: تفاوت زیادی بین لیگ ایران و روسیه نمی‌بینم رأی کمیته انضباطی بازی استقلال و تراکتور اعلام شد | محرومیت تعلیقی شش‌ماهه تماشاگران شلاق موسیمانه به تن آبی‌ها شروع تمرینات پرسپولیس از پنجشنبه پرسپولیس - الشرطه؛ در کشور ثالث اتمام‌حجت موسیمانه با خسرو حیدری جهانبخش: در‌های بازگشت به NEC هنوز باز است رامین رضاییان برای بازگشت باید تست بدهد شوک نصرتی به مسی‌ها سپاهان با مربی خارجی مذاکره می‌کند گوشی طلایی پرسپولیس برای اورونوف + عکس موضع متفاوت استقلال و پرسپولیس درباره جام‌ حذفی
سرخط خبرها
پرواز بر فراز آشیانه فاخته

فوتبال؛ مرهم زخم‌های ناسور جهان

  • کد خبر: ۷۴۳۹۴
  • ۲۴ تير ۱۴۰۰ - ۱۱:۲۰
فوتبال؛ مرهم زخم‌های ناسور جهان
امید مافی - روزنامه نگار
۱- فوتبال بهانه بود. آنجا در جهنم «ومبلی»، دنیا روی پای خودش ایستاد و با غزل‌های عاشقانه، مرگ و ماتم و ملال را از یاد برد. جهان مدت‌ها بود دنبال دستاویزی می‌گشت تا از بستر برخیزد، نفسی تازه کند و کمی برای کرونای بی‌دروپیکر رجز بخواند. این‌گونه شد که فوتبال مرهمی بر زخم‌های ناسور گذاشت و کاری کرد که هولیگان‌ها زیر باران شدید آن‌سوی لندن پس از مدت‌ها صدای نفس‌های یکدیگر را بشنوند و دنیای بدون ماسک را تجربه کنند و چه زیبا این لعبت پررمزوراز زندگی را دربر گرفت و به دلواپسی‌ها پایان داد.
 
۲- ساعت شماطه‌دار مردی که در اشک غرقه بود، نمی‌زد، اما خودش از فرط شادی چنان می‌لرزید که دریا‌ها به استواری‌اش حسادت کردند. مانچوی شریف که یک‌تنه آتزوری درهم‌شکسته را بر ستیغ رستگاری رهنمون کرد، پس از فتح قاره، همچون کودکی معصوم مویه کرد و سراغ لالایی‌های مادرش را گرفت تا انتهای قصه با اشک‌های فرمانده‌ای که پرچم‌ها را به رقص درآورد، همراه شود. آخ که لالایی دست‌های مادری که هفت سال پیش سرطان گرفت و مرد، می‌ارزید به تمام آن جام و آن شادی‌هایش!
 
۳- طفلک گفته بود که از دیگ جوشان و عکس‌های دسته‌جمعی و آتش دهان دوآتشه‌ها می‌ترسد. او انگار همه‌چیز را می‌دانست که در پایان یک فیلم دراماتیک نه به جاده‌های پرپیچ و لغزنده پناه برد نه به شاخه‌های انزوا متصل شد. گرت ساوتگیت، فرمانده سه‌شیرها، فینال را در خانه باخت، اما متهورانه در ورزشگاه دور افتخار زد و برای جزیره‌نشینان مغموم دست تکان داد و شریک حسرت پسرانش شد. او جنگید و شکست خورد و با صلابت، فاصله میان نیمکت تا رختکن را طی کرد. این هم درس دیگری از فوتبال بود. درس قد خم نکردن در اوج مصائب و تن دادن به تقدیر. ساوتگیت آن شب می‌خواست به تمام مغلوبان جهان بگوید مرگ پایان کبوتر نیست و می‌توان در اوج استیصال بر فراز آشیانه فاخته پرواز کرد.
 
۴- جام تمام شد، اما تصویر پیرمرد فرتوتی که در گوشه‌ای از ومبلی برای بانویش عاشقانه‌ها را خواند تا مرگ فرزندشان بر اثر کرونا را کمی فراموش کند، محال است از حافظه‌ها پاک شود. جام تمام شد، اما در چمدان هیچ مسافری، اندوه و حرمان یافت نشد. فوتبال کار خودش را کرده بود تا گیتی دمی بیاساید و کافه‌های نیمه‌تعطیل تا صبح پلک نزنند. آنجا در لندن، خیابان چهاردهم، ورزشگاه ومبلی، جنب رؤیا‌های یشمی دوآتشه‌ها، از سایه‌های بی‌نشان هیچ خبری نبود.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->