«آرزو داشتم خادم امامرضا(ع) بشوم و به زائر و مجاوری که برای زیارت آقا میآیند، خدمت کنم. اما سعادتش را پیدا نکردم. هر بار که به حرم مطهر میروم با حسرت به خادمانش نگاه میکنم که ای کاش من هم یکی از این افراد میبودم.» این جملهها را از خانمی حدود 50ساله شنیدم که در صحن حرم با حسرت به در و دیوار نگاه میکرد و اشک از گوشه چشمانش جاری بود.
زائر دیگری از آن طرف با لبخندی که به لب داشت، دنباله حرفهایش را گرفت و گفت: «خدمت به امام رضا(ع) که به پوشیدن این لباسها و چوبپر دستگرفتن نیست. خواهرجان! همانطور که داخل صحنها راه میروی اگر کتاب دعا یا مهری روی زمین دیدی بردار و سرجایش بگذار. اگر سالمند دیدی دستش را بگیر و کمک کن. تمام اینها میشود خدمت به خلق خدا و امام رضا(ع) هم از تو راضی است.» گفتوگویشان طولانی شد اما دیگر به حرفها گوش نمیدادم.
صحبتهای دومی بیشتر به دلم نشست، اما آرزوهای اولی را زیاد از زبان مشهدیها و زائران شنیده بودم.
در لحظاتی که در حرم نشسته بودم به این فکر میکردم که راستی چندنفر از مشهدیها خادم حرم هستند و دراینجا خدمت میکنند و امام رضا(ع) به چه نوع خادمی نیاز دارد؟
انگار همه امام رضا(ع) را در همینجا میبینند و اگر دورتر از این صحن و سرا باشند با حضرت فاصله دارند. تاکنون به این موضوع فکر کردهایدچرا با همه فرهنگسازیها هنوز وقتی پایمان به رواق میرسد، فقط به لمس ضریح فکر میکنیم آن هم با آزار و اذیت دیگران که همه میدانیم و بارها دیدهایم. تلاش داریم در همان نقطه خاص بایستیم تا امام رضا(ع) صدایمان را بشنود، برخی گام را فراتر گذاشته و تلاش میکنند در همان نقطه بایستند و دو رکعت نماز حاجت بخوانند.
کلاهمان را قاضی کنیم و ببینیم ما چه کردهایم! آنچه از زیارت و حرم به خاطر داریم و تمام این سالها انجام دادهایم، آیا همه توان ما برای زندگی در شهر امام رضاست؟
چند روزی بیشتر تا شهادت امام رضا(ع) باقی نمانده است و روز به روز بر تعداد زائران و مسافران ورودی به شهر افزوده میشود.
نیازی نیست نام شما به عنوان یک خادم در فهرست باشد بلکه میتوانید به اندازه ارادتی که به امام خود و قدمهای مبارک زائرانش دارید، خادم افتخاری باشد.
مکانها و نهادهای بسیاری هم برای خدمت به این زائران به نیروی پرانرژی نیاز دارند. سری به شهرداری منطقهتان بزنید و از آنها جویا شوید و بپرسید با توجه به هنر و تخصصی که دارید چگونه میتوانید خدمت کنید.این کار شما خدمترسانی خودجوش و جهادی است که نه پست رسمی دارد و نه حقوق و مزایایی اما حال خوب دارد.
شک نکنید آن حس و حال خوبی را که خادم در حرم امام رضا(ع) دارد شما در جادههای ورودی شهر و خیابانهای منتهی به حرم تجربه خواهید کرد.