نجفی | شهرآرانیوز - چگونه سازمان «ساترا» که زیرنظر صداوسیما فعالیت میکند، در این روزها قدرتش از یک وزارتخانه دولتی بیشتر شده است و به هیچ کس هم پاسخ گو نیست؟ چرا در این چندروز هنرمندان و اهالی سینما و تلویزیون و آنها که در شبکه نمایش خانگی فعالیت میکنند، از تعیین تکلیفهای ساترا که مخفف سازمان تنظیم مقررات صوت وتصویر فراگیر است، احساس نگرانی میکنند و کسی به نگرانی هایشان پاسخ نمیدهد؟
چرا این سازمان تازه تأسیس میخواهد نظارتها و سخت گیریهای صداوسیما در تولید برنامههای کم مخاطب و حتی بی مخاطبش را به شبکه نمایش خانگی هم بکشاند؟ بدتر اینکه، این سازمان به همین موضوع هم اکتفا نکرده و تأکید کرده است حتی بخشهای صوت وتصویر خبرگزاریها و سایتهای خبری هم باید از آنها مجوز بگیرند. اما این روزها سریال «زخم کاری» باعث شده است ساترا بیش از هروقت دیگری زیر ذره بین قرار بگیرد.
سازمانی که سیدمحمود رضوی، تهیه کننده و مشاور فرهنگی رئیس مجلس شورای اسلامی، در توئیتی به انتقاد از آنها پرداخته و نوشته است: «در کارنابلدی ساترا و صداوسیما در رویارویی با پلت فرمها و ممیزی محتوا همین بس که به جای مطالبه گری از پلت فرم به دلیل محتوای خارج از چهارچوب مجوز دریافتی، درحال پاسخ گویی درباره چرایی ممیزی یک اثر است! نتیجه حاکمیت دوگانه آزار حاکمیت و هنرمند و پاسخ گونبودن نظام سرمایه داری است.»
اما ظاهرا ممیزیهای بی شمار کار را به حدی رسانده اند که محمدحسین مهدویان، کارگردان سریال «زخم کاری»، در پست اینستاگرامی اعلام کرد دیگر به حذف صحنههایی که بخواهد سیر قصه و داستان سریال را تغییر بدهد و باعث اعتراض مخاطبان شود، تن نمیدهد و برای همین احتمال دارد قسمت هفتم سریال پخش نشود. همین طور هم شد و حالا خبرهای تأییدنشده میگوید احتمال دارد این سریال برای همیشه متوقف شود.
برخی دیگر از فعالان فرهنگی میگویند وزارت ارشاد نباید به این سادگیها به صداوسیما عرصه واگذار و حقوق مردم و بخش خصوصی را ضایع کند. از آن طرف عدهای هم اعتقاد دارند فعالیتها و نظارتهای ساترا به قصد تخریب کیفی آثار هنری و سریالها انجام میشود. قائم مقام سازمان ساترا در گفتگو با خبرگزاری «مهر» و در پاسخ به اینکه اگر «ساترا» نبود چه اتفاقی میافتاد، گفت: «به صورت منطقی اگر ساترا نبود، سریال «قورباغه» بدون هشدار سنی مثبت۱۸ پخش میشد و اگر ساترا نبود، بسیاری از سریالها با المانهایی که هیچ یک از این دغدغههای فرهنگی در آنها لحاظ نمیشد، عرضه میشدند.»
بهار سال۹۷ بالأخره بعد از چندسال از تأسیس مرکزی به نام «ساترا»، مجلس شورای اسلامی با تصویب لایحهای حیطه قدرت و اختیار این سازمان را شفاف معین کرد. تا قبل از آن، این مجموعه وظایف مشخص نداشت، اما ساترا در این دوسه سال بیشتر از هروقت دیگری نامش سر زبانها افتاده و حالا در دوران کرونا و اوج گیری تولیدات شبکه خانگی و سایر برنامههای اینترنتی فعالیت هایش شدت پیدا کرده است. ۲ گزینه اخیر که بیشتر از همه سروصدا کرد، سانسور سازهای کنسرت آنلاین شهرام ناظمی و توقیف چندروزه سریال «می خواهم زنده بمانم» بود که به ظاهر پلیس از آن شکایت کرده بود.
از آن طرف، برنامه اینترنتی که قرار بود عادل فردوسی پور اجرا کند هم مجوز نگرفت و مصاحبه محمود احمدی نژاد با یکی از تلویزیونهای اینترنتی هم واکنشهای زیادی در برداشت که البته ساترا اعلام کرد در حذف آن اشتباه کرده است. بعد از آن ساترا در روزهای انتخابات فدراسیون فوتبال اجازه پخش برنامه ویژه علی کریمی درباره انتخابات فدراسیون فوتبال در شبکه نمایش خانگی را نداد و محتوای آن را برای پخش عمومی مناسب ندید.
بهمن بابازاده، خبرنگار حوزه موسیقی، روز یکشنبه خبر داد: «با نامه خیلی محرمانه ساترا، فرزاد فرزین در همه پلت فرمها ممنوع شد.» این خواننده تیتراژ سریال «میدان سرخ» را فقط در صفحات شخصی اش منتشر کرد و نوشت: «خدا تا الان صبرش را داده است، بازهم میدهد.»
این یعنی یک هنرمند اگر به دلایل مختلفی اجازه نداشته باشد در تلویزیون و سینما کار کند، در شبکه نمایش خانگی هم حق ندارد حضور داشته باشد. حالا سؤال کاربران فضای مجازی این است که آیا قرار بود چنین سازمانی کارش به اینجا بکشد؟ آیا این سیاستها میتواند سطح کیفی سریالها و تولیدات شبکه خانگی را افزایش بدهد یا نه؟ جالبتر اینجاست که فرزین هم در صداوسیما فعالیت کرده، هم در سینما و هم به عنوان میهمان در بیشتر برنامههای مناسبتی حضور داشته است، اما به ظاهر ساتراییها دیگر هیچ کدام را قبول ندارند.
به تازگی هم قائم مقام رئیس و معاون امور حقوقی «ساترا» آب پاکی را روی دست همه ریخت و در گفت وگویی مدعی شد: «ساترا مجوزهای ارشاد را دیگر به رسمیت نمیشناسد.»، اما چندوقت پیش نامه عجیبی از سازمان سینمایی به عنوان توضیح درباره شکایت از ساترا به دلیل محتوای یکی از سریالهای شبکه خانگی منتشر شد که به صورت ضمنی در آن «مجوز»های صادرشده ساترا «خارج از چهارچوب قانون» توصیف شده بود. این یعنی همچنان روشن نیست دقیقا حدود وظایف قانونی این سازمان کجاست و حالا سازمان سینمایی و وزارت ارشاد چه وظیفهای برعهده دارند. وسط این دعواها و بگومگوهای بی پایان و بی حاصل فقط سرمایه تهیه کنندگان و اعتماد مردم به تولیدات شبکه خانگی است که از بین میرود.