مرتضی محمدپور | شهرآرانیوز - شهید صیاد شیرازی در طول زندگی پرفرازونشیب خود میدانهای جنگی فراوانی را تجربه کرد. او با تکیه بر استعداد و توان فردی توانست پلههای ترقی را فتح کند. یکی از مهمترین عملیاتهایی که شهید صیاد شیرازی فرماندهی آنها را بر عهده داشت، عملیات مرصاد بود. منافقین پس از قبول قطعنامه با چراغ سبز عراق از مرزهای غربی به کشورمان حمله کردند. او با برنامهریزی دقیق توانست این مزدوران را تار و مار کند. تصویری مشهور شهید صیاد شیرازی با کلاه خلبانی نشاندهنده روحیه بالای این فرمانده مقتدر ارتش جمهوری اسلامی ایران است. سرهنگ رحیم عینی یکی از کسانی است که با این شهید والامقام ارتباط داشته است.
سرهنگ ستاد، خلبان رحیم عینی، فرمانده پایگاه پنجم هوانیروز ارتش، متولد ۱۳۵۰ در خرمآباد استان لرستان است. او پس از گذراندن تحصیلات در دانشگاه افسری ارتش، برای سپری کردن تحصیلات تکمیلی راهی دانشگاه فرماندهی و ستاد شد و با درجه ستواندومی، به خدمت هوانیروز قهرمان ارتش درآمد. اگرچه برای تشریح عناوین و کارنامه درخشان فعالیتهای این فرمانده هوانیروز ارتش به طور خاص نیازمند یک گفتوگوی مفصل هستیم، بنا به نقل خودش، ارتباط او با سپهبد شهید علی صیاد شیرازی در هیئت معارف جنگ ارتش در سومین سال دانشجویی او یکی از جاودانهترین برهههای زندگیاش بوده است. آنچه میخوانید گفت و گوی فرمانده پایگاه پنجم هوانیروز مشهد با شهرآراست که به فرازهایی از این برهه جاودانه میپردازد.
برای تبیین این موضوع، باید ابتدا به اهمیت این عملیات و توطئه پیچیده منافقین کوردل برای آسیب رساندن به نظام اسلامی بپردازیم. این عملیات با فرماندهی و هدایت شهید سپهبد علی صیاد شیرازی و شجاعت و ایثار خلبانان غیور هوانیروز و نیروی هوایی ارتش در پشتیبانی از رزمندگان ارتش، سپاه پاسداران، بسیج و نیروهای مردمی اجرا شد. منافقین با بهرهگیری از جنگافزارهایی اهدایی صدام و دیگر اربابان خود، حمله را از سمت غرب کشور به خاک جمهوری اسلامی ایران آغاز کردند. ابتدا از مرز خسروی وارد کرند غرب و سپس اسلامآباد غرب شدند. مسیری که این تروریستها از اسلامآباد به سمت کرمانشاه در پیش گرفته بودند، یک مسیر کمعرض بود (گردنه چهارزبر) که به دلیل رفتوبرگشت همزمان ترددکنندگان، در هر محور فقط یک وسیله نقلیه قادر است از آن عبور کند؛ بنابراین با توجه به ازدحام خودروها که خانوادهها را به سمت کرمانشاه انتقال میداد، بخشهایی از این مسیر بهویژه گردنه چهارزبر بسیار پر ازدحام بود.
در این شرایط، ستون منافقینی که از این مسیر عبور میکردند، با هر کس که روبهرو میشدند، همه را قتل عام میکردند و برایشان هیچ اهمیتی نداشت که سرنشینان این خودرو در جاده یا اهالی این خانه در روستا، زن، مرد، کودک یا حتی اعضای یک خانواده باشند. در نهایت، قساوت و بدون هیچگونه رحمی، همه رامیکشتند. با وجود این، همه این تصاویر دردناک در برابر قتل عام وحشیانه و عظیم منافقین در بیمارستان امام خمینی اسلامآباد غرب ناچیز است و این ناکسان چنان جنایتهای فجیع و خونباری در بخش جانبازان بستریشده در این بیمارستان صورت دادند که زبان از ذکر آن حقایق قاصر است. وقتی مردم این صورت شیطانی منافقین را مشاهده کردند، هرکس با هر وسیلهای که ممکن و در دسترس بود، به دفاع از شهر و دیار خود برخاست و بسیج مردمی دربرابر تروریستهای مهاجم تشکیل شد.
وقتی شهید صیاد شیرازی در جریان گزارشهای میدانی قرار گرفت، با هواپیما خود را به کرمانشاه رساند و در بیمارستان امامحسین (ع) این شهر، جلسه اضطراری فرماندهان عملیاتی حاضر در منطقه را تشکیل داد. حوالی نماز صبح همان روز، شهید سپهبد صیاد شیرازی وارد پایگاه هوانیروز ارتش در کرمانشاه شد و شخص ایشان خلبانان تیزپرواز بالگردها را علاوه بر توجیه عملیاتی، به ۲ تیم آتش مجزا تقسیمبندی کرد.
ستون این بالگردها در روز عملیات توسط رزمندگان اسلام وقتی به گردنه رسید، چنان آتشی به راه انداخت که با توجه به کوهستانی بودن منطقه، همه کاروان منافقین را زمینگیر کرد. تدبیر شهید صیاد این بود که هدف عملیات، تنها متوقف کردن یا عقب راندن این جنایتکاران نیست بلکه طرحریزی عملیات به گونهای انجام شده بود که تنها حالت فرعی ممکن، به اسارت درآوردن دشمن باشد و در حالت غالب، هیچیک از این تروریستها نباید زنده از معرکه خارج شوند.
بالگردها ابتدای ستون، میانه و انتهای آن را زیر بارانی از آتش گرفتند و این نقاط را با استمرار شلیکها به هم وصل کردند. به این ترتیب بود که منافقین در گردنه چهارزبر، زمینگیر شدند. عده زیادی از آنان به هلاکت رسیدند و سرکردگان آنان نیز از معرکه متواری شدند. نکته درخور توجه این بود که براساس گزارشها، تعداد چشمگیری از این تروریستها هنگام مشاهده وخامت اوضاع و سررسیدن پرندههای آهنین بال هوانیروز، نیروی زمینی، نیروی هوایی ارتش، سپاه پاسداران، بسیج و نیروهای مردمی برایشان مسلم شده بود زنده از معرکه خارج نمیشوند و برای پیشگیری از اسارت، با قرصهای سیانوری که همیشه همراه داشتند، خودکشی کرده بودند.
تصویر مشهور شهید صیاد شیرازی که با لبخندی ماندگار، کلاه مخصوص خلبانی بالگرد بر سر دارد، مربوط به لحظاتی قبل از آغاز عملیات مرصاد است که عظمت شخصیت این شهید عالیقدر را به روشنی در این تصویر میتوانید ببینید. شهید صیاد به راه متعالی خود ایمان داشت. همین امر باعث میشد حتی لحظاتی پیش از رویارویی با هجمه عظیم منافقین و در حالی که همه رزمندگان منتظر یک جنگ تمامعیار بودند و خود را برای تبادل آتشی در مقیاس بسیار مهیب آماده میکردند، لبخندی از جنس ایمان و اخلاص بر لب داشته باشد.
ویژگی بارز شهید صیاد شیرازی این بود که هیچ تفاوتی میان رویه و سیره زندگیاش در فضای شخصی با سویه گیریهای فرماندهی در فضای جمعی وجود نداشت. به دلیل همین هم بود که همه شیفتهاش میشدند. به همان اندازه که در عبادت متواضع و فروافتاده بود، در تعامل با نیروی زیردست خود نیز مماشات و حسن خلق داشت و همانطور که در زندگی شخصی بر تقویت باورهای معنوی تأکید داشت، در عرصه فرماندهی هم شرایط تزکیه و تعالی نفس را برای خود و همکارانش فراهم میآورد. این شهید والامقام به حدی از درجات معنوی رسیده بود که جز کسب رضای پروردگار و تبعیت از فرمان، ولی فقیه، هرگز هدف دیگری را دنبال نکرد. هیچگاه از یاد نمیبرم که در جریان بازدید میدانی هیئت معارف جنگ دانشجویان دانشگاه افسری امامعلی از مناطق عملیات غرب کشور، در شرایطی که ساعات محدودی برای استراحت فراهم و پاسی از شب گذشته بود و همه از این زمان برای خواب استفاده میکردند، شهید صیادشیرازی دوزانو داخل چادر روی زمین نشسته بود و مشغول جمعبندی نکتههای آموزشی در دفترچه یادداشت خود برای جلسه فردا با دانشجویان بود تا موضوعی فراموش نشود.
من اطمینان دارم که یاد شهید سپهبد صیادشیرازی با ذکر همیشگی «رب أدخلنی مدخل صدق و أخرجنی مخرج صدق و اجعلنی من لدنک سلطانا نصیرا» در ابتدای جلسهها و خاطره بهیادماندنی اذانی که وقت نماز با صدای رسای این شهید بزرگوار و در میانه قطار به گوش همه همقطارانش رسید، هیچگاه از یاد دانشجویان، دوستان و همرزمانش پاک نخواهد شد. با در نظر گرفتن این مسائل، بدیهی است که منافقین اگرچه نقشه ترور او را به انتقام منافقین به هلاکت رسیده در گردنه چهارزبر اجرا کردند، غافل از این بودند که مکتب شهید صیاد به برکت ایثارگریها و جانفشانیهای بسیار، هرگز از حافظه تاریخی این ملت پاک نمیشودو نسلهای آینده، سیره این شهید والامقام را به منزله یک قهرمان ملی سرلوحه خود قرار میدهند.