علیرضا فغانی، داور بینالمللی فوتبال ایران، که سابقه قضاوت در جامجهانی، جام باشگاههای جهان، جام ملتهای آسیا و مسابقات المپیک را داشت، اواخر شهریورماه به کشور استرالیا مهاجرت کرد تا در این کشور به قضاوتش ادامه بدهد. فغانی که اخیرا دربی شهر سیدنی را نیز قضاوت کرده است، در تازهترین گفتوگوی خود به مقایسه فوتبال ایران و استرالیا و نحوه برخورد بازیکنان با داوران پرداخت و از صحبتهای یکی از مسئولان وزارت ورزش انتقاد کرد.
بعد از چند ماه حضور در استرالیا آیا با شرایط زندگی در این کشور هماهنگ شدهاید؟
خدا را شکر دوستان خوبی در شهر بریزبین دارم و کارها را از قبل هماهنگ کرده بودم. برنامهها خوب پیش رفته است. بچههایم ۲ هفته است که درس خود را شروع کردهاند و من هم بعد از شروع لیگ، تمریناتم را از سر گرفتم و مسابقاتی را پشتسر گذاشتم.
تفاوت بزرگ زندگی در ایران و استرالیا چیست؟ آیا چیزی در ایران و فوتبال ایران هست که دلتان تنگ شده باشد؟
قبل از اینکه به استرالیا بیایم، در ایران میگفتند دچار غربت و دلتنگی میشویم؛ ولی یک حُسنی که من دارم، این است که خوب با شرایط سازگار میشوم و خانوادهام هم این شرایط را پیدا کرده است. شاید یک مقدار دلم برای نزدیکانم تنگ شده باشد، ولی چیز دیگری در ایران و فوتبال ایران نبود که دلم برایش تنگ شود. مردم زیادی در شهرری بودند و من آنجا به دنیا آمدم و بزرگ شدم. آنجا هم مردم خونگرمی داشت. از صبح که از خانه بیرون میآمدم، شوخیهای فوتبالی تا شب ادامه داشت. شاید اگر ایران بودم، راضیتر بودم؛ ولی تصمیم برای مهاجرت را برای بچههایم گرفتم.
آیا برای قضاوت در لیگ استرالیا لازم بود از AFC مجوز بگیرید؟
باید هماهنگیهایی از قبل صورت میگرفت. با فدراسیون ایران و استرالیا هماهنگیهایی شد. با AFC رایزنی صورت گرفت. برای سال۲۰۲۰ هم ازسوی فدراسیون فوتبال ایران نامزد داور بینالمللی شدم و هفته گذشته در چین با کمکهای ایرانی قضاوت کردم. در ماه نوامبر هم با بچههای ایرانی یک بازی دیگر را سوت میزنم. هماهنگیها صورت گرفت، ولی اگر مخالفت میشد، داوریها را کنار میگذاشتم.
قبول دارید با افتخاراتی که داشتید در ایران آنطور که شایستهتان بود، با شما برخورد نمیشد؟
موافق هستم. یکسری خواستهها و اهداف شخصی داشتم. خدا آنقدر به من توان داد که بدون آنکه بخواهم گردنم را پیش کسی کج کنم، به افتخارات برسم؛ البته بر گردن بعضی از پیشکسوتان و بهویژه گردن پدر و پدر همسرم خیلی حق دارم. آنطور که باید در ایران از ما تجلیل میشد، نشد. این اواخر هم عدهای ما را مورد انتقاد و فحاشی که همیشه بوده، قرار دادند. حتی یکی از مسئولان وزارت ورزش که چند سال در تلویزیون بود و اخبار میگفت، توئیت میزد که «ایران برای فغانی هزینه کرده، ولی او اینجا را رها کرده و رفته است.» ببخشید، اگر ایران برای من هزینه کرده است، من هم چندبرابر آن برای ایران افتخار آوردهام.
در رسانههای ایران صحبتهایی از درآمد شما در استرالیا مطرح شد؛ مثل اینکه قرارداد شما ماهی ۲۰هزار دلار است و برای هر بازی ۲ تا ۳هزار دلار دریافت میکنید.
بههرحال شیطنتهایی صورت میگیرد. بعضی اخبار از سمت جامعه داوری میآید. شاید عدهای قبلا از داوران حرفهای استرالیا پرسیدهاند که حقوقشان چقدر است و این اطلاعات را در اختیار روزنامهنگاران قرار میدهند. هیچچیز مخفی در زندگیام نبوده است. اعداد و ارقام دریافتی من در استرالیا تقریبا در همین حدود است؛ ولی اینکه اینقدر به آن میپردازند، جالب است.
شما در ۳ هفته ابتدایی لیگ استرالیا قضاوت داشتید. برخورد بازیکنان و مربیان با داوران در ایران و استرالیا چقدر با هم تفاوت دارد؟
اعتراض و برخوردهایی که همیشه در فوتبال بوده، اینجا هم هست و همهاش فوتبالی است. با این اعتراضات ناآشنا نیستیم. در آن ۳ بازی هم این اتفاقات افتاد. همان مسائلی که در ایران بود، اینجا هم هست؛ البته در ایران کمی شناختهشدهتر بودیم و بیشتر مراعات میکردند، اما اینجا شاید زمان ببرد!