تیم ملی والیبال کشورمان در رقابت های قهرمانی آسیا به چهارمین قهرمانی خود دست یافت.
گروه ورزش/شهرآرانیوز، قهرمانی تیم ملی والیبال ایران در آسیا در " چیبا "ی ژاپن یک قهرمانی متفاوت با سه قهرمانی قبلی بود. جدا از قهرمانی‌ای که برای نخستین بار با کادر داخلی و ایرانی بدست آمد، پیآمد‌های مثبت دیگری هم، چون خوداتکایی به نیرو‌های داخلی و کامل شدن پازل ایرانیزه شدن کادرفنی تمام رده‌های سنی تیم‌های ملی و از همه مهم‌تر ظهور نسل جدیدی از بازیکنان ملی را نیز به همراه داشت. بازیکنانی که بدلیل عدم دید آینده نگرانه در حال محو و فراموش شدن بودند و با این مسابقات نشان دادند که در فضای رقابتی، چگونه می‌توانند رشد کرده و موجب اطمینان خاطر برنامه ریزان شوند.
واقعیت اینکه والیبال ما با وجود رشد و پیشرفت خوبی که در دو دهه اخیر داشت، هنوز در برخی از زمینه‌ها از جمله تغییر نسل و پرورش نیرو‌های انسانی قابل و متخصص در تمامی سطوح اداری و آموزشی و تعیین استراتژی‌های آینده نگرانه، نیازمند فراگیری و تعمق بیشتری در اتاق‌های فکر باز است و اگر نتواند با این تغییر نگرش کنار آید، مطمئنا خسارات سنگینی خواهد خورد.
یکی از نکات مثبت حضور عطایی و طلوع کیان در کادر فنی تیم ملی بود، این دو سال هاست که به اتفاق به عنوان سرمربی و دستیار با هم همکاری می‌کنند، چه در سال‌های قبل در کاله و چه در این سال‌ها در تمامی رده‌های ملی که هدایت آن بر عهده عطایی و امروز همزمان در دو تیم ملی بزرگسالان و جوانان است.
همراهی ابتدایی این دو با هم نیز به سال ۲۰۱۱ مسابقات نوجوانان جهان در آرژانتین، دقیقا یک دهه پیش بر می‌گردد که بعد‌ها به تیم‌های باشگاهی و تیم‌های ملی جوانان و زیر ۲۳ سال و امروز بزرگسالان، امتداد یافته است.
بی تردید آنچه باعث تداوم این همکاری و دوستی نزدیک و دو جانبه بین این دو مربی ارزشمند شده، ریشه در اعتماد و اعتقاد دو جانبه آنان به یکدیگر دارد. درک متقابلی که فقط در سایه اعتقاد به توانمندی یکدیگر شکل می‌گیرد و در همین رقابت‌های ژاپن به هنگام گرفتن وقت استراحت‌ها، در خیلی مواقع شاهد بودیم که طلوع کیان چگونه با استفاده از اعتماد دو جانبه در کنار عطایی به ایفای نقش می‌پرداخت.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
