کشف اصلی پنی سیلین را به «الکساندر فلمینگ» نسبت می‌دهند. یک پزشک اسکاتلندی که در قرن ۱۹ زندگی می‌کرده و اگر بخواهید نگاهی به دوران زندگی و کودکی اش بیندازید به یک دانشمند فقیر برخواهید خورد که مثل بسیاری از کاشفان و محققان تاریخ، بچگی سختی را پشت سرگذاشته است.
راستگو | شهرآرانیوز - کشف اصلی پنی سیلین را به الکساندر فلمینگ نسبت می‌دهند. یک پزشک اسکاتلندی که در قرن ۱۹ زندگی می‌کرده و اگر بخواهید نگاهی به دوران زندگی و کودکی اش بیندازید به یک دانشمند فقیر برخواهید خورد که مثل بسیاری از کاشفان و محققان تاریخ، بچگی سختی را پشت سرگذاشته است.
پدر و مادرش کشاورزان ساده‌ای بودند که با مشقت گذران زندگی می‌کردند. او در هفت سالگی پدرش را از دست داده بود و مادرش، بزرگ کردن او و چهار خواهر و برادر دیگرش را عهده دار شد.
شروع ماجرای تحصیلش هم داستانی است. خیرخواهی پدرکشاورزش و نجات جان اشراف زاده‌ای موجب آغاز دانش‌اندوزی الکساندر شد. پدر اشراف زاده برای جبران، هزینه‌های تحصیل او را تقبل کرد و او توانست به مدرسه برود. در دوران نوجوانی اش برای ادامه تحصیل در مدرسه به لندن نزد برادرش رفت. برای درآوردن هزینه‌های زندگی اش در یک شرکت کشتیرانی مشغول به کار شد. او وقتی وارد دانشگاه شد قصد داشت تا جراح شود، اما بعد‌ها به او کار در یک آزمایشگاه پیشنهاد شد و تا پایان عمر زندگی خودش را در آنجا صرف کرد.
ماجرای کشف این آنتی بیوتیک که جهان را زیر و رو کرد خیلی اتفاقی بود. او که قرار بود پله‌های ترقی را خیلی سریع، یکی پس از دیگری سپری کند، چهره زشتِ جنگ، مسیر زندگی اش را به طور کلی تغییر داد. هرچند همین حضورش در جنگ جهانی اول به عنوان یک پزشک نظامی به نقطه عطف زندگی اش تبدیل شد و در‌های جدیدی از علم را به رویش باز کرد. او مجبور به مداوا و التیام بخشیدن به زخم سربازان جنگ می‌شد. زخم‌هایی که عفونی می‌شدند.
برطرف کردن این مشکل آرام آرام به یکی از دغدغه‌های اصلی فلمینگ تبدیل شد؛ چون در آن زمان مواد ضدعفونی کننده پیش از اینکه میکروب را نابود کنند، سلول‌های خود بدن را از بین می‌بردند. به همین علت او به دنبال ماده‌ای بود که افزون بر برطرف کردن عفونت به بافت بدن نیز آسیبی نرساند. کنجکاوی و تلاش او درنهایت به کشف مؤثرترین آنتی بیوتیک یعنی پنی سیلین منجر شد. این ماجرا من را به یاد دغدغه این روزهایمان می‌اندازد.
این روز‌ها که جهان درگیر ویروس ناشناخته و منحوس کروناست و دانشمندان توانستند واکسن کرونا را پیدا کنند. من را به یاد دانشمندانی می‌اندازد که با علم و تحقیق و کوشش، جهان را زیر و رو کردند. دیگر چه کسی می‌تواند تصور کند که در گذشته‌های خیلی دور مردمی از عفونت زخم به واسطه باکتری ساده‌ای می‌مردند. می‌خواهم بگویم اکنون هم باید به دانشمندان و علم اعتماد کنیم تا شاید روزی همچون گذشته واکسن کرونا همان روزنه امید باشد و نجات دهنده و کاشفش همچون الکساندر فلمینگ ناجی این روزهایمان.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
