سفر به کربلا با قطار از امروز آغاز شد (۹ مهرماه) حرکت معنوی «سفیران امام‌رضا(ع)» | اعزام هیئات مذهبی مشهد به شهر مقدس قم + فیلم اختتامیه بیستمین جشنواره قرآن و عترت دانشگاه جامع علمی‌کاربردی در مشهد برگزار شد استاندار خراسان رضوی: دفاع مقدس موجب شکل‌گیری فرهنگ ایثار، شهادت و خدمت بی‌منت شد طرح «آفتاب مهربانی» با تأکید تولیت آستان قدس رضوی کلید خورد سیاست امام رضا (ع)؛ الگویی برای شناخت دشمن و خنثی‌سازی توطئه‌ها جشنواره‌ها، محلی برای تنفس فرهنگی و هنری هستند آمادگی ۴۲۰۰ مسجد برای برگزاری مسابقات قرآن بسیج راه‌اندازی اردوگاه فرهنگی‌رزمی در مشهد در راستای کنگره بزرگداشت ۱۸ هزار شهید خراسان رضوی یک لغزش کوچک؛ روایت شیخ رجبعلی خیاط از نابودی برکات زیارت نحوه خواندن نماز امام حسن عسکری (ع) معرفی قدمگاه امام حسن عسکری (ع) در سطح ملی تجلی احترام و محبت امام عسکری(ع) به امام‌رضا(ع) در منابع تاریخی یک حکمت از سیره امام عسکری (ع) ولادت امام حسن عسکری (ع)؛ امیدی در دل تاریکی مراسم نخستین سالگرد شهادت شهید سید حسن نصرالله در مشهد برگزار شد + فیلم (۸ مهر ۱۴۰۴) نماینده سابق مقام معظم رهبری در سوریه: جامعه باید با شهدا زندگی کند + فیلم یادواره شهدا فرصتی برای جلوگیری از تحریف تاریخ انقلاب است مراسم اختتامیه یادواره شهدای گوهرشاد، حرم مطهر رضوی، مکه و منا برای نخستین‌بار در مشهد برگزار شد (۸ مهر ۱۴۰۴) یک شیشه مربای دل‌تنگی
سرخط خبرها

چقدر این تاریکی پر از روشنایی است!

  • کد خبر: ۸۳۰۲۸
  • ۱۴ مهر ۱۴۰۰ - ۱۶:۳۹
چقدر این تاریکی پر از روشنایی است!
فاطمه خلخالی استاد - دبیر ارشد «محله»

دومین بار خروجی خیابان شیرازی را رد می‌کنم. ماشین پشت سری بوق می‌زند. سمت راست می‌روم تا آرام آرام در تاریکی پیش بروم و بوق اعتراض نشنوم. نه اینکه تاریکی را دوست داشته باشم، نه! برعکس، دنبال روشنایی ام و نور و خورشید. حتی از آن اشعه ملایم و کم رمقی که در دل پاییز از پنجره به داخل خانه می‌تابد، پر از شور و شعف می‌شوم. بودن در تاریکی من را یاد رنج «یونس» می‌اندازد.

هرفردی که شب دریا را دیده باشد، صدای موج روی موج افتادن‌ها را در تاریکی محض شنیده باشد و آن عمق دهشتناک و غلیظ سیاهی را پیش رویش دیده باشد، می‌تواند کمی حس کند یونس در تاریکی دریا چقدر تنها بود و خدا را چگونه صدا زد.
اما تاریکی اینجا فرق می‌کند. پر از روشنایی و نور است. یک وقت‌هایی می‌آیم که این تاریکی را طواف کنم و رنج‌ها را کم.

خروجی نواب را هم دوباره رد می‌کنم. هنوز باید بچرخم. هنوز حرف هایم با روشنایی بالای سرم تمام نشده است. این حلقه تاریکی عجیب روشن است؛ آن قدر که دلت نمی‌خواهد از هیچ کدام از خروجی‌ها بیرون بروی.
کاش وقتی آدم در تاریکی‌های زندگی اسیر می‌شود، راه بیرون رفتن از آن را بلد باشد. کاش وقتی در تاریکی دست وپا می‌زنی، یقین داشته باشی خروجی‌هایی هست که انتظار تو را می‌کشد و باید به آن‌ها برسی.
گاهی به این فکر می‌کنم که شاید بشود این طواف را پیاده رفت، از کناره‌های تونل قدم برداشت و بااحتیاط پیش رفت. چقدر می‌شود حرف زد اینجا و مدام به بالای سر نگاه کرد و دل را قرص و محکم کرد.

راستی چرا هیچ وقت به این فکرنکرده ام که ۴۰ دور چرخیدن و چرخیدن چقدر زمان می‎برد؟ ۴۰ بار خروجی‌ها را رد کنی؛ شیرازی، امام رضا (ع)، نواب صفوی، طبرسی... شیرازی، امام رضا (ع)، نواب صفوی...
اصلا فکرکن نصف روز طول بکشد. این همه نصف روز‌ها هدر می‌رود، یک بار هم صرف طواف حلقه نور شود. یک بار هم به جای مستقیم رفتن و به جایی نرسیدن، می‌شود چرخید و به مقصد رسید.
دختربچه‌ای سرش را از ماشین بیرون آورده است و برایم دست تکان می‌دهد. لبخندش ساده است، بی ریا و صادق. همان چیز‌هایی که آن بیرون، کم است. نمی‌بینی.

شیشه را پایین می‌دهم و صدای شکافتن هوا در سرم می‌پیچد، صدای عبور دیگر ماشین‌ها از کنارم. گاهی صدای بوق و حرفی گذرا. اما میان همه این ها، باز هم سکوتی زنده جریان دارد. نفس کشیدن اینجا در زیر زمین راحت‌تر است انگار.
حرف هایم که تمام می‌شود، از تاریکی که حسابی کیف می‌کنم، سبک که می‌شوم، دیگر وقت بیرون آمدن است. گاهی هم از این چرخیدن و مدام چرخیدن سیر نمی‌شوم، اما ناگزیرم به بیرون آمدن.
از خروجی شیرازی بالا می‌آیم و باز با خودم فکرمی کنم چه سلام زیبایی است این سلام: السلام علیک یا نورا... فی ظلمات الارض.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->