حکم قصاص دومین متهم به قتل عمد دختربچه بوکانی صادر شد سدهای ایران با شرایطی بحرانی مواجه هستند حبس ۴۵۰ شهروند مشهدی در آسانسور‌ بر اثر قطعی‌های مکرر برق طی ۲ روز گذشته با خواص «هلو» این میوه مخملی آشنا شوید بهترین راهکار برای رفع صدای قار و قور شکم چیست؟ آیا سوزن‌سوزن شدن دست و پا، زنگ خطر دیابت است؟ تکنولوژی جدید برای تأمین برق تهران | زباله‌سوز چینی آلاینده تولید نمی‌کند ورود رشته شطرنج به مدارس در انتظار تأییدیه‌های لازم احیای دریاچه ارومیه در اغما | برداشت رسمی نمک آغاز شد وزیر آموزش و پرورش: آماده آموزش آنلاین به دانش‌آموزان افغانستانی هستیم پیش‌بینی هواشناسی امروز (یکم مرداد ۱۴۰۴) | جوی پایدار در بیشتر مناطق نقشه آلودگی ایران؛ از هوای مرگ‌آور زابل تا تنفس ناسالم در پایتخت مراقب سوختگی‌های پنهان آفتاب باشید زنان زیر ۵۵ سال این توصیه‌ها را جدی بگیرند توصیه‌هایی برای پیشگیری از گرمازدگی در پیاده‌روی اربعین آغاز مرحله سوم واریز یارانه مادران باردار (۳۱ تیر ۱۴۰۴) جان‌باختن یک زن جوان در آتش‌سوزی ساختمان ۵ طبقه در تهران (۳۱ تیر ۱۴۰۴) سقط یک میلیون جنین در یک سال! تعداد مصدومان آتش‌سوزی مجتمع ونوس انزلی به ۴۶ نفر رسید (۳۱ تیر ۱۴۰۴) محاکمه عاملان قتل گدای میلیاردر طلبکار ۲۰۰ میلیون تومانی به ربودن مرد بدهکار متهم شد سکته مغزی دومین علت مرگ در ایران است ۳ میلیون بیمار نادر در حسرت اجرای سند ملی بیماری‌های نادر قتل به خاطر اختلاف ۳۰میلیارد تومانی با اجیر کردن قاتل ۲۰میلیونی ! قتل باجناق سابق به دست داماد خشمگین در ساری راز اجزای حیوانات کمیاب در جادوی فالگیر‌های اینستاگرامی چیست؟ خنثی سازی مهمات بجامانده در مسیر آزادراه قم تهران (۳۱ تیر ۱۴۰۴) درباره ابعاد مختلف صله رحم که باعث تقویت روابط خانوادگی و اجتماعی می‌شود | پیوند‌های پربرکت کشف ۷۰ کیلو شیشه در بزرگراه آزادگان تهران
سرخط خبرها

روز‌های دشوار مادرمعلمی

  • کد خبر: ۸۷۰۸۷
  • ۱۷ آبان ۱۴۰۰ - ۱۱:۵۵
  • ۱
روز‌های دشوار مادرمعلمی
شبنم کرمی - روزنامه‌نگار

از ابتدای سال تحصیلی روزی نبوده است که با پسرم بر سر درس و تکلیف، بحثی نداشته باشم. از طرفی، نگران بازگشایی مدارس و به خطر افتادن سلامتی فرزندم هستم و از سوی دیگر، میان ناظم و معلم بودن و مادرانگی ام سرگردانم.

امروز هم مانند دیروز و پریروز و روز‌های دیگر یک ماه ونیم گذشته، از صبح زود تا آخر شب، ابتدا با آرامش و مهربانی، کم‌کم با صدایی بلندتر و لحنی جدی‌تر و در نهایت با خشم و پرخاش، جمله‌های تکراری «پسرم! مشق!»، «عزیزم! تکلیف!»، «مامان‌جان! درس!»، «بنشین بنویس!»، «بخوان!» و ... را همراه با تهدید و تشویق‌های مختلف، چون پتک، بار‌ها و بار‌ها بر سر پسرکم فرود آوردم.

انگار زمان کوتاه شده است و همیشه برای رسیدن به برنامه‌هایم عقب هستم. با این گرفتاری هرروزه، حتی فرصت در آغوش کشیدن و بوسیدن و بازی با فرزندم را مدت‌هاست از دست داده‌ام. هرچند در نهایت، تصویر تکالیف و درس‌هایش را بی‌کم‌وکاست و سر زمان مقرر برای معلمش ارسال کرده‌ام، پاسخ‌هایی که در طول روز از سویش دریافت می‌کنم گاهی لج‌بازی و بی تفاوتی، گاهی پرخاش و فریاد و در نهایت گریه و افسردگی بوده است.

امروز آخرین تکلیفی که برای معلم ارسال کردم یک نقاشی از کامیون باری بود. پسرکم همه تلاشش را برای زیبایی نقاشی کرده بود و فضاسازی دور و بر کامیون بسیار جذاب بود، اما در این میان، موضوعی به چشمم آمد. چهره خورشید طلایی نقاشی او زیر لکه‌های ابر‌های آبی پررنگی مخفی شده بود. قلبم درد گرفت.

آیا آسمان ذهن و دل کودک سرزنده و شاد من ابری است؟ شاید فرزند دلبند من دیگر مثل گذشته شاد نیست. مبادا برای ساختن آینده، حال و کودکی‌اش را از او بگیرم! واقعا چه راهی را باید در پیش بگیرم که هم درس و تحصیل فرزندم پیشرفت کند و آسیب نبیند و هم نقش مادر بودنم را حفظ کنم؟ به خودم و رابطه این روزهایم با پسرم که فکر می‌کنم.

بیشتر از مادر، ناظمی را می‌بینم که می‌خواهد امور زندگی و تحصیل بچه‌ها را سر و سامان دهد و جای خالی معلم و مدرسه را پر کند. نگرانم با ادامه این شیوه، فرزندم را از خود برانم و پس از پایان همه‌گیری کرونا و بازگشت به زندگی عادی، درست در عنفوان نوجوانی‌اش، آن‌قدر از هم فاصله گرفته باشیم که دیگر بهترین ابزار هدایت او را که همان محبت و عشق مادر و فرزندی است از دست داده باشم.

آنچه روایت شد تنها مشکل و دغدغه من نیست. این روز‌ها بیشتر مادران با این دوگانگی‌ها و تنگنا‌ها روبه‌رو هستند. در این میان، مادرانی که فرزند کلاس‌اولی دارند شاید با مشکلات بیشتری دست‌به‌گریبان باشند.

شیوه تدریس جدید دوران ابتدایی درمقایسه با زمان تحصیل مادران و وظیفه‌ای که در تکمیل نقش معلمان علاوه بر نقش روزمره مادری، همسری و بعضا کارمندی برعهده آنان نهاده شده، تنش‌ها و سختی‌های اداره خانواده را دوچندان کرده است.

بانوان از ترس افت تحصیلی فرزندان، به‌عنوان مادرانی مسئولیت‌پذیر و فداکار، چنان در نقش معلمی و ناظمی فرو رفته‌اند که در حقیقت کفه مادر بودنشان با توجه به تصور کودکان دراین‌باره، تا حد زیادی به نفع نقش جدید سبک شده است.

مادری که در برابر فرزندش ناچار به پرخاشگری رومی‌آورد، علاوه بر ایجاد آسیب جسمی و روانی برای فرزند، خودش هم از این تنش بی‌نصیب نمی‌ماند و پس از هر برخورد، آثاری ناگوار و گاه بلندمدت در وجودش به جای می‌ماند که گاهی سبب بروز رفتار‌هایی غیراصولی و مخرب در تربیت فرزندان می‌شود.

این مشکلات می‌تواند عاملی برای کاهش اطمینان فرزندان از محبت پدر و مادر به خود، فاصله میان فرزندان و والدین و در نتیجه بروز آسیب‌های اجتماعی در آینده فرزندان شود.

همه آنچه گفته شد تجربه مادران بسیاری است که در فضایی کاملا از سر ناچاری، هر روز ۲ سال گذشته را با کابوس امروز و فردای فرزند دلبندشان با مشقتی وصف ناشدنی گذرانده‌اند و امید دارند با واکسیناسیون درصد بالایی از جامعه، پیش از آنکه روح و روان خود و کودکشان بیش از این آزرده و خسته شود، از این تنگنای سخت به سلامت بیرون بروند و نقش معلمان را تمام و کمال به‌خودشان بسپارند

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۱
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۳:۱۵ - ۱۴۰۰/۰۸/۱۷
0
0
با همین مضمون از همین نویسنده یادداشت دیگه ای هم کار کرده بودین چند وقت پیش.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->